سوگنامه 5

۱ 1 ای یهوه آنچه بر ما واقع شد به یاد آور وملاحظه فرموده، عار ما را ببین.

Remember, LORD, what has come on us. Look, and see our disgrace.

۲ 2 میراث ما از آن غریبان و خانه های ما از آن اجنبیان گردیده است.

Our inheritance is turned over to strangers, our houses to foreigners.

۳ 3 ما یتیم و بی‌پدر شده‌ایم و مادران ما مثل بیوه‌ها گردیده‌اند.

We are orphans and fatherless. Our mothers are like widows.

۴ 4 آب خود را به نقره می‌نوشیم و هیزم ما به مافروخته می‌شود.

We have to pay for a drink of water; our wood is sold to us.

۵ 5 تعاقب کنندگان ما به گردن ما رسیده‌اند وخسته شده، راحت نداریم.

Our pursuers are on our necks; we are weary, and have no rest.

۶ 6 با اهل مصر و آشور دست دادیم تا از نان سیرشویم.

We have submitted to the Egyptians and to the Assyrians, to get enough bread.

۷ 7 پدران ما گناه ورزیده، نابود شده‌اند و مامتحمل عصیان ایشان گردیده‌ایم.

Our fathers sinned, and are no more; but we have borne their iniquities.

۸ 8 غلامان بر ما حکمرانی می‌کنند و کسی نیست که از دست ایشان رهایی دهد.

Servants rule over us: There is none to deliver us out of their hand.

۹ 9 از ترس شمشیر اهل بیابان، نان خود را بخطرجان خویش می‌یابیم.

We get our bread at the peril of our lives, because of the sword in the wilderness.

۱۰ 10 پوست ما به‌سبب سموم قحط مثل تنورسوخته شده است.

Our skin is hot like an oven, because of the burning heat of famine.

۱۱ 11 زنان را در صهیون بی‌عصمت کردند ودوشیزگان را در شهرهای یهودا.

They raped the women in Zion, the virgins in the cities of Judah.

۱۲ 12 سروران از دست ایشان به دار کشیده شده و به مشایخ اعتنا ننمودند.

Princes were hung by their hands; elders were shown no respect.

۱۳ 13 جوانان سنگهای آسیا را برمی دارند وکودکان زیر بار هیزم می‌افتند.

The young men grind at the mill; the boys stagger under loads of wood.

۱۴ 14 مشایخ از دروازه‌ها نابود شدند و جوانان ازنغمه سرایی خویش.

The elders have gone from the gate, the young men from their music.

۱۵ 15 شادی دل ما نیست شد و رقص ما به ماتم مبدل گردید.

The joy of our heart has ceased; our dancing is turned into mourning.

۱۶ 16 تاج از سر ما افتاد، وای بر ما زیرا که گناه کردیم.

The crown is fallen from our head; woe to us, for we have sinned.

۱۷ 17 از این جهت دل ما بیتاب شده است و به‌سبب این چیزها چشمان ما تار گردیده است.

For this our heart is faint; for these things our eyes grow dim.

۱۸ 18 یعنی به‌خاطر کوه صهیون که ویران شد وروباهان در آن گردش می‌کنند.

For the mountain of Zion, which is desolate; the foxes walk on it.

۱۹ 19 اما تو‌ای یهوه تا ابدالاباد جلوس می‌فرمایی و کرسی تو تا جمیع دهرها خواهدبود.

But you, LORD, abide forever; your throne is from generation to generation.

۲۰ 20 پس برای چه ما را تا به ابد فراموش کرده وما را مدت مدیدی ترک نموده‌ای.

Why do you keep on forgetting us? Why do you forsake us so long?

۲۱ 21 ‌ای یهوه ما را بسوی خود برگردان وبازگشت خواهیم کرد و ایام ما را مثل زمان سلف تازه کن.

Restore us to you, LORD, and we shall be restored; renew our days as in former times,

۲۲ 22 و الا ما را بالکل رد نموده‌ای و بر مابی نهایت غضبناک شده‌ای.

unless you have completely rejected us and are angry with us beyond measure.