لوقا 18

۱ 1 و برای ایشان نیز مثلی آورد در اینکه می باید همیشه دعا کرد و کاهلی نورزید.

And he made a story for them, the point of which was that men were to go on making prayer and not get tired;

۲ 2 پس گفت که «در شهری داوری بود که نه ترس از خدا و نه باکی از انسان می‌داشت.

Saying, There was a judge in a certain town, who had no fear of God or respect for man:

۳ 3 ودر همان شهر بیوه‌زنی بود که پیش وی آمده می‌گفت، داد مرا از دشمنم بگیر.

And there was a widow in that town, and she kept on coming to him and saying, Give me my right against the man who has done me wrong.

۴ 4 و تا مدتی به وی اعتناننمود ولکن بعد از آن با خود گفت هرچند از خدا نمی ترسم و از مردم باکی ندارم،

And for a time he would not: but later, he said to himself, Though I have no fear of God or respect for man,

۵ 5 لیکن چون این بیوه‌زن مرا زحمت می‌دهد، به داد او می‌رسم، مبادا پیوسته آمده مرا به رنج آورد.

Because this widow is a trouble to me, I will give her her right; for if not, I will be completely tired out by her frequent coming.

۶ 6 خداوند گفت بشنوید که این داوربی انصاف چه می‌گوید؟

And the Lord said, Give ear to the words of the evil judge.

۷ 7 و آیا خدا برگزیدگان خود را که شبانه‌روز بدو استغاثه می‌کنند، دادرسی نخواهد کرد، اگرچه برای ایشان دیرغضب باشد؟

And will not God do right in the cause of his saints, whose cries come day and night to his ears, though he is long in doing it?

۸ 8 به شما می‌گویم که به زودی دادرسی ایشان را خواهد کرد. لیکن چون پسرانسان آید، آیا ایمان را بر زمین خواهدیافت؟

I say to you that he will quickly do right in their cause. But when the Son of man comes, will there be any faith on earth?

۹ 9 و این مثل را آورد برای بعضی که بر خوداعتماد می‌داشتند که عادل بودند و دیگران راحقیر می‌شمردند.

And he made this story for some people who were certain that they were good, and had a low opinion of others:

۱۰ 10 که «دو نفر یکی فریسی ودیگری باجگیر به هیکل رفتند تا عبادت کنند.

Two men went up to the Temple for prayer; one a Pharisee, and the other a tax-farmer.

۱۱ 11 آن فریسی ایستاده بدینطور با خود دعا کرد که خدایا تو را شکر می‌کنم که مثل سایر مردم حریص و ظالم و زناکار نیستم و نه مثل این باجگیر،

The Pharisee, taking up his position, said to himself these words: God, I give you praise because I am not like other men, who take more than their right, who are evil-doers, who are untrue to their wives, or even like this tax-farmer.

۱۲ 12 هر هفته دو مرتبه روزه می‌دارم و ازآنچه پیدا می‌کنم ده‌یک می‌دهم.

Twice in the week I go without food; I give a tenth of all I have.

۱۳ 13 اما آن باجگیر دور ایستاده نخواست چشمان خود را به سوی آسمان بلند کند بلکه به سینه خود زده گفت، خدایا بر من گناهکار ترحم فرما.

The tax-farmer, on the other hand, keeping far away, and not lifting up even his eyes to heaven, made signs of grief and said, God, have mercy on me, a sinner.

۱۴ 14 به شمامی گویم که این شخص، عادل کرده شده به خانه خود رفت به خلاف آن دیگر، زیرا هر‌که خود رابرافرازد، پست گردد و هرکس خویشتن را فروتن سازد، سرافرازی یابد.»

I say to you, This man went back to his house with God's approval, and not the other: for everyone who makes himself high will be made low and whoever makes himself low will be made high.

۱۵ 15 پس اطفال را نیز نزد وی آوردند تا دست برایشان گذارد. اما شاگردانش چون دیدند، ایشان رانهیب دادند.

And they took their children to him, so that he might put his hands on them: but when the disciples saw it, they said sharp words to them

۱۶ 16 ولی عیسی ایشان را خوانده، گفت: «بچه‌ها را واگذارید تا نزد من آیند و ایشان را ممانعت مکنید، زیرا ملکوت خدا برای مثل اینها است.

But Jesus sent for them, saying, Let the children come to me, and do not keep them away, for of such is the kingdom of heaven.

۱۷ 17 هرآینه به شما می‌گویم هر‌که ملکوت خدا را مثل طفل نپذیرد داخل آن نگردد.»

Truly I say to you, Whoever does not put himself under the kingdom of God like a little child, will not come into it at all.

۱۸ 18 و یکی از روسا از وی سوال نموده، گفت: «ای استاد نیکو چه کنم تا حیات جاودانی راوارث گردم؟» (aiōnios g166)

And a certain ruler put a question to him, saying, Good Master, what have I to do so that I may have eternal life? (aiōnios g166)

۱۹ 19 عیسی وی را گفت: «از بهر‌چه مرا نیکو می‌گویی و حال آنکه هیچ‌کس نیکونیست جز یکی که خدا باشد.

And Jesus said to him, Why do you say that I am good? No one is good, but only God.

۲۰ 20 احکام رامی دانی زنا مکن، قتل مکن، دزدی منما، شهادت دروغ مده و پدر و مادر خود را محترم دار.»

