سوگنامه 5

۱ 1 ای یهوه آنچه بر ما واقع شد به یاد آور وملاحظه فرموده، عار ما را ببین.

ای خداوند، به یاد آور که چه بر سر ما آمده است. ببین چگونه رسوا شده‌ایم. سرزمین ما به دست دشمنان افتاده است و خانه‌های ما را بیگانگان تصرف کرده‌اند.

۲ 2 میراث ما از آن غریبان و خانه های ما از آن اجنبیان گردیده است.

۳ 3 ما یتیم و بی‌پدر شده‌ایم و مادران ما مثل بیوه‌ها گردیده‌اند.

ما یتیمیم؛ پدرانمان کشته و مادرانمان بیوه شده‌اند.

۴ 4 آب خود را به نقره می‌نوشیم و هیزم ما به مافروخته می‌شود.

آب خود را می‌خریم و می‌نوشیم و هیزم ما به ما فروخته می‌شود.

۵ 5 تعاقب کنندگان ما به گردن ما رسیده‌اند وخسته شده، راحت نداریم.

در زیر فشار و آزار دشمنان به ستوه آمده‌ایم و آسایش نداریم.

۶ 6 با اهل مصر و آشور دست دادیم تا از نان سیرشویم.

خود را تسلیم مصر و آشور کرده‌ایم تا نان به دست آوریم و از گرسنگی نمیریم.

۷ 7 پدران ما گناه ورزیده، نابود شده‌اند و مامتحمل عصیان ایشان گردیده‌ایم.

پدرانمان گناه کردند و مردند، و اینک جور گناهانشان را ما می‌کشیم.

۸ 8 غلامان بر ما حکمرانی می‌کنند و کسی نیست که از دست ایشان رهایی دهد.

بردگان بر ما حکمرانی می‌کنند و کسی نیست که ما را از دست آنها نجات دهد.

۹ 9 از ترس شمشیر اهل بیابان، نان خود را بخطرجان خویش می‌یابیم.

برای یک لقمه نان، در بیابانها جانمان را به خطر می‌اندازیم.

۱۰ 10 پوست ما به‌سبب سموم قحط مثل تنورسوخته شده است.

از شدت گرسنگی در تب می‌سوزیم و پوست بدنمان مثل تنور داغ شده است.

۱۱ 11 زنان را در صهیون بی‌عصمت کردند ودوشیزگان را در شهرهای یهودا.

زنان و دختران ما را در اورشلیم و شهرهای یهودا بی‌عصمت کرده‌اند.

۱۲ 12 سروران از دست ایشان به دار کشیده شده و به مشایخ اعتنا ننمودند.

رهبران ما را به دار کشیده‌اند و مشایخ ما را بی‌حرمت نموده‌اند.

۱۳ 13 جوانان سنگهای آسیا را برمی دارند وکودکان زیر بار هیزم می‌افتند.

جوانان ما را مانند غلامان، در آسیاب به کارهای سخت وا می‌دارند و کودکان ما زیر بارهای سنگین هیزم، افتان و خیزان راه می‌روند.

۱۴ 14 مشایخ از دروازه‌ها نابود شدند و جوانان ازنغمه سرایی خویش.

پیران ما دیگر در کنار دروازه‌های شهر نمی‌نشینند؛ جوانان ما دیگر نمی‌رقصند و آواز نمی‌خوانند.

۱۵ 15 شادی دل ما نیست شد و رقص ما به ماتم مبدل گردید.

شادی از دلهای ما رخت بربسته و رقص ما به ماتم تبدیل شده است.

۱۶ 16 تاج از سر ما افتاد، وای بر ما زیرا که گناه کردیم.

وای بر ما که گناه کرده‌ایم و شکوه و جلال خود را از دست داده‌ایم.

۱۷ 17 از این جهت دل ما بیتاب شده است و به‌سبب این چیزها چشمان ما تار گردیده است.

دلهایمان بی‌تاب و چشمانمان تار شده‌اند،

۱۸ 18 یعنی به‌خاطر کوه صهیون که ویران شد وروباهان در آن گردش می‌کنند.

زیرا اورشلیم ویران گشته و پناهگاه شغالها شده است.

۱۹ 19 اما تو‌ای یهوه تا ابدالاباد جلوس می‌فرمایی و کرسی تو تا جمیع دهرها خواهدبود.

ای خداوند، تو تا ابد باقی هستی و تخت سلطنت تو بی‌زوال است.

۲۰ 20 پس برای چه ما را تا به ابد فراموش کرده وما را مدت مدیدی ترک نموده‌ای.

مدت مدیدی است که تو ما را ترک کرده‌ای و دیگر ما را به یاد نمی‌آوری.

۲۱ 21 ‌ای یهوه ما را بسوی خود برگردان وبازگشت خواهیم کرد و ایام ما را مثل زمان سلف تازه کن.

ای خداوند، آیا تو ما را به کلی طرد کرده‌ای و تا ابد بر ما غضبناک خواهی بود؟ اگر چنین نیست، پس ما را به سوی خود بازگردان و شکوه دوران گذشتهٔ ما را به ما باز ده.

۲۲ 22 و الا ما را بالکل رد نموده‌ای و بر مابی نهایت غضبناک شده‌ای.