لوقا 16

۱ 1 و به شاگردان خود نیز گفت: «شخصی دولتمند را ناظری بود که از او نزد وی شکایت بردند که اموال او را تلف می‌کرد.

And he spoke a parable to his disciples. There was a certain rich man, who had a steward; and accusations were brought to him of him, that he squandered his property.

۲ 2 پس او را طلب نموده، وی را گفت، این چیست که درباره تو شنیده‌ام؟ حساب نظارت خود را باز بده زیرا ممکن نیست که بعد از این نظارت کنی.

And his lord called him, and said to him: What is this that I hear of thee? Render to me an account of thy stewardship; for thou canst no longer be my steward.

۳ 3 ناظر با خود گفت چکنم؟ زیرا مولایم نظارت رااز من می‌گیرد. طاقت زمین‌کندن ندارم و از گدایی نیز عار دارم.

And the steward said with himself: What shall I do, since my lord is about to take from me the stewardship? To dig, I am unable; and to become a beggar, I am ashamed.

۴ 4 دانستم چکنم تا وقتی که از نظارت معزول شوم، مرا به خانه خود بپذیرند.

I know what to do, that, when I am put out of the stewardship, they may receive me to their houses.

۵ 5 پس هریکی از بدهکاران آقای خود را طلبیده، به یکی گفت آقایم از تو چند طلب دارد؟

And he called each one of his lord's debtors; and he said to the first, How much owest thou to my lord?

۶ 6 گفت صدرطل روغن. بدو گفت سیاهه خود را بگیر ونشسته پنجاه رطل بزودی بنویس.

And he said to him, One hundred measures of oil. And he said to him: Take thy bill, and sit down quickly, and write Fifty measures.

۷ 7 باز دیگری را گفت از تو چقدر طلب دارد؟ گفت صد کیل گندم. وی را گفت سیاهه خود را بگیر و هشتادبنویس.

And he said to another: And how much owest thou to my lord? And he said to him, One hundred cors of wheat. And he said to him: Take thy bill, and sit down, and write Eighty cors.

۸ 8 «پس آقایش، ناظر خائن را آفرین گفت، زیراعاقلانه کار کرد. زیرا ابنای این جهان در طبقه خویش از ابنای نور عاقل تر هستند. (aiōn g165)

And our Lord praised the unrighteous steward, for having acted sagaciously: for the children of this world are more sagacious than the children of light, in this their generation. (aiōn g165)

۹ 9 و من شمارا می‌گویم دوستان از مال بی‌انصافی برای خودپیدا کنید تا چون فانی گردید شما را به خیمه های جاودانی بپذیرند. (aiōnios g166)

And I also say to you: Make to yourselves friends, with this unrighteous mammon; so that when it is finished, they may receive you to their everlasting tabernacles. (aiōnios g166)

۱۰ 10 آنکه در اندک امین باشد درامر بزرگ نیز امین بود و آنکه در قلیل خائن بود در کثیر هم خائن باشد.

He that is faithful in the little, is also faithful in the much; and he that is unjust in the little, is also unjust in the much.

۱۱ 11 و هرگاه در مال بی‌انصافی امین نبودید، کیست که مال حقیقی را به شمابسپارد؟

If therefore ye have not been faithful in the unrighteous mammon, who will intrust to you the reality?

۱۲ 12 و اگر در مال دیگری دیانت نکردید، کیست که مال خاص شما را به شما دهد؟

And if ye have not been found faithful in that which is not yours, who will give to you that which is yours?

۱۳ 13 هیچ خادم نمی تواند دو آقا را خدمت کند. زیرا یا از یکی نفرت می‌کند و با دیگری محبت، یا با یکی می‌پیوندد و دیگری را حقیر می‌شمارد. خدا و مامونا را نمی توانید خدمت نمایید.

There is no servant, who can serve two lords. For, either he will hate the one and love the other, or he will honor the one and despise the other. Ye cannot serve God and mammon.

۱۴ 14 و فریسیانی که زر دوست بودند همه این سخنان را شنیده، او را استهزا نمودند.

And the Pharisees, when they heard all these things, because they loved money, derided him.

۱۵ 15 به ایشان گفت، شما هستید که خود را پیش مردم عادل می‌نمایید، لیکن خدا عارف دلهای شماست. زیرا که آنچه نزد انسان مرغوب است، نزد خدا مکروه است.

And Jesus said to them: Ye are such as justify yourselves before men; but God knoweth your heart: for that which is exalted among men, is abominable before God.

۱۶ 16 تورات و انبیا تا به یحیی بود و از آن وقت بشارت به ملکوت خدا داده می‌شود و هر کس بجد و جهد داخل آن می‌گردد.

