ایّوب 9
| پس ایوب در جواب گفت: | ۱ 1 |
Et respondens Iob, ait:
| «یقین می‌دانم که چنین است. لیکن انسان نزد خدا چگونه عادل شمرده شود؟ | ۲ 2 |
Vere scio quod ita sit, et quod non iustificetur homo compositus Deo.
| اگر بخواهد با وی منازعه نماید، یکی از هزار او را جواب نخواهد داد. | ۳ 3 |
Si voluerit contendere cum eo, non poterit ei respondere unum pro mille.
| اودر ذهن حکیم و در قوت تواناست. کیست که با اومقاومت کرده و کامیاب شده باشد؟ | ۴ 4 |
Sapiens corde est, et fortis robore: quis restitit ei, et pacem habuit?
| آنکه کوههارا منتقل می‌سازد و نمی فهمند، و در غضب خویش آنها را واژگون می‌گرداند، | ۵ 5 |
Qui transtulit montes, et nescierunt hi quos subvertit in furore suo.
| که زمین را ازمکانش می‌جنباند، و ستونهایش متزلزل می‌شود. | ۶ 6 |
Qui commovet terram de loco suo, et columnæ eius concutiuntur.
| که آفتاب را امر می‌فرماید و طلوع نمی کند وستارگان را مختوم می‌سازد. | ۷ 7 |
Qui præcipit Soli, et non oritur: et stellas claudit quasi sub signaculo:
| که به تنهایی، آسمانها را پهن می‌کند و بر موجهای دریامی خرامد. | ۸ 8 |
Qui extendit cælos solus, et graditur super fluctus maris.
| که دب اکبر و جبار و ثریا را آفرید، و برجهای جنوب را | ۹ 9 |
Qui facit Arcturum, et Oriona, et Hyadas, et interiora austri.
| که کارهای عظیم بی‌قیاس را می‌کند و کارهای عجیب بی‌شمار را. | ۱۰ 10 |
Qui facit magna, et incomprehensibilia, et mirabilia, quorum non est numerus.
| اینک از من می‌گذرد و او را نمی بینم، و عبور می‌کند واو را احساس نمی نمایم. | ۱۱ 11 |
Si venerit ad me, non videbo eum: si abierit, non intelligam.
| اینک او می‌رباید وکیست که او را منع نماید؟ و کیست که به او تواندگفت: چه می‌کنی؟ | ۱۲ 12 |
Si repente interroget, quis respondebit ei? vel quis dicere potest: Cur ita facis?
| خدا خشم خود را بازنمی دارد و مددکاران رحب زیر او خم می‌شوند. | ۱۳ 13 |
Deus, cuius iræ nemo resistere potest, et sub quo curvantur qui portant orbem.
| «پس به طریق اولی، من کیستم که او راجواب دهم و سخنان خود را بگزینم تا با اومباحثه نمایم؟ | ۱۴ 14 |
Quantus ergo sum ego, ut respondeam ei, et loquar verbis meis cum eo?
| که اگر عادل می‌بودم، او راجواب نمی دادم، بلکه نزد داور خود استغاثه می‌نمودم. | ۱۵ 15 |
Qui etiam si habuero quippiam iustum, non respondebo, sed meum iudicem deprecabor.
| اگر او را می‌خواندم و مرا جواب می‌داد، باور نمی کردم که آواز مرا شنیده است. | ۱۶ 16 |
Et cum invocantem exaudierit me, non credo quod audierit vocem meam.
| زیرا که مرا به تندبادی خرد می‌کند و بی‌سبب، زخمهای مرا بسیار می‌سازد. | ۱۷ 17 |
In turbine enim conteret me, et multiplicabit vulnera mea etiam sine causa.
| مرا نمی گذارد که نفس بکشم، بلکه مرا به تلخیها پر می‌کند. | ۱۸ 18 |
Non concedit requiescere spiritum meum, et implet me amaritudinibus.
| اگردرباره قوت سخن گوییم، اینک او قادر است؛ واگر درباره انصاف، کیست که وقت را برای من تعیین کند؟ | ۱۹ 19 |
Si fortitudo quæritur, robustissimus est: si æquitas iudicii, nemo audet pro me testimonium dicere.
| اگر عادل می‌بودم دهانم مرا مجرم می‌ساخت، و اگر کامل می‌بودم مرا فاسق می‌شمرد. | ۲۰ 20 |
Si iustificare me voluero, os meum condemnabit me: si innocentem ostendero, pravum me comprobabit.
| اگر کامل هستم، خویشتن رانمی شناسم، و جان خود را مکروه می‌دارم. | ۲۱ 21 |
Etiam si simplex fuero, hoc ipsum ignorabit anima mea, et tædebit me vitæ meæ.
| این امر برای همه یکی است. بنابراین می‌گویم که اوصالح است و شریر را هلاک می‌سازد. | ۲۲ 22 |
Unum est quod locutus sum, et innocentem et impium ipse consumit.
| اگرتازیانه ناگهان بکشد، به امتحان بی‌گناهان استهزامی کند. | ۲۳ 23 |
Si flagellat, occidat semel, et non de pœnis innocentum rideat.
| جهان به‌دست شریران داده شده است و روی حاکمانش را می‌پوشاند. پس اگر چنین نیست، کیست که می‌کند؟ | ۲۴ 24 |
Terra data est in manus impii, vultum iudicum eius operit: quod si non ille est, quis ergo est?
| و روزهایم از پیک تیزرفتار تندروتر است، می‌گریزد و نیکویی رانمی بیند. | ۲۵ 25 |
Dies mei velociores fuerunt cