سوگنامه 3
| من آن مرد هستم که از عصای غضب وی مذلت دیده‌ام. | ۱ 1 |
Ich bin ein elender Mann, der die Rute seines Grimmes sehen muß.
| او مرا رهبری نموده، به تاریکی در‌آورده است و نه به روشنایی. | ۲ 2 |
Er hat mich geführet und lassen gehen in die Finsternis und nicht ins Licht.
| به درستی که دست خویش را تمامی روز به ضد من بارها برگردانیده است. | ۳ 3 |
Er hat seine Hand gewendet wider mich und handelt gar anders mit mir für und für.
| گوشت و پوست مرا مندرس ساخته واستخوانهایم را خرد کرده است. | ۴ 4 |
Er hat mein Fleisch und Haut alt gemacht und mein Gebein zerschlagen.
| به ضد من بنا نموده، مرا به تلخی و مشقت احاطه کرده است. | ۵ 5 |
Er hat mich verbauet und mich mit Galle und Mühe umgeben.
| مرا مثل آنانی که از قدیم مرده‌اند در تاریکی نشانیده است. | ۶ 6 |
Er hat mich in Finsternis gelegt, wie die Toten in der Welt.
| گرد من حصار کشیده که نتوانم بیرون آمد وزنجیر مرا سنگین ساخته است. | ۷ 7 |
Er hat mich vermauert, daß ich nicht heraus kann, und mich in harte Fesseln gelegt.
| و نیز چون فریاد و استغاثه می‌نمایم دعای مرا منع می‌کند. | ۸ 8 |
Und wenn ich gleich schreie und rufe, so stopft er die Ohren zu vor meinem Gebet.
| راههای مرا با سنگهای تراشیده سد کرده است و طریقهایم را کج نموده است. | ۹ 9 |
Er hat meinen Weg vermauert mit Werkstücken und meinen Steig umgekehret.
| او برای من خرسی است در کمین نشسته وشیری که در بیشه خود می‌باشد. | ۱۰ 10 |
Er hat auf mich gelauert wie ein Bär, wie ein Löwe im Verborgenen.
| راه مرا منحرف ساخته، مرا دریده است ومرا مبهوت گردانیده است. | ۱۱ 11 |
Er läßt mich des Weges fehlen. Er hat mich zerstücket und zunichte gemacht.
| کمان خود را زه کرده، مرا برای تیرهای خویش، هدف ساخته است. | ۱۲ 12 |
Er hat seinen Bogen gespannet und mich dem Pfeil zum Ziel gesteckt.
| و تیرهای ترکش خود را به گرده های من فرو برده است. | ۱۳ 13 |
Er hat aus dem Köcher in meine Nieren schießen lassen.
| من به جهت تمامی قوم خود مضحکه وتمامی روز سرود ایشان شده‌ام. | ۱۴ 14 |
Ich bin ein Spott allem meinem Volk und täglich ihr Liedlein.
| مرا به تلخیها سیر کرده و مرا به افسنتین مست گردانیده است. | ۱۵ 15 |
Er hat mich mit Bitterkeit gesättiget und mit Wermut getränket.
| دندانهایم را به سنگ ریزها شکسته و مرا به خاکستر پوشانیده است. | ۱۶ 16 |
Er hat meine Zähne zu kleinen Stücken zerschlagen. Er wälzet mich in der Asche.
| تو جان مرا از سلامتی دور انداختی و من سعادتمندی را فراموش کردم، | ۱۷ 17 |
Meine Seele ist aus dem Frieden vertrieben; ich muß des Guten vergessen.
| و گفتم که قوت و امید من از یهوه تلف شده است. | ۱۸ 18 |
Ich sprach: Mein Vermögen ist dahin und meine Hoffnung am HERRN.
| مذلت و شقاوت مرا افسنتین و تلخی به یادآور. | ۱۹ 19 |
Gedenke doch, wie ich so elend und verlassen, mit Wermut und Galle getränket bin.
| تو البته به یاد خواهی آورد زیرا که جان من در من منحنی شده است. | ۲۰ 20 |
Du wirst ja daran gedenken, denn meine Seele sagt mir's.
| و من آن را در دل خود خواهم گذرانید و ازاین سبب امیدوار خواهم بود. | ۲۱ 21 |
Das nehme ich zu Herzen, darum hoffe ich noch.
| از رافت های خداوند است که تلف نشدیم زیرا که رحمت های او بی‌زوال است. | ۲۲ 22 |
Die Gute des HERRN ist, daß wir nicht gar aus sind; seine Barmherzigkeit hat noch kein Ende,
| آنها هر صبح تازه می‌شود و امانت تو بسیاراست. | ۲۳ 23 |
sondern sie ist alle Morgen neu, und deine Treue ist groß.
