لوقا 20

۱ 1 روزی از آن روزها واقع شد هنگامی که او قوم را در هیکل تعلیم و بشارت می‌داد که روسا کهنه و کاتبان با مشایخ آمده،

ויהי היום והוא מלמד את העם במקדש ומבשר ויגשו הכהנים והסופרים עם הזקנים׃

۲ 2 به وی گفتند: «به ما بگو که به چه قدرت این کارها رامی کنی و کیست که این قدرت را به تو داده است؟»

ויאמרו אליו אמר נא לנו באי זו רשות אתה עשה את אלה או מי הוא הנתן לך את הרשות הזאת׃

۳ 3 در جواب ایشان گفت: «من نیز از شماچیزی می‌پرسم. به من بگویید.

ויען ויאמר אליהם אף אני אשאלכם דבר ואמרו לי׃

۴ 4 تعمید یحیی ازآسمان بود یا از مردم؟»

טבילת יוחנן המן השמים היתה אם מבני אדם׃

۵ 5 ایشان با خود اندیشیده، گفتند که اگر گوییم از آسمان، هرآینه گوید چرا به او ایمان نیاوردید؟

ויחשבו בלבם לאמר אם נאמר מן השמים ואמר למה זה לא האמנתם לו׃

۶ 6 و اگر گوییم از انسان، تمامی قوم ما را سنگسار کنند زیرا یقین می‌دارند که یحیی نبی است.»

ואם נאמר מבני אדם וסקלנו כל העם בעמדם על דעתם כי יוחנן נביא היה׃

۷ 7 پس جواب دادند که «نمی دانیم از کجا بود.»

ויענו לא ידענו מאין׃

۸ 8 عیسی به ایشان گفت: «من نیز شما را نمی گویم که این کارها را به چه قدرت به‌جا می‌آورم.»

ויאמר ישוע אליהם גם אני לא אמר לכם באי זו רשות אני עשה אלה׃

۹ 9 و این مثل را به مردم گفتن گرفت که «شخصی تاکستانی غرس کرد و به باغبانش سپرده مدت مدیدی سفر کرد.

ויחל לדבר אל העם את המשל הזה איש אחד נטע כרם ויתן אתו אל כרמים וילך בדרך מרחוק לימים רבים׃

۱۰ 10 و در موسم غلامی نزدباغبانان فرستاد تا از میوه باغ بدو سپارند. اماباغبانان او را زده، تهی‌دست بازگردانیدند.

ולמועד שלח עבד אל הכרמים לתת לו מפרי הכרם והכרמים הכהו וישלחהו ריקם׃

۱۱ 11 پس غلامی دیگر روانه نمود. او را نیز تازیانه زده بی‌حرمت کرده، تهی‌دست بازگردانیدند.

ויסף שלח עבד אחר ויכו גם אתו ויחרפהו וישלחהו ריקם׃

۱۲ 12 و بازسومی فرستاد. او را نیز مجروح ساخته بیرون افکندند.

ויסף לשלח שלישי וגם אתו פצעו ויגרשהו וידחפהו חוצה׃

۱۳ 13 آنگاه صاحب باغ گفت چه کنم؟ پسرحبیب خود را می‌فرستم شاید چون او را بینند احترام خواهند نمود.

ויאמר בעל הכרם מה אעשה אשלחה את בני את ידידי כראותם אותו אולי יגורו מפניו׃

۱۴ 14 اما چون باغبانان او رادیدند، با خود تفکرکنان گفتند، این وارث می‌باشد، بیایید او را بکشیم تا میراث از آن ماگردد.

וכראות אתו הכרמים נועצו יחדו לאמר זה הוא היורש לכו ונהרגהו ותהי לנו הירשה׃

۱۵ 15 در حال او را از باغ بیرون افکنده کشتند. پس صاحب باغ بدیشان چه خواهد کرد؟

ויגרשו אותו אל מחוץ לכרם ויהרגהו ועתה מה יעשה להם בעל הכרם׃

۱۶ 16 اوخواهد آمد و باغبانان را هلاک کرده باغ را به دیگران خواهد سپرد.» پس چون شنیدند گفتندحاشا.

