< لوقا 18 >
| و برای ایشان نیز مثلی آورد در اینکه می باید همیشه دعا کرد و کاهلی نورزید. | ۱ 1 |
Les narró también una parábola con respecto a la necesidad de hablar ellos siempre con Dios y no desmayar:
| پس گفت که «در شهری داوری بود که نه ترس از خدا و نه باکی از انسان می‌داشت. | ۲ 2 |
Había un juez en una ciudad que no temía a Dios ni respetaba a hombre.
| ودر همان شهر بیوه‌زنی بود که پیش وی آمده می‌گفت، داد مرا از دشمنم بگیر. | ۳ 3 |
Había también una viuda en aquella ciudad que iba ante él y decía: Hazme justicia contra mi oponente.
| و تا مدتی به وی اعتناننمود ولکن بعد از آن با خود گفت هرچند از خدا نمی ترسم و از مردم باکی ندارم، | ۴ 4 |
No quería por un tiempo, pero después de esto se dijo: Aunque no temo a Dios, ni respeto a hombre,
| لیکن چون این بیوه‌زن مرا زحمت می‌دهد، به داد او می‌رسم، مبادا پیوسته آمده مرا به رنج آورد. | ۵ 5 |
por cuanto esta viuda me causa molestia, le haré justicia, no sea que al venir de continuo me agote la paciencia.
| خداوند گفت بشنوید که این داوربی انصاف چه می‌گوید؟ | ۶ 6 |
Y dijo el Señor: Oigan al juez injusto.
| و آیا خدا برگزیدگان خود را که شبانه‌روز بدو استغاثه می‌کنند، دادرسی نخواهد کرد، اگرچه برای ایشان دیرغضب باشد؟ | ۷ 7 |
¿Dios de ningún modo hará la justicia a sus escogidos que claman a Él día y noche? ¿Demorará en responderles?
| به شما می‌گویم که به زودی دادرسی ایشان را خواهد کرد. لیکن چون پسرانسان آید، آیا ایمان را بر زمین خواهدیافت؟ | ۸ 8 |
Les digo que con prontitud les hará justicia. Pero cuando el Hijo del Hombre venga, ¿hallará la fe en la tierra?
| و این مثل را آورد برای بعضی که بر خوداعتماد می‌داشتند که عادل بودند و دیگران راحقیر می‌شمردند. | ۹ 9 |
Narró esta parábola a unos que confiaban en ellos mismos como justos y menospreciaban a los demás:
| که «دو نفر یکی فریسی ودیگری باجگیر به هیکل رفتند تا عبادت کنند. | ۱۰ 10 |
Dos hombres subieron al Templo a hablar con Dios: el uno fariseo y el otro publicano.
| آن فریسی ایستاده بدینطور با خود دعا کرد که خدایا تو را شکر می‌کنم که مثل سایر مردم حریص و ظالم و زناکار نیستم و نه مثل این باجگیر، | ۱۱ 11 |
El fariseo se puso en pie y hablaba consigo mismo: Dios, te doy gracias porque no soy como los demás hombres: ladrones, injustos, adúlteros, ni aun como este publicano.
| هر هفته دو مرتبه روزه می‌دارم و ازآنچه پیدا می‌کنم ده‌یک می‌دهم. | ۱۲ 12 |
Ayuno dos veces [por] semana y doy diezmo de todo lo que me gano.
| اما آن باجگیر دور ایستاده نخواست چشمان خود را به سوی آسمان بلند کند بلکه به سینه خود زده گفت، خدایا بر من گناهکار ترحم فرما. | ۱۳ 13 |
Pero el publicano, situado lejos, no quería ni aun levantar los ojos al cielo, sino golpeaba su pecho y decía: ¡Dios, compadécete de mí, pecador!
| به شمامی گویم که این شخص، عادل کرده شده به خانه خود رفت به خلاف آن دیگر، زیرا هر‌که خود رابرافرازد، پست گردد و هرکس خویشتن را فروتن سازد، سرافرازی یابد.» | ۱۴ 14 |
Les digo que éste bajó a su casa justificado y no el otro, porque todo el que se enaltece será humillado, y el que se humilla será enaltecido.