| و جان من می‌گوید که خداوند نصیب من است، بنابراین بر او امیدوارم. | ۲۴ 24 |
Der HERR ist mein Teil, spricht meine Seele, darum will ich auf ihn hoffen.
| خداوند به جهت کسانی که بر او توکل دارند و برای آنانی که او را می‌طلبند نیکو است. | ۲۵ 25 |
Denn der HERR ist freundlich dem, der auf ihn harret, und der Seele, die nach ihm fraget.
| خوب است که انسان امیدوار باشد و باسکوت انتظار نجات خداوند را بکشد. | ۲۶ 26 |
Es ist ein köstlich Ding, geduldig sein und auf die Hilfe des HERRN hoffen.
| برای انسان نیکو است که یوغ را در جوانی خود بردارد. | ۲۷ 27 |
Es ist ein köstlich Ding einem Manne, daß er das Joch in seiner Jugend trage,
| به تنهایی بنشیند و ساکت باشد زیرا که اوآن را بر وی نهاده است. | ۲۸ 28 |
daß ein Verlassener geduldig sei, wenn ihn etwas überfällt,
| دهان خود را بر خاک بگذارد که شاید امیدباشد. | ۲۹ 29 |
und seinen Mund in den Staub stecke und der Hoffnung erwarte
| رخسار خود را به زنندگان بسپارد و ازخجالت سیر شود. | ۳۰ 30 |
und lasse sich auf die Backen schlagen und ihm viel Schmach anlegen.
| زیرا خداوند تا به ابد او را ترک نخواهدنمود. | ۳۱ 31 |
Denn der HERR verstößt nicht ewiglich,
| زیرا اگر‌چه کسی را محزون سازد لیکن برحسب کثرت رافت خود رحمت خواهد فرمود. | ۳۲ 32 |
sondern er betrübet wohl und erbarmet sich wieder nach seiner großen Güte;
| چونکه بنی آدم را از دل خود نمی رنجاند ومحزون نمی سازد. | ۳۳ 33 |
denn er nicht von Herzen die Menschen plaget und betrübet,
| تمامی اسیران زمین را زیر پا پایمال کردن، | ۳۴ 34 |
als wollte er alle die Gefangenen auf Erden gar unter seine Füße zertreten
| و منحرف ساختن حق انسان به حضورحضرت اعلی، | ۳۵ 35 |
und eines Mannes Recht vor dem Allerhöchsten beugen lassen
| و منقلب نمودن آدمی در دعویش منظورخداوند نیست. | ۳۶ 36 |
und eines Menschen Sache verkehren lassen, gleich als sähe es der HERR nicht.
| کیست که بگوید و واقع شود اگر خداوندامر نفرموده باشد. | ۳۷ 37 |
Wer darf denn sagen, daß solches geschehe ohne des HERRN Befehl,
| آیا از فرمان حضرت اعلی هم بدی و هم نیکویی صادر نمی شود؟ | ۳۸ 38 |
und daß weder Böses noch Gutes komme aus dem Munde des Allerhöchsten?
| پس چرا انسان تا زنده است و آدمی به‌سبب سزای گناهان خویش شکایت کند؟ | ۳۹ 39 |
Wie murren denn die Leute im Leben also? Ein jeglicher murre wider seine Sünde!
| راههای خود را تجسس و تفحص بنماییم و بسوی خداوند بازگشت کنیم. | ۴۰ 40 |
Und laßt uns forschen und suchen unser Wesen und uns zum HERRN bekehren.
| دلها و دستهای خویش را بسوی خدایی که در آسمان است برافرازیم، | ۴۱ 41 |
Laßt uns unser Herz samt den Händen aufheben zu Gott im Himmel.
| (و بگوییم ): «ما گناه کردیم و عصیان ورزیدیم و تو عفو نفرمودی. | ۴۲ 42 |
Wir, wir haben gesündiget und sind ungehorsam gewesen. Darum hast du billig nicht verschonet,
| خویشتن را به غضب پوشانیده، ما را تعاقب نمودی و به قتل رسانیده، شفقت نفرمودی. | ۴۳ 43 |
sondern du hast uns mit Zorn überschüttet und verfolget und ohne Barmherzigkeit erwürget.
| خویشتن را به ابر غلیظ مستور ساختی، تادعای ما نگذرد. | ۴۴ 44 |
Du hast dich mit einer Wolke verdeckt, daß kein Gebet hindurch konnte.