יבוא ויאבד את הכרמים האלה ויתן את הכרם לאחרים ויהי כשמעם ויאמרו חלילה מהיות כזאת׃

۱۷ 17 به ایشان نظر افکنده گفت: «پس معنی‌این نوشته چیست، سنگی را که معماران ردکردند، همان سر زاویه شده است.

ויבט בם ויאמר ומה הוא זה הכתוב אבן מאסו הבונים היתה לראש פנה׃

۱۸ 18 و هر‌که برآن سنگ افتد خرد شود، اما اگر آن بر کسی بیفتداو را نرم خواهد ساخت؟»

כל הנפל על האבן ההיא ישבר ואת אשר תפל עליו תשחקהו׃

۱۹ 19 آنگاه روسای کهنه و کاتبان خواستند که در همان ساعت او را گرفتارکنند. لیکن از قوم ترسیدند زیرا که دانستند که این مثل را درباره ایشان زده بود.

ויבקשו הכהנים הגדולים והסופרים לשלח בו את ידם בעת ההיא וייראו מפני העם כי ידעו אשר עליהם דבר את המשל הזה׃

۲۰ 20 و مراقب او بوده جاسوسان فرستادند که خود را صالح می‌نمودند تا سخنی از او گرفته، اورا به حکم و قدرت والی بسپارند.

ויארבו לו וישלחו מארבים והם נדמו כצדיקים למען ילכדו אותו בדבר להסגירו אל השררה ואל יד ההגמון׃

۲۱ 21 پس از اوسوال نموده گفتند: «ای استاد می‌دانیم که تو به راستی سخن می‌رانی و تعلیم می‌دهی و از کسی روداری نمی کنی، بلکه طریق خدا را به صدق می‌آموزی،

וישאלהו לאמר רבי ידענו כי נכונה תדבר ותלמד ולא תשא פנים כי באמת מורה אתה את דרך אלהים׃

۲۲ 22 آیا بر ما جایز هست که جزیه به قیصر بدهیم یا نه؟»

המתר לנו לתת מס אל הקיסר אם לא׃

۲۳ 23 او چون مکر ایشان را درک کرد، بدیشان گفت: «مرا برای چه امتحان می‌کنید؟

ויכר את נכליהם ויאמר להם׃

۲۴ 24 دیناری به من نشان دهید. صورت ورقمش از کیست؟ «ایشان در جواب گفتند: «از قیصر است.»

מה תנסוני הראוני דינר של מי הצורה והמכתב אשר עליו ויענו ויאמרו של הקיסר׃

۲۵ 25 او به ایشان گفت: «پس مال قیصررا به قیصر رد کنید و مال خدا را به خدا.»

ויאמר אליהם לכן תנו לקיסר את אשר לקיסר ולאלהים את אשר לאלהים׃

۲۶ 26 پس چون نتوانستند او را به سخنی در نظر مردم ملزم سازند، از جواب او در عجب شده ساکت ماندند.

ולא יכלו ללכדו בדבר לפני העם ויתמהו על מענהו ויחרישו׃

۲۷ 27 و بعضی از صدوقیان که منکر قیامت هستند، پیش آمده از وی سوال کرده،

ויקרבו אנשים מן הצדוקים הכפרים בתחית המתים וישאלהו לאמר׃

۲۸ 28 گفتند: «ای استاد، موسی برای ما نوشته است که اگرکسی را برادری که زن داشته باشد بمیرد وبی اولاد فوت شود، باید برادرش آن زن را بگیردتا برای برادر خود نسلی آورد.

מורה משה כתב לנו כי ימות אח בעל אשה ובנים אין לו ולקח אחיו את אשתו והקים זרע לאחיו׃

۲۹ 29 پس هفت برادربودند که اولی زن گرفته اولاد ناآورده، فوت شد.

והנה היו שבעה אחים והראשון לקח אשה וימת לא בנים׃

۳۰ 30 بعد دومین آن زن را گرفته، او نیز بی‌اولاد بمرد.

ויקח אתה השני וימת גם הוא לא בנים׃

۳۱ 31 پس سومین او را گرفت و همچنین تا هفتمین وهمه فرزند ناآورده، مردند.