You have knowledge of what the law says: Do not be untrue to your wife, Do not put anyone to death, Do not take what is not yours, Do not give false witness, Give honour to your father and mother.

۲۱ 21 گفت: «جمیع اینها را از طفولیت خود نگاه داشته‌ام.»

And he said, All these things I have done from the time when I was a boy.

۲۲ 22 عیسی چون این را شنید بدو گفت: «هنوز تو را یک چیز باقی است. آنچه داری بفروش و به فقرا بده که در آسمان گنجی خواهی داشت، پس آمده مرا متابعت کن.»

And Jesus, hearing it, said to him, One thing you still have need of; get money for your goods, and give it away to the poor, and you will have wealth in heaven; and come after me.

۲۳ 23 چون این راشنید محزون گشت، زیرا که دولت فراوان داشت.

But at these words he became very sad, for he had great wealth.

۲۴ 24 اما عیسی چون او را محزون دید گفت: «چه دشوار است که دولتمندان داخل ملکوت خداشوند.

And Jesus, looking at him, said, How hard it is for those who have wealth to get into the kingdom of God!

۲۵ 25 زیرا گذشتن شتر از سوراخ سوزن آسانتر است از دخول دولتمندی در ملکوت خدا.»

It is simpler for a camel to go through the eye of a needle, than for a man who has much money to come into the kingdom of God.

۲۶ 26 اما شنوندگان گفتند: «پس که می‌تواندنجات یابد؟»

And those who were present said, Then who may have salvation?

۲۷ 27 او گفت: «آنچه نزد مردم محال است، نزد خدا ممکن است.»

But he said, Things which are not possible with man are possible with God.

۲۸ 28 پطرس گفت: «اینک ما همه‌چیز را ترک کرده پیروی تو می‌کنیم.»

And Peter said, See, we have given up what is ours to come after you.

۲۹ 29 به ایشان گفت: «هرآینه به شما می‌گویم، کسی نیست که خانه یاوالدین یا زن یا برادران یا اولاد را بجهت ملکوت خدا ترک کند،

And he said to them, Truly I say to you, There is no man who has given up house or wife or brothers or father or mother or children, because of the kingdom of God,

۳۰ 30 جز اینکه در این عالم چند برابربیابد و در عالم آینده حیات جاودانی را.» (aiōn g165, aiōnios g166)

Who will not get much more in this time, and in the world to come, eternal life. (aiōn g165, aiōnios g166)

۳۱ 31 پس آن دوازده را برداشته، به ایشان گفت: «اینک به اورشلیم می‌رویم و آنچه به زبان انبیادرباره پسر انسان نوشته شده است، به انجام خواهد رسید.

And he took with him the twelve and said to them, Now we are going up to Jerusalem, and all the things which were said by the prophets will be done to the Son of man.

۳۲ 32 زیرا که او را به امت‌ها تسلیم می‌کنند و استهزا و بی‌حرمتی کرده آب دهان بروی انداخته

For he will be given up to the Gentiles, and will be made sport of and put to shame:

۳۳ 33 و تازیانه زده او را خواهند کشت ودر روز سوم خواهد برخاست.»

And he will be given cruel blows and put to death, and on the third day he will come back to life.

۳۴ 34 اما ایشان چیزی از این امور نفهمیدند و این سخن از ایشان مخفی داشته شد و آنچه می‌گفت، درک نکردند.

But they did not take in the sense of any of these words, and what he said was not clear to them, and their minds were not able to see it.

۳۵ 35 و چون نزدیک اریحا رسید، کوری بجهت گدایی بر سر راه نشسته بود.

And it came about that when he got near Jericho, a certain blind man was seated by the side of the road, making requests for money from those who went by.

۳۶ 36 و چون صدای گروهی را که می‌گذشتند شنید، پرسید چه چیزاست؟

And hearing the sound of a great number of people going by, he said, What is this?

۳۷ 37 گفتندش عیسی ناصری در گذر است.

And they said to him, Jesus of Nazareth is going by.

۳۸ 38 در حال فریاد برآورده گفت: «ای عیسی، ای پسر داود، بر من ترحم فرما.»

And he said in a loud voice, Jesus, Son of David, have mercy on me.

۳۹ 39 و هرچند آنانی که پیش می‌رفتند او را نهیب می‌دادند تا خاموش شود، او بلندتر فریاد می‌زد که پسر داودا بر من ترحم فرما.

And those who were in front made protests and said to him, Be quiet: but he said all the more, O Son of David, have mercy on me.

۴۰ 40 آنگاه عیسی ایستاده فرمود تا او رانزد وی بیاورند. و چون نزدیک شد از وی پرسیده،

And Jesus, stopping, gave orders that he was to come to him, and when he came near, he said to him,

۴۱ 41 گفت: «چه می‌خواهی برای توبکنم؟» عرض کرد: «ای خداوند، تا بینا شوم.»

What would you have me do for you? And he said, Lord, that I may be able to see again.

۴۲ 42 عیسی به وی گفت: «بینا شو که ایمانت تو راشفا داده است.»

And Jesus said, See again: your faith has made you well.

۴۳ 43 در ساعت بینایی یافته، خدا راتمجید‌کنان از عقب او افتاد و جمیع مردم چون این را دیدند، خدا را تسبیح خواندند.

And straight away he was able to see, and he went after him, giving glory to God; and all the people when they saw it gave praise to God.

The Pharisee and the Publican