لوقا 14

۱ 1 و واقع شد که در روز سبت، به خانه یکی از روسای فریسیان برای غذاخوردن درآمد و ایشان مراقب او می‌بودند،

Como Él hubiese ido a casa de un jefe de los fariseos, un día sabático a comer, ellos lo acechaban.

۲ 2 واینک شخصی مستسقی پیش او بود،

Estaba allí, delante de Él un hombre hidrópico.

۳ 3 آنگاه عیسی ملتفت شده فقها و فریسیان را خطاب کرده، گفت: «آیا در روز سبت شفا دادن جایزاست؟»

Tomando la palabra, Jesús preguntó a los doctores de la Ley y a los fariseos: “¿Es lícito curar, en día sabático, o no?”

۴ 4 ایشان ساکت ماندند. پس آن مرد راگرفته، شفا داد و رها کرد.

Pero ellos guardaron silencio. Tomándolo, entonces, de la mano, lo sanó y lo despidió.

۵ 5 و به ایشان روی آورده، گفت: «کیست از شما که الاغ یا گاوش روزسبت در چاهی افتد و فور آن را بیرون نیاورد؟»

Y les dijo: “¿Quién hay de vosotros, que viendo a su hijo o su buey caído en un pozo, no lo saque pronto de allí, aun en día de sábado?”

۶ 6 پس در این امور از جواب وی عاجزماندند.

Y no fueron capaces de responder a esto.

۷ 7 و برای مهمانان مثلی زد، چون ملاحظه فرمود که چگونه صدر مجلس را اختیارمی کردند. پس به ایشان گفت:

Observando cómo elegían los primeros puestos en la mesa, dirigió una parábola a los invitados, diciéndoles:

۸ 8 «چون کسی تو رابه عروسی دعوت کند، در صدر مجلس منشین، مبادا کسی بزرگتر از تو را هم وعده خواسته باشد.

“Cuando seas invitado a un convite de bodas, no te pongas en el primer puesto, no sea que haya allí otro convidado objeto de mayor honra que tú

۹ 9 پس آن کسی‌که تو و او را وعده خواسته بودبیاید و تو را گوید این کس را جای بده و تو باخجالت روی به صف نعال خواهی نهاد.

y viniendo el que os convido a ambos, te diga: “Deja el sitio a este”, y pases entonces, con vergüenza, a ocupar el último lugar.

۱۰ 10 بلکه چون مهمان کسی باشی، رفته در پایین بنشین تاوقتی که میزبانت آید به تو گوید، ای دوست برترنشین آنگاه تو را در حضور مجلسیان عزت خواهد بود.

Por el contrario, cuando seas invitado, ve a ponerte en el último lugar, para que, cuando entre el que te invitó, te diga: “Amigo, sube más arriba”. Y entonces tendrás honor a los ojos de todos los convidados.

۱۱ 11 زیرا هر‌که خود را بزرگ سازدذلیل گردد و هر‌که خویشتن را فرود آرد، سرافرازگردد.»

Porque el que se levanta, será abajado; y el que se abaja, será levantado”.

۱۲ 12 پس به آن کسی‌که از او وعده خواسته بود نیز گفت: «وقتی که چاشت یا شام دهی دوستان یا برادران یا خویشان یا همسایگان دولتمند خود را دعوت مکن مبادا ایشان نیز تو رابخوانند و تو را عوض داده شود.

También dijo al que lo había invitado: “Cuando des un almuerzo o una cena, no invites a tus amigos, ni a tus hermanos, ni a tus parientes, ni a vecinos ricos, no sea, que ellos te inviten a su vez, y que esto sea tu pago.

۱۳ 13 بلکه چون ضیافت کنی، فقیران و لنگان و شلان و کوران رادعوت کن.

Antes bien, cuando des un banquete, convida a los pobres, a los lisiados, a los cojos, y a los ciegos.

۱۴ 14 که خجسته خواهی بود زیرا ندارندکه تو را عوض دهند و در قیامت عادلان، به توجزا عطا خواهد شد.»

Y feliz serás, porque ellos no tienen cómo retribuirte, sino que te será retribuido en la resurrección de los justos”.

۱۵ 15 آنگاه یکی از مجلسیان چون این سخن راشنید گفت: «خوشابحال کسی‌که در ملکوت خداغذا خورد.»

A estas palabras, uno de los convidados le dijo: “¡Feliz el que pueda comer en el reino de Dios!”

۱۶ 16 به وی گفت: «شخصی ضیافتی عظیم نمود و بسیاری را دعوت نمود.

Mas Él le respondió: “Un hombre dio una gran cena a la cual tenía invitada mucha gente.

۱۷ 17 پس چون وقت شام رسید، غلام خود را فرستاد تادعوت‌شدگان را گوید، بیایید زیرا که الحال همه‌چیز حاضر است.

Y envió a su servidor, a la hora del festín, a decir a los convidados: “Venid, porque ya todo está pronto”.

۱۸ 18 لیکن همه به یک رای عذرخواهی آغاز کردند. اولی گفت: مزرعه‌ای خریدم و ناچار باید بروم آن را ببینم، از توخواهش دارم مرا معذور داری.