ויקח אתה השלישי וככה עשו אף השבעה ולא הניחו בנים וימותו׃

۳۲ 32 و بعد از همه، آن زن نیز وفات یافت.

ובאחרונה מתה גם האשה׃

۳۳ 33 پس در قیامت، زن کدام‌یک از ایشان خواهد بود، زیرا که هر هفت او راداشتند؟»

והנה בתחית המתים למי מהם תהיה לאשה כי היתה אשה לשבעה׃

۳۴ 34 عیسی در جواب ایشان گفت: «ابنای این عالم نکاح می‌کنند و نکاح کرده می‌شوند. (aiōn g165)

ויען ישוע ויאמר אליהם בני העולם הזה ישאו נשים ותנשאנה׃ (aiōn g165)

۳۵ 35 لیکن آنانی که مستحق رسیدن به آن عالم و به قیامت از مردگان شوند، نه نکاح می‌کنند و نه نکاح کرده می‌شوند. (aiōn g165)

והזכים לנחל את העולם הבא ואת תחית המתים לא ישאו נשים ולא תנשאנה׃ (aiōn g165)

۳۶ 36 زیرا ممکن نیست که دیگربمیرند از آن جهت که مثل فرشتگان و پسران خدامی باشند، چونکه پسران قیامت هستند.

כי לא יוכלו עוד למות כי שוים הם למלאכים ובני אלהים המה בהיותם בני התקומה׃

۳۷ 37 و امااینکه مردگان برمی خیزند، موسی نیز در ذکر بوته نشان داد، چنانکه خداوند را خدای ابراهیم وخدای اسحاق و خدای یعقوب خواند.

וגם משה רמז בסנה כי יקומו המתים בקראו את יהוה אלהי אברהם אלהי יצחק ואלהי יעקב׃

۳۸ 38 و حال آنکه خدای مردگان نیست بلکه خدای زندگان است. زیرا همه نزد او زنده هستند.»

והאלהים איננו אלהי המתים כי אם אלהי החיים כי כלם חיים לו׃

۳۹ 39 پس بعضی از کاتبان در جواب گفتند: «ای استاد. نیکوگفتی.»

ויענו מן הסופרים רבי יפה דברת׃

۴۰ 40 و بعد از آن هیچ‌کس جرات آن نداشت که از وی سوالی کند.

ולא ערבו עוד את לבם לשאל אותו דבר׃

۴۱ 41 پس به ایشان گفت: «چگونه می‌گویند که مسیح پسر داود است

ויאמר אליהם איך יאמרו על המשיח כי הוא בן דוד׃

۴۲ 42 و خود داود در کتاب زبور می‌گوید، خداوند به خداوند من گفت به‌دست راست من بنشین

והוא דוד אמר בספר תהלים נאם יהוה לאדני שב לימיני׃

۴۳ 43 تا دشمنان تو راپای انداز تو سازم؟

עד אשית איביך הדם לרגליך׃

۴۴ 44 پس چون داود او راخداوند می‌خواند چگونه پسر او می‌باشد؟»

הנה דוד קרא לו אדון ואיך הוא בנו׃

۴۵ 45 و چون تمامی قوم می‌شنیدند، به شاگردان خود گفت:

ויאמר אל תלמידיו באזני כל העם׃

۴۶ 46 «بپرهیزید از کاتبانی که خرامیدن در لباس دراز را می‌پسندند و سلام در بازارها وصدر کنایس و بالا نشستن در ضیافتها را دوست می‌دارند.

הזהרו מן הסופרים החפצים להתהלך עטופי טלית ואהבים את שאלות שלומם בשוקים ואת מושבי הראש בבתי הכנסיות ואת מסבות הראש בסעודות׃

۴۷ 47 و خانه های بیوه‌زنان را می‌بلعند ونماز را به ریاکاری طول می‌دهند. اینها عذاب شدیدتر خواهند یافت.»

הבלעים את בתי האלמנות ומאריכים תפלתם למראה עינים המה משפט על יתר יקחו׃

Jesus Preaches to the Multitude