لوقا 20

۱ 1 روزی از آن روزها واقع شد هنگامی که او قوم را در هیکل تعلیم و بشارت می‌داد که روسا کهنه و کاتبان با مشایخ آمده،

And it came to pass, on one of those days, as He is teaching the people in the temple, and proclaiming good news, the chief priests and the scribes, with the elders, came on [Him],

۲ 2 به وی گفتند: «به ما بگو که به چه قدرت این کارها رامی کنی و کیست که این قدرت را به تو داده است؟»

and spoke to Him, saying, “Tell us by what authority You do these things? Or who is he that gave to You this authority?”

۳ 3 در جواب ایشان گفت: «من نیز از شماچیزی می‌پرسم. به من بگویید.

And He answering said to them, “I will question you—I also—one thing, and tell Me:

۴ 4 تعمید یحیی ازآسمان بود یا از مردم؟»

the immersion of John, was it from Heaven, or from men?”

۵ 5 ایشان با خود اندیشیده، گفتند که اگر گوییم از آسمان، هرآینه گوید چرا به او ایمان نیاوردید؟

And they reasoned with themselves, saying, “If we may say, From Heaven, He will say, Why, then, did you not believe him?

۶ 6 و اگر گوییم از انسان، تمامی قوم ما را سنگسار کنند زیرا یقین می‌دارند که یحیی نبی است.»

And if we may say, From men, all the people will stone us, for they are having been persuaded John to be a prophet.”

۷ 7 پس جواب دادند که «نمی دانیم از کجا بود.»

And they answered that they did not know from where [it was],

۸ 8 عیسی به ایشان گفت: «من نیز شما را نمی گویم که این کارها را به چه قدرت به‌جا می‌آورم.»

and Jesus said to them, “Neither do I say to you by what authority I do these things.”

۹ 9 و این مثل را به مردم گفتن گرفت که «شخصی تاکستانی غرس کرد و به باغبانش سپرده مدت مدیدی سفر کرد.

And He began to speak to the people this allegory: “A certain man planted a vineyard, and gave it out to farmers, and went abroad for a long time,

۱۰ 10 و در موسم غلامی نزدباغبانان فرستاد تا از میوه باغ بدو سپارند. اماباغبانان او را زده، تهی‌دست بازگردانیدند.

and at the season he sent a servant to the farmers, that they may give to him from the fruit of the vineyard, but the farmers having beat him, sent [him] away empty.

۱۱ 11 پس غلامی دیگر روانه نمود. او را نیز تازیانه زده بی‌حرمت کرده، تهی‌دست بازگردانیدند.

And he added to send another servant, and they also having beaten and dishonored that one, sent [him] away empty;

۱۲ 12 و بازسومی فرستاد. او را نیز مجروح ساخته بیرون افکندند.

and he added to send a third, and this one also, having wounded, they cast out.

۱۳ 13 آنگاه صاحب باغ گفت چه کنم؟ پسرحبیب خود را می‌فرستم شاید چون او را بینند احترام خواهند نمود.

And the owner of the vineyard said, What will I do? I will send my son, the beloved, perhaps having seen this one, they will respect [him];

۱۴ 14 اما چون باغبانان او رادیدند، با خود تفکرکنان گفتند، این وارث می‌باشد، بیایید او را بکشیم تا میراث از آن ماگردد.

and having seen him, the farmers reasoned among themselves, saying, This is the heir; come, we may kill him, that the inheritance may become ours;

۱۵ 15 در حال او را از باغ بیرون افکنده کشتند. پس صاحب باغ بدیشان چه خواهد کرد؟

and having cast him outside of the vineyard, they killed [him]; what, then, will the owner of the vineyard do to them?

۱۶ 16 اوخواهد آمد و باغبانان را هلاک کرده باغ را به دیگران خواهد سپرد.» پس چون شنیدند گفتندحاشا.

He will come, and destroy these farmers, and will give the vineyard to others.” And having heard, they said, “Let it not be!”

۱۷ 17 به ایشان نظر افکنده گفت: «پس معنی‌این نوشته چیست، سنگی را که معماران ردکردند، همان سر زاویه شده است.

And He, having looked on them, said, “What, then, is this that has been written: A stone that the builders rejected—this became head of a corner?

۱۸ 18 و هر‌که برآن سنگ افتد خرد شود، اما اگر آن بر کسی بیفتداو را نرم خواهد ساخت؟»

Everyone who has fallen on that stone will be broken, and on whom it may fall, it will crush him to pieces.”

۱۹ 19 آنگاه روسای کهنه و کاتبان خواستند که در همان ساعت او را گرفتارکنند. لیکن از قوم ترسیدند زیرا که دانستند که این مثل را درباره ایشان زده بود.

And the chief priests and the scribes sought to lay hands on Him in that hour, and they feared the people, for they knew that He spoke this allegory against them.

۲۰ 20 و مراقب او بوده جاسوسان فرستادند که خود را صالح می‌نمودند تا سخنی از او گرفته، اورا به حکم و قدرت والی بسپارند.

And having watched [Him], they sent forth ones lying in wait, feigning themselves to be righteous, that they might take hold of His word, to deliver Him up to the rule and to the authority of the governor,

۲۱ 21 پس از اوسوال نموده گفتند: «ای استاد می‌دانیم که تو به راستی سخن می‌رانی و تعلیم می‌دهی و از کسی روداری نمی کنی، بلکه طریق خدا را به صدق می‌آموزی،

and they questioned Him, saying, “Teacher, we have known that You say and teach correctly, and do not receive a person, but in truth teach the way of God.

۲۲ 22 آیا بر ما جایز هست که جزیه به قیصر بدهیم یا نه؟»

Is it lawful to us to give tribute to Caesar or not?”

