< لوقا 19 >

پس وارد اریحا شده، از آنجا می گذشت. ۱ 1
et ingressus perambulabat Hiericho
که ناگاه شخصی زکی نام که رئیس باجگیران و دولتمند بود، ۲ 2
et ecce vir nomine Zaccheus et hic erat princeps publicanorum et ipse dives
خواست عیسی را ببیند که کیست و از کثرت خلق نتوانست، زیرا کوتاه قد بود. ۳ 3
et quaerebat videre Iesum quis esset et non poterat prae turba quia statura pusillus erat
پس پیش دویده بردرخت افراغی برآمد تا او را ببیند. چونکه اومی خواست از آن راه عبور کند. ۴ 4
et praecurrens ascendit in arborem sycomorum ut videret illum quia inde erat transiturus
و چون عیسی به آن مکان رسید، بالا نگریسته او را دید و گفت: «ای زکی بشتاب و به زیر بیا زیرا که باید امروز درخانه تو بمانم.» ۵ 5
et cum venisset ad locum suspiciens Iesus vidit illum et dixit ad eum Zacchee festinans descende quia hodie in domo tua oportet me manere
پس به زودی پایین شده او را به خرمی پذیرفت. ۶ 6
et festinans descendit et excepit illum gaudens
و همه چون این را دیدند، همهمه‌کنان می‌گفتند که در خانه شخصی گناهکار به میهمانی رفته است. ۷ 7
et cum viderent omnes murmurabant dicentes quod ad hominem peccatorem devertisset
اما زکی برپا شده به خداوند گفت: «الحال‌ای خداوند نصف مایملک خود را به فقرامی دهم و اگر چیزی ناحق از کسی گرفته باشم، چهار برابر بدو رد می‌کنم.» ۸ 8
stans autem Zaccheus dixit ad Dominum ecce dimidium bonorum meorum Domine do pauperibus et si quid aliquem defraudavi reddo quadruplum
عیسی به وی گفت: «امروز نجات در این خانه پیدا شد. زیرا که این شخص هم پسر ابراهیم است. ۹ 9
ait Iesus ad eum quia hodie salus domui huic facta est eo quod et ipse filius sit Abrahae
زیرا که پسرانسان آمده است تا گمشده را بجوید و نجات‌بخشد.» ۱۰ 10
venit enim Filius hominis quaerere et salvum facere quod perierat
و چون ایشان این را شنیدند او مثلی زیادکرده آورد چونکه نزدیک به اورشلیم بود و ایشان گمان می‌بردند که ملکوت خدا می‌باید در همان زمان ظهور کند. ۱۱ 11
haec illis audientibus adiciens dixit parabolam eo quod esset prope Hierusalem et quia existimarent quod confestim regnum Dei manifestaretur
پس گفت: «شخصی شریف به دیار بعید سفر کرد تا ملکی برای خود گرفته مراجعت کند. ۱۲ 12
dixit ergo homo quidam nobilis abiit in regionem longinquam accipere sibi regnum et reverti
پس ده نفر از غلامان خود راطلبیده ده قنطار به ایشان سپرده فرمود، تجارت کنید تا بیایم. ۱۳ 13
vocatis autem decem servis suis dedit illis decem mnas et ait ad illos negotiamini dum venio
اما اهل ولایت او، چونکه او رادشمن می‌داشتند ایلچیان در عقب او فرستاده گفتند، نمی خواهیم این شخص بر ما سلطنت کند. ۱۴ 14
cives autem eius oderant illum et miserunt legationem post illum dicentes nolumus hunc regnare super nos
و چون ملک را گرفته مراجعت کرده بود، فرمود تا آن غلامانی را که به ایشان نقد سپرده بودحاضر کنند تا بفهمد هر یک چه سود نموده است. ۱۵ 15
et factum est ut rediret accepto regno et iussit vocari servos quibus dedit pecuniam ut sciret quantum quisque negotiatus esset
پس اولی آمده گفت، ای آقا قنطار تو ده قنطار دیگر نفع آورده است. ۱۶ 16