| ما را در میان امت‌ها فضله و خاکروبه گردانیده‌ای.» | ۴۵ 45 |
Du hast uns zu Kot und Unflat gemacht unter den Völkern.
| تمامی دشمنان ما بر ما دهان خود رامی گشایند. | ۴۶ 46 |
Alle unsere Feinde sperren ihr Maul auf wider uns.
| خوف و دام و هلاکت و خرابی بر ما عارض گردیده است. | ۴۷ 47 |
Wir werden gedrückt und geplagt mit Schrecken und Angst.
| به‌سبب هلاکت دختر قوم من، نهرهای آب از چشمانم می‌ریزد. | ۴۸ 48 |
Meine Augen rinnen mit Wasserbächen über dem Jammer der Tochter meines Volks.
| چشم من بلا انقطاع جاری است و بازنمی ایستد. | ۴۹ 49 |
Meine Augen fließen und können nicht ablassen; denn es ist kein Aufhören da,
| تا خداوند از آسمان ملاحظه نماید و ببیند. | ۵۰ 50 |
bis der HERR vom Himmel herabschaue und sehe darein.
| چشمانم به جهت جمیع دختران شهرم، جان مرا می‌رنجاند. | ۵۱ 51 |
Mein Auge frißt mir das Leben weg um die Tochter meiner Stadt.
| آنانی که بی‌سبب دشمن منند مرا مثل مرغ بشدت تعاقب می‌نمایند. | ۵۲ 52 |
Meine Feinde haben mich gehetzet, wie einen Vogel, ohne Ursache.
| جان مرا در سیاه چال منقطع ساختند وسنگها بر من‌انداختند. | ۵۳ 53 |
Sie haben mein Leben in einer Grube umgebracht und Steine auf mich geworfen.
| آبها از سر من گذشت پس گفتم: منقطع شدم. | ۵۴ 54 |
Sie haben auch mein Haupt mit Wasser überschüttet. Da sprach ich: Nun bin ich gar dahin.
| آنگاه‌ای خداوند، از عمق های سیاه چال اسم تو را خواندم. | ۵۵ 55 |
Ich rief aber deinen Namen an, HERR, unten aus der Grube;
| آواز مرا شنیدی، پس گوش خود را از آه واستغاثه من مپوشان! | ۵۶ 56 |
und du erhöretest meine Stimme. Verbirg deine Ohren nicht vor meinem Seufzen und Schreien!
| در روزی که تو را خواندم نزدیک شده، فرمودی که نترس. | ۵۷ 57 |
Nahe dich zu mir, wenn ich dich anrufe, und sprich: Fürchte dich nicht!
| ای خداوند دعوی جان مرا انجام داده و حیات مرا فدیه نموده‌ای! | ۵۸ 58 |
Führe du, HERR, die Sache meiner Seele und erlöse mein Leben!
| ای خداوند ظلمی را که به من نموده انددیده‌ای پس مرا دادرسی فرما! | ۵۹ 59 |
HERR, schaue, wie mir so unrecht geschieht, und hilf mir zu meinem Recht!
| تمامی کینه ایشان و همه تدبیرهایی را که به ضد من کردند دیده‌ای. | ۶۰ 60 |
Du siehest alle ihre Rache und alle ihre Gedanken wider mich.
| ای خداوند مذمت ایشان را و همه تدبیرهایی را که به ضد من کردند شنیده‌ای! | ۶۱ 61 |
HERR, du hörest ihre Schmach und alle ihre Gedanken über mich,
| سخنان مقاومت کنندگانم را و فکرهایی راکه تمامی روز به ضد من دارند (دانسته‌ای ). | ۶۲ 62 |
die Lippen meiner Widerwärtigen und ihr Dichten wider mich täglich.
| نشستن و برخاستن ایشان را ملاحظه فرمازیرا که من سرود ایشان شده‌ام. | ۶۳ 63 |
Schaue doch; sie gehen nieder oder stehen auf, so singen sie von mir Liedlein.
| ای خداوند موافق اعمال دستهای ایشان مکافات به ایشان برسان. | ۶۴ 64 |
Vergilt ihnen, HERR, wie sie verdienet haben!
| غشاوه قلب به ایشان بده و لعنت تو برایشان باد! | ۶۵ 65 |
Laß ihnen das Herz erschrecken und deinen Fluch fühlen!
| ایشان را به غضب تعاقب نموده، از زیرآسمانهای خداوند هلاک کن. | ۶۶ 66 |
Verfolge sie mit Grimm und vertilge sie unter dem Himmel des HERRN!