۲۳ 23 او چون مکر ایشان را درک کرد، بدیشان گفت: «مرا برای چه امتحان می‌کنید؟

And He, having perceived their craftiness, said to them, “Why do you tempt Me?

۲۴ 24 دیناری به من نشان دهید. صورت ورقمش از کیست؟ «ایشان در جواب گفتند: «از قیصر است.»

Show Me a denarius; of whom does it have an image and inscription?” And they answering said, “Of Caesar”:

۲۵ 25 او به ایشان گفت: «پس مال قیصررا به قیصر رد کنید و مال خدا را به خدا.»

and He said to them, “Give back, therefore, the things of Caesar to Caesar, and the things of God to God”;

۲۶ 26 پس چون نتوانستند او را به سخنی در نظر مردم ملزم سازند، از جواب او در عجب شده ساکت ماندند.

and they were not able to take hold on His saying before the people, and having wondered at His answer, they were silent.

۲۷ 27 و بعضی از صدوقیان که منکر قیامت هستند، پیش آمده از وی سوال کرده،

And certain of the Sadducees, who are denying that there is a resurrection, having come near, questioned Him,

۲۸ 28 گفتند: «ای استاد، موسی برای ما نوشته است که اگرکسی را برادری که زن داشته باشد بمیرد وبی اولاد فوت شود، باید برادرش آن زن را بگیردتا برای برادر خود نسلی آورد.

saying, “Teacher, Moses wrote to us if anyone’s brother may die, having a wife, and he may die childless—that his brother may take the wife, and may raise up seed to his brother.

۲۹ 29 پس هفت برادربودند که اولی زن گرفته اولاد ناآورده، فوت شد.

There were, then, seven brothers, and the first having taken a wife, died childless,

۳۰ 30 بعد دومین آن زن را گرفته، او نیز بی‌اولاد بمرد.

and the second took the wife, and he died childless,

۳۱ 31 پس سومین او را گرفت و همچنین تا هفتمین وهمه فرزند ناآورده، مردند.

and the third took her, and in like manner also the seven—they left no children, and they died;

۳۲ 32 و بعد از همه، آن زن نیز وفات یافت.

and last of all the woman also died:

۳۳ 33 پس در قیامت، زن کدام‌یک از ایشان خواهد بود، زیرا که هر هفت او راداشتند؟»

in the resurrection, then, of which of them does she become wife? For the seven had her as wife.”

۳۴ 34 عیسی در جواب ایشان گفت: «ابنای این عالم نکاح می‌کنند و نکاح کرده می‌شوند. (aiōn g165)

And Jesus answering said to them, “The sons of this age marry and are given in marriage, (aiōn g165)

۳۵ 35 لیکن آنانی که مستحق رسیدن به آن عالم و به قیامت از مردگان شوند، نه نکاح می‌کنند و نه نکاح کرده می‌شوند. (aiōn g165)

but those accounted worthy to obtain that age, and the resurrection that is out of the dead, neither marry, nor are they given in marriage; (aiōn g165)

۳۶ 36 زیرا ممکن نیست که دیگربمیرند از آن جهت که مثل فرشتگان و پسران خدامی باشند، چونکه پسران قیامت هستند.

for neither are they able to die anymore—for they are like messengers—and they are sons of God, being sons of the resurrection.

۳۷ 37 و امااینکه مردگان برمی خیزند، موسی نیز در ذکر بوته نشان داد، چنانکه خداوند را خدای ابراهیم وخدای اسحاق و خدای یعقوب خواند.

And that the dead are raised, even Moses showed at the Bush, since he calls the LORD the God of Abraham, and the God of Isaac, and the God of Jacob;

۳۸ 38 و حال آنکه خدای مردگان نیست بلکه خدای زندگان است. زیرا همه نزد او زنده هستند.»

and He is not a God of dead men, but of living, for all live to Him.”

۳۹ 39 پس بعضی از کاتبان در جواب گفتند: «ای استاد. نیکوگفتی.»

And certain of the scribes answering said, “Teacher, You said well”;

۴۰ 40 و بعد از آن هیچ‌کس جرات آن نداشت که از وی سوالی کند.

and they no longer dared question Him anything.

۴۱ 41 پس به ایشان گفت: «چگونه می‌گویند که مسیح پسر داود است

And He said to them, “How do they say the Christ is [the] son of David,

۴۲ 42 و خود داود در کتاب زبور می‌گوید، خداوند به خداوند من گفت به‌دست راست من بنشین

and David himself says in [the] Scroll of Psalms, The LORD said to my Lord, Sit on My right hand,

۴۳ 43 تا دشمنان تو راپای انداز تو سازم؟

Until I will make Your enemies Your footstool;

۴۴ 44 پس چون داود او راخداوند می‌خواند چگونه پسر او می‌باشد؟»

David, then, calls Him Lord, and how is He his son?”

۴۵ 45 و چون تمامی قوم می‌شنیدند، به شاگردان خود گفت:

And all the people hearing, He said to His disciples,

۴۶ 46 «بپرهیزید از کاتبانی که خرامیدن در لباس دراز را می‌پسندند و سلام در بازارها وصدر کنایس و بالا نشستن در ضیافتها را دوست می‌دارند.

“Take heed of the scribes, who are wishing to walk in long robes, and are cherishing salutations in the markets, and first seats in the synagogues, and first couches at the banquets,

۴۷ 47 و خانه های بیوه‌زنان را می‌بلعند ونماز را به ریاکاری طول می‌دهند. اینها عذاب شدیدتر خواهند یافت.»

who devour the houses of the widows, and make long prayers for a pretense, these will receive more abundant judgment.”

Jesus Preaches in the Synagogue