venit autem primus dicens domine mna tua decem mnas adquisivit
بدو گفت آفرین‌ای غلام نیکو. چونکه بر چیز کم امین بودی بر ده شهر حاکم شو. ۱۷ 17
et ait illi euge bone serve quia in modico fidelis fuisti eris potestatem habens supra decem civitates
و دیگری آمده گفت، ای آقاقنطار تو پنج قنطار سود کرده است. ۱۸ 18
et alter venit dicens domine mna tua fecit quinque mnas
او را نیزفرمود بر پنج شهر حکمرانی کن. ۱۹ 19
et huic ait et tu esto supra quinque civitates
و سومی آمده گفت، ای آقا اینک قنطار تو موجود است، آن را در پارچه‌ای نگاه داشته‌ام. ۲۰ 20
et alter venit dicens domine ecce mna tua quam habui repositam in sudario
زیرا که از توترسیدم چونکه مرد تندخویی هستی. آنچه نگذارده‌ای، برمی داری و از آنچه نکاشته‌ای درومی کنی. ۲۱ 21
timui enim te quia homo austeris es tollis quod non posuisti et metis quod non seminasti
به وی گفت، از زبان خودت بر توفتوی می‌دهم، ای غلام شریر. دانسته‌ای که من مرد تندخویی هستم که برمیدارم آنچه رانگذاشته‌ام و درو می‌کنم آنچه را نپاشیده‌ام. ۲۲ 22
dicit ei de ore tuo te iudico serve nequam sciebas quod ego austeris homo sum tollens quod non posui et metens quod non seminavi
پس برای چه نقد مرا نزد صرافان نگذاردی تاچون آیم آن را با سود دریافت کنم؟ ۲۳ 23
et quare non dedisti pecuniam meam ad mensam et ego veniens cum usuris utique exegissem illud
پس به حاضرین فرمود قنطار را از این شخص بگیرید وبه صاحب ده قنطار بدهید. ۲۴ 24
et adstantibus dixit auferte ab illo mnam et date illi qui decem mnas habet
به او گفتند‌ای خداوند، وی ده قنطار دارد. ۲۵ 25
et dixerunt ei domine habet decem mnas
زیرا به شمامی گویم به هر‌که دارد داده شود و هر‌که نداردآنچه دارد نیز از او گرفته خواهد شد. ۲۶ 26
dico autem vobis quia omni habenti dabitur ab eo autem qui non habet et quod habet auferetur ab eo
اما آن دشمنان من که نخواستند من بر ایشان حکمرانی نمایم، در اینجا حاضر ساخته پیش من به قتل رسانید.» ۲۷ 27
verumtamen inimicos meos illos qui noluerunt me regnare super se adducite huc et interficite ante me
و چون این را گفت، پیش رفته متوجه اورشلیم گردید. ۲۸ 28
et his dictis praecedebat ascendens in Hierosolyma
و چون نزدیک بیت‌فاجی وبیت عنیا بر کوه مسمی به زیتون رسید، دو نفر ازشاگردان خود را فرستاده، ۲۹ 29
et factum est cum adpropinquasset ad Bethfage et Bethania ad montem qui vocatur Oliveti misit duos discipulos suos
گفت: «به آن قریه‌ای که پیش روی شما است بروید و چون داخل آن شدید، کره الاغی بسته خواهید یافت که هیچ‌کس بر آن هرگز سوار نشده. آن را باز کرده بیاورید. ۳۰ 30
dicens ite in castellum quod contra est in quod introeuntes invenietis pullum asinae alligatum cui nemo umquam hominum sedit solvite illum et adducite
و اگر کسی به شما گوید، چرا این راباز می‌کنید، به وی گویید خداوند او را لازم دارد.» ۳۱ 31
et si quis vos interrogaverit quare solvitis sic dicetis ei quia Dominus operam eius desiderat
پس فرستادگان رفته آن چنانکه بدیشان گفته بود یافتند. ۳۲ 32
abierunt autem qui missi erant et invenerunt sicut dixit illis stantem pullum
و چون کره را باز می‌کردند، مالکانش به ایشان گفتند چرا کره را باز می‌کنید؟ ۳۳ 33