Y todos a una comenzaron a excusarse. El primero le dijo: “He comprado un campo, y es preciso que vaya a verlo; te ruego me des por excusado”.

۱۹ 19 و دیگری گفت: پنج جفت گاو خریده‌ام، می‌روم تا آنها رابیازمایم، به تو التماس دارم مرا عفو نمایی.

Otro dijo: “He comprado cinco yuntas de bueyes, y me voy a probarlas; te ruego me tengas por excusado”.

۲۰ 20 سومی گفت: زنی گرفته‌ام و از این سبب نمی توانم بیایم.

Otro dijo: “Me he casado, y por tanto no puedo ir”.

۲۱ 21 پس آن غلام آمده مولای خود را از این امور مطلع ساخت. آنگاه صاحب‌خانه غضب نموده به غلام خود فرمود: به بازارهاو کوچه های شهر بشتاب و فقیران و لنگان وشلان و کوران را در اینجا بیاور.

El servidor se volvió a contar todo esto a su amo. Entonces, lleno de ira el dueño de casa, dijo a su servidor: “Sal en seguida a las calles y callejuelas de la ciudad; y tráeme aquí los pobres, y lisiados, y ciegos y cojos”.

۲۲ 22 پس غلام گفت: ای آقا آنچه فرمودی شد و هنوز جای باقی است.

El servidor vino a decirle: “Señor, se ha hecho lo que tú mandaste, y aún hay sitio”.

۲۳ 23 پس آقا به غلام گفت: به راهها و مرزهابیرون رفته، مردم را به الحاح بیاور تا خانه من پرشود.

Y el amo dijo al servidor: “Ve a lo largo de los caminos y de los cercados, y compele a entrar, para que se llene mi casa.

۲۴ 24 زیرا به شما می‌گویم هیچ‌یک از آنانی که دعوت شده بودند، شام مرا نخواهد چشید.»

Porque yo os digo, ninguno de aquellos varones que fueron convidados gozará de mi festín”.

۲۵ 25 و هنگامی که جمعی کثیر همراه اومی رفتند، روی گردانیده بدیشان گفت:

Como grandes muchedumbres le iban siguiendo por el camino, se volvió y les dijo:

۲۶ 26 «اگرکسی نزد من آید و پدر، مادر و زن و اولاد وبرادران و خواهران، حتی جان خود را نیز دشمن ندارد، شاگرد من نمی تواند بود.

“Si alguno viene a Mí y no odia a su padre, a su madre, a su mujer, a sus hijos, a sus hermanos y a sus hermanas, y aun también a su propia vida, no puede ser discípulo mío.

۲۷ 27 و هر‌که صلیب خود را برندارد و از عقب من نیاید، نمی تواندشاگرد من گردد.

Todo aquel que no lleva su propia cruz y no anda en pos de Mí, no puede ser discípulo mío”.

۲۸ 28 «زیرا کیست از شما که قصد بنای برجی داشته باشد و اول ننشیند تا برآورد خرج آن رابکند که آیا قوت تمام کردن آن دارد یا نه؟

“Porque, ¿quién de entre vosotros, queriendo edificar una torre, no se sienta primero a calcular el gasto y a ver si tiene con qué acabarla?

۲۹ 29 که مبادا چون بنیادش نهاد و قادر بر تمام کردنش نشد، هر‌که بیند تمسخرکنان گوید،

No sea que, después de haber puesto el cimiento, encontrándose incapaz de acabar, todos los que vean esto comiencen a menospreciarlo

۳۰ 30 این شخص عمارتی شروع کرده نتوانست به انجامش رساند.

diciendo: “Este hombre se puso a edificar, y ha sido incapaz de llegar a término”.

۳۱ 31 یا کدام پادشاه است که برای مقاتله باپادشاه دیگر برود، جز اینکه اول نشسته تامل نماید که آیا با ده هزار سپاه، قدرت مقاومت کسی را دارد که با بیست هزار لشکر بر وی می‌آید؟

¿O qué rey, marchando contra otro rey, no se pone primero a examinar si es capaz, con diez mil hombres, de afrontar al que viene contra él con veinte mil?

۳۲ 32 والا چون او هنوز دور است ایلچی‌ای فرستاده شروط صلح را ازاو درخواست کند.

Y si no lo es, mientras el otro está todavía lejos, le envía una embajada para pedirle la paz.

۳۳ 33 «پس همچنین هر یکی از شما که تمام مایملک خود را ترک نکند، نمی تواند شاگرد من شود.

Así, pues, cualquiera que entre vosotros no renuncia a todo lo que posee, no puede ser discípulo mío.

۳۴ 34 «نمک نیکو است ولی هرگاه نمک فاسدشد به چه چیز اصلاح پذیرد؟

La sal es buena, mas si la sal pierde su fuerza, ¿con qué será sazonada?

۳۵ 35 نه برای زمین مصرفی دارد و نه برای مزبله، بلکه بیرونش می‌ریزند. آنکه گوش شنوا دارد بشنود.»

Ya no sirve, ni tampoco sirve para la tierra, ni para el muladar: la arrojan fuera. ¡Quién tiene oídos para oír, oiga!”