| پس اطفال را نیز نزد وی آوردند تا دست برایشان گذارد. اما شاگردانش چون دیدند، ایشان رانهیب دادند. | ۱۵ 15 |
Le presentaban también los niños para que los tocara. Al ver esto, los discípulos los reprendían.
| ولی عیسی ایشان را خوانده، گفت: «بچه‌ها را واگذارید تا نزد من آیند و ایشان را ممانعت مکنید، زیرا ملکوت خدا برای مثل اینها است. | ۱۶ 16 |
Pero Jesús los llamó y les dijo: Dejen que los niños vengan a Mí, y no se lo impidan, porque de ellos es el reino de Dios.
| هرآینه به شما می‌گویم هر‌که ملکوت خدا را مثل طفل نپذیرد داخل آن نگردد.» | ۱۷ 17 |
En verdad les digo: El que no reciba el reino de Dios como un niño, que de ningún modo entre en él.
| و یکی از روسا از وی سوال نموده، گفت: «ای استاد نیکو چه کنم تا حیات جاودانی راوارث گردم؟» (aiōnios ) | ۱۸ 18 |
Un dignatario le preguntó: Maestro bueno, ¿qué hago para heredar [la] vida eterna? (aiōnios )
| عیسی وی را گفت: «از بهر‌چه مرا نیکو می‌گویی و حال آنکه هیچ‌کس نیکونیست جز یکی که خدا باشد. | ۱۹ 19 |
Jesús le preguntó: ¿Por qué me llamas bueno? Nadie es bueno, sino uno solo: Dios.
| احکام رامی دانی زنا مکن، قتل مکن، دزدی منما، شهادت دروغ مده و پدر و مادر خود را محترم دار.» | ۲۰ 20 |
Sabes los Mandamientos: No adulteres, no asesines, no robes, no des falso testimonio, honra a tu padre y a tu madre.
| گفت: «جمیع اینها را از طفولیت خود نگاه داشته‌ام.» | ۲۱ 21 |
Y él respondió: Todo esto guardé desde [la] juventud.
| عیسی چون این را شنید بدو گفت: «هنوز تو را یک چیز باقی است. آنچه داری بفروش و به فقرا بده که در آسمان گنجی خواهی داشت، پس آمده مرا متابعت کن.» | ۲۲ 22 |
Cuando Jesús lo oyó le dijo: Aún te falta uno: Vende todo lo que tienes. Repártelo a los pobres y tendrás un tesoro en [el] cielo. Y ven, sígueme.
| چون این راشنید محزون گشت، زیرا که دولت فراوان داشت. | ۲۳ 23 |
Cuando oyó esto se entristeció profundamente porque era muy rico.
| اما عیسی چون او را محزون دید گفت: «چه دشوار است که دولتمندان داخل ملکوت خداشوند. | ۲۴ 24 |
Jesús lo miró y dijo: ¡Cuán difícilmente entran los ricos en el reino de Dios!
| زیرا گذشتن شتر از سوراخ سوزن آسانتر است از دخول دولتمندی در ملکوت خدا.» | ۲۵ 25 |
Es más fácil pasar un camello por un ojo de aguja que entrar un rico en el reino de Dios.
| اما شنوندگان گفتند: «پس که می‌تواندنجات یابد؟» | ۲۶ 26 |
Entonces los que lo oyeron le preguntaron: ¿Quién puede ser salvo?
| او گفت: «آنچه نزد مردم محال است، نزد خدا ممکن است.» | ۲۷ 27 |
Y Él respondió: Lo imposible para [los] hombres es posible para Dios.
| پطرس گفت: «اینک ما همه‌چیز را ترک کرده پیروی تو می‌کنیم.» | ۲۸ 28 |
Luego Pedro le dijo: Mira: Nosotros dejamos todo y te seguimos.