solventibus autem illis pullum dixerunt domini eius ad illos quid solvitis pullum
گفتند خداوند او را لازم دارد. ۳۴ 34
at illi dixerunt quia Dominus eum necessarium habet
پس او را به نزد عیسی آوردند و رخت خود را بر کره افکنده، عیسی را سوار کردند. ۳۵ 35
et duxerunt illum ad Iesum et iactantes vestimenta sua supra pullum inposuerunt Iesum
و هنگامی که او می‌رفت جامه های خود را در راه می‌گستردند. ۳۶ 36
eunte autem illo substernebant vestimenta sua in via
و چون نزدیک به‌سرازیری کوه زیتون رسید، تمامی شاگردانش شادی کرده، به آوازبلند خدا را حمد گفتن شروع کردند، به‌سبب همه قواتی که از او دیده بودند. ۳۷ 37
et cum adpropinquaret iam ad descensum montis Oliveti coeperunt omnes turbae discentium gaudentes laudare Deum voce magna super omnibus quas viderant virtutibus
و می‌گفتند مبارک باد آن پادشاهی که می‌آید، به نام خداوند سلامتی در آسمان و جلال در اعلی علیین باد. ۳۸ 38
dicentes benedictus qui venit rex in nomine Domini pax in caelo et gloria in excelsis
آنگاه بعضی از فریسیان از آن میان بدو گفتند: «ای استاد شاگردان خود را نهیب نما.» ۳۹ 39
et quidam Pharisaeorum de turbis dixerunt ad illum magister increpa discipulos tuos
او درجواب ایشان گفت: «به شما می‌گویم اگراینها ساکت شوند، هرآینه سنگها به صداآیند.» ۴۰ 40
quibus ipse ait dico vobis quia si hii tacuerint lapides clamabunt
و چون نزدیک شده، شهر را نظاره کرد برآن گریان گشته، ۴۱ 41
et ut adpropinquavit videns civitatem flevit super illam dicens
گفت: «اگر تو نیز می‌دانستی هم در این زمان خود آنچه باعث سلامتی تومیشد، لاکن الحال از چشمان تو پنهان گشته است. ۴۲ 42
quia si cognovisses et tu et quidem in hac die tua quae ad pacem tibi nunc autem abscondita sunt ab oculis tuis
زیرا ایامی بر تو می‌آید که دشمنانت گرد تو سنگرها سازند و تو را احاطه کرده از هرجانب محاصره خواهند نمود. ۴۳ 43
quia venient dies in te et circumdabunt te inimici tui vallo et circumdabunt te et coangustabunt te undique
و تو را وفرزندانت را در اندرون تو بر خاک خواهند افکندو در تو سنگی بر سنگی نخواهند گذاشت زیرا که ایام تفقد خود را ندانستی.» ۴۴ 44
ad terram prosternent te et filios qui in te sunt et non relinquent in te lapidem super lapidem eo quod non cognoveris tempus visitationis tuae
و چون داخل هیکل شد، کسانی را که درآنجا خرید و فروش می‌کردند، به بیرون نمودن آغاز کرد. ۴۵ 45
et ingressus in templum coepit eicere vendentes in illo et ementes
و به ایشان گفت: «مکتوب است که خانه من خانه عبادت است لیکن شما آن را مغاره دزدان ساخته‌اید.» ۴۶ 46
dicens illis scriptum est quia domus mea domus orationis est vos autem fecistis illam speluncam latronum
و هر روز در هیکل تعلیم می‌داد، اما روسای کهنه و کاتبان و اکابر قوم قصدهلاک نمودن او می‌کردند. ۴۷ 47
et erat docens cotidie in templo principes autem sacerdotum et scribae et principes plebis quaerebant illum perdere
و نیافتند چه کنندزیرا که تمامی مردم بر او آویخته بودند که از اوبشنوند. ۴۸ 48
et non inveniebant quid facerent illi omnis enim populus suspensus erat audiens illum

< لوقا 19 >