The law and the prophets were until John: since then, the kingdom of God is proclaimed, and every one presseth it to enter in.

۱۷ 17 لیکن آسانتر است که آسمان و زمین زایل شود، از آنکه یک نقطه از تورات ساقط گردد.

And it is easier for heaven and earth to pass away, than for one letter to pass from the law.

۱۸ 18 هر‌که زن خود را طلاق دهد و دیگری را نکاح کند زانی بود و هر‌که زن مطلقه مردی را به نکاح خویش درآورد، زنا کرده باشد.

Whoever putteth away his wife, and taketh another, committeth adultery; and whoever taketh her that is put away, committeth adultery.

۱۹ 19 شخصی دولتمند بود که ارغوان و کتان می‌پوشید و هر روزه در عیاشی با جلال بسرمی برد.

And there was a certain rich man, who was clothed in fine linen and scarlet, and passed every day in splendid luxury.

۲۰ 20 و فقیری مقروح بود ایلعازر نام که او رابر درگاه او می‌گذاشتند،

And there was a certain poor man, whose name was Lazarus; and he was laid at the gate of the rich man, smitten with ulcers.

۲۱ 21 و آرزو می‌داشت که از پاره هایی که از خوان آن دولتمند می‌ریخت، خود را سیر کند. بلکه سگان نیز آمده زبان برزخمهای او می‌مالیدند.

And he desired to fill his belly with the fragments that fell from the rich man's table: and the dogs also came and licked his ulcers.

۲۲ 22 باری آن فقیر بمرد و فرشتگان، او را به آغوش ابراهیم بردند و آن دولتمند نیز مرد و او را دفن کردند.

And so it was, that the poor man died; and angels transported him to Abraham's bosom. The rich man also died, and was buried.

۲۳ 23 پس چشمان خود را در عالم اموات گشوده، خود رادر عذاب یافت. و ابراهیم را از دور و ایلعازر را درآغوشش دید. (Hadēs g86)

And being tormented in hell, he raised his eyes from afar off, and saw Abraham, and Lazarus in his bosom. (Hadēs g86)

۲۴ 24 آنگاه به آواز بلند گفت، ای پدرمن ابراهیم، بر من ترحم فرما و ایلعازر را بفرست تا سر انگشت خود را به آب تر ساخته زبان مراخنک سازد، زیرا در این نار معذبم.

And he called with a loud voice, and said: Abraham, my father, have pity on me; and send Lazarus, that he may dip the tip of his finger in water, and moisten my tongue; for, lo, I am tormented in this flame.

۲۵ 25 ابراهیم گفت‌ای فرزند به‌خاطر آور که تو در ایام زندگانی چیزهای نیکوی خود را یافتی و همچنین ایلعازرچیزهای بد را، لیکن او الحال در تسلی است و تودر عذاب.

And Abraham said to him: My son, remember, that thou receivedst thy good things in thy lifetime, and Lazarus his evil things: and now, behold he is here at rest, and thou art tormented.

۲۶ 26 و علاوه بر این در میان ما و شماورطه عظیمی است، چنانچه آنانی که می‌خواهنداز اینجا به نزد شما عبور کنند، نمی توانند و نه نشینندگان آنجا نزد ما توانند گذشت.

And with all these, there is a great barrier between us and you; so that they who would pass from here to you, cannot; neither can they pass from there to us

۲۷ 27 گفت‌ای پدر به تو التماس دارم که او را به خانه پدرم بفرستی.

He said to him: I pray thee, therefore, my father, that thou wouldst send him to my father's house;

۲۸ 28 زیرا که مرا پنج برادر است تا ایشان راآگاه سازد، مبادا ایشان نیز به این مکان عذاب بیایند.

for I have five brothers; that he may go and protest to them; lest they also come to this place of torment.

۲۹ 29 ابراهیم وی را گفت موسی و انبیا رادارند سخن ایشان را بشنوند.

Abraham said to him: They have Moses and the prophets, let them hear them.

۳۰ 30 گفت نه‌ای پدرما ابراهیم، لیکن اگر کسی از مردگان نزد ایشان رود، توبه خواهند کرد.

But he said to him: No, my father Abraham: but if one shall go to them from the dead, they will repent.

۳۱ 31 وی را گفت هرگاه موسی و انبیا را نشنوند اگر کسی از مردگان نیزبرخیزد، هدایت نخواهند پذیرفت.»

Abraham said to him: If they hear not Moses and the prophets, they will not believe, though one should rise from the dead.

Lazarus outside the Rich Man's House