| به ایشان گفت: «هرآینه به شما می‌گویم، کسی نیست که خانه یاوالدین یا زن یا برادران یا اولاد را بجهت ملکوت خدا ترک کند، | ۲۹ 29 |
Entonces Él les contestó: En verdad les digo que nadie hay que deje casa, esposa, hermanos, padres o hijos por causa del reino de Dios
| جز اینکه در این عالم چند برابربیابد و در عالم آینده حیات جاودانی را.» (aiōn , aiōnios ) | ۳۰ 30 |
que no reciba muchas veces más en este tiempo, y en la era que viene, [la] vida eterna. (aiōn , aiōnios )
| پس آن دوازده را برداشته، به ایشان گفت: «اینک به اورشلیم می‌رویم و آنچه به زبان انبیادرباره پسر انسان نوشته شده است، به انجام خواهد رسید. | ۳۱ 31 |
[Jesús] tomó consigo a los 12 y les dijo: Miren, subimos a Jerusalén. Se cumplirán todas las cosas que fueron escritas por los profetas con respecto al Hijo del Hombre.
| زیرا که او را به امت‌ها تسلیم می‌کنند و استهزا و بی‌حرمتی کرده آب دهان بروی انداخته | ۳۲ 32 |
Porque será entregado a los gentiles, ridiculizado, maltratado, escupido,
| و تازیانه زده او را خواهند کشت ودر روز سوم خواهد برخاست.» | ۳۳ 33 |
y después de azotarlo, lo asesinarán. Pero al tercer día será resucitado.
| اما ایشان چیزی از این امور نفهمیدند و این سخن از ایشان مخفی داشته شد و آنچه می‌گفت، درک نکردند. | ۳۴ 34 |
Ellos nada de esto entendieron. Esta Palabra era oculta de ellos. No entendían lo que se les decía.
| و چون نزدیک اریحا رسید، کوری بجهت گدایی بر سر راه نشسته بود. | ۳۵ 35 |
Cuando [Él] se acercó a Jericó, un ciego estaba sentado junto al camino y mendigaba.
| و چون صدای گروهی را که می‌گذشتند شنید، پرسید چه چیزاست؟ | ۳۶ 36 |
Al oír que pasaba una multitud, preguntaba qué sería aquello,
| گفتندش عیسی ناصری در گذر است. | ۳۷ 37 |
y le informaron: Que viene Jesús el Nazareno.
| در حال فریاد برآورده گفت: «ای عیسی، ای پسر داود، بر من ترحم فرما.» | ۳۸ 38 |
Entonces gritó: ¡Jesús, Hijo de David, ten misericordia de mí!
| و هرچند آنانی که پیش می‌رفتند او را نهیب می‌دادند تا خاموش شود، او بلندتر فریاد می‌زد که پسر داودا بر من ترحم فرما. | ۳۹ 39 |
Y los que iban delante lo reprendían para que callara. Pero él gritaba mucho más: ¡Hijo de David, ten misericordia de mí!
| آنگاه عیسی ایستاده فرمود تا او رانزد وی بیاورند. و چون نزدیک شد از وی پرسیده، | ۴۰ 40 |
Entonces Jesús se detuvo y pidió que se lo trajeran. Cuando se acercó, le preguntó:
| گفت: «چه می‌خواهی برای توبکنم؟» عرض کرد: «ای خداوند، تا بینا شوم.» | ۴۱ 41 |
¿Qué quieres que te haga? Y él contestó: Señor, que vea.
| عیسی به وی گفت: «بینا شو که ایمانت تو راشفا داده است.» | ۴۲ 42 |
Jesús le ordenó: Ve. Tu fe te salvó.
| در ساعت بینایی یافته، خدا راتمجید‌کنان از عقب او افتاد و جمیع مردم چون این را دیدند، خدا را تسبیح خواندند. | ۴۳ 43 |
Al instante vio. Lo seguía y glorificaba a Dios. Cuando todo el pueblo lo vio, alabó a Dios.
