داوران 17

۱ 1 و از کوهستان افرایم شخصی بود که میخا نام داشت.

Ephraim mae nuiah kaom kami maeto oh; anih ih ahmin loe Mikah.

۲ 2 و به مادر خود گفت: «آن هزار و یکصد مثقال نقره‌ای که از تو گرفته شد، و درباره آن لعنت کردی و در گوشهای من نیز سخن گفتی، اینک آن نقره نزد من است، من آن را گرفتم.» مادرش گفت: «خداوند پسر مرا برکت دهد.»

Anih mah nangmah ih amno khaeah, Na tangoeng thuih ih phoisa, nang khae hoi ka lak ih phoisa shekel sang hatlaito loe, kai khaeah oh, kai mah ni ka lak, tiah a naa. To naah amno mah, Ka capa, Angraeng mah tahamhoihaih na paek nasoe, tiah a naa.

۳ 3 پس آن هزار و یکصد مثقال نقره را به مادرش رد نمود و مادرش گفت: «این نقره را برای خداوند از دست خود به جهت پسرم بالکل وقف می‌کنم تا تمثال تراشیده و تمثال ریخته شده‌ای ساخته شود، پس الان آن را به تو باز می‌دهم.»

Mikah mah amno hanah phoisa shekel sang hatlaito paek let naah, amno mah anih khaeah, Ka capa paek hanah, hae phoisa hae Angraeng khaeah ka tathlang boeh; to phoisa hoiah daengh ih krang hoi atui pakaw ih krang to sak hanah kang paek let han, tiah a naa.

۴ 4 وچون نقره را به مادر خود رد نمود، مادرش دویست مثقال نقره گرفته، آن را به زرگری داد که او تمثال تراشیده، و تمثال ریخته شده‌ای ساخت و آنها در خانه میخا بود.

Toe Mikah mah to phoisa to amno hanah paek let; amno mah phoisa shekel cumvai hnetto lak moe, sum daengh kop kami khaeah paek; anih mah phoisa hoiah daengh ih krang hoi atui pakaw ih krang to a sak pae; to krangnawk loe Mikah im ah oh.

۵ 5 و میخا خانه خدایان داشت، و ایفود و ترافیم ساخت، و یکی از پسران خود را تخصیص نمود تا کاهن او بشود.

Mikah loe sithawnawk bokhaih im to tawnh; anih mah kahni maeto hoi teraphim krang to sak moe, a capa maeto angmah ih qaima ah a suek.

۶ 6 و در آن ایام در اسرائیل پادشاهی نبود و هر کس آنچه درنظرش پسند می‌آمد، می‌کرد.

To nathuem ah Israel kaminawk loe siangpahrang tawn o ai; toe kami boih mah angmacae mikhnuk ah hoih, tiah poek o ih baktih toengah hmuen to a sak o.

۷ 7 و جوانی از بیت لحم یهودا از قبیله یهودا و ازلاویان بود که در آنجا ماوا گزید.

Judah prae Bethlehem vangpui ah kaom, Judah acaeng hoi nawnto kaom Levi thendoeng maeto loe to ah caeh.

۸ 8 و آن شخص ازشهر خود، یعنی از بیت لحم یهودا روانه شد، تاهر جایی که بیابد ماوا گزیند، و چون سیر می‌کردبه کوهستان افرایم به خانه میخا رسید.

To thendoeng loe a ohhaih ahmuen pakrong hanah, Judah prae Bethlehem vangpui to tacawt taak: anih kholong caeh naah Ephraim mae ah kaom Mikah im to phak.

۹ 9 و میخا اورا گفت: «از کجا آمده‌ای؟» او در جواب وی گفت: «من لاوی هستم از بیت لحم یهودا، ومی روم تا هر جایی که بیابم ماوا گزینم.»

Mikah mah anih khaeah, Nang loe naa ih kami maw? tiah a naa. Anih mah Mikah khaeah, Kai loe Judah prae Bethlehem vangpui ih Levi kami maeto ah ka oh, ohhaih hmuen to ka pakrong, tiah a naa.

۱۰ 10 میخااو را گفت: «نزد من ساکن شو و برایم پدر و کاهن باش، و من تو را هر سال ده مثقال نقره و یک دست لباس و معاش می‌دهم.» پس آن لاوی داخل شد.

To naah Mikah mah anih khaeah, Kai khaeah omh loe, kam pa hoi kai ih qaima ah om ah; saningto naah phoisa shekel hato, khukbuen hoi caaknaeknawk kang paek han, tiah a naa. To pongah Levi loe athung ah akunh.

۱۱ 11 و آن لاوی راضی شد که با او ساکن شود، و آن جوان نزد او مثل یکی از پسرانش بود.

Levi loe anih hoi nawnto oh hanah palungdue; anih mah to thendoeng to a capa maeto baktiah poek.

۱۲ 12 و میخاآن لاوی را تخصیص نمود و آن جوان کاهن اوشد، و در خانه میخا می‌بود.

Mikah mah Levi to tathlang moe, thendoeng to angmah im ah qaima ah ohsak.

۱۳ 13 و میخا گفت: «الان دانستم که خداوند به من احسان خواهد نمود زیرالاوی‌ای را کاهن خود دارم.»

Mikah mah Levi loe vaihi kai ih qaima ah oh boeh pongah, Angraeng mah ka nuiah kahoih hmuen na sah pae tih boeh, tiah ka panoek, tiah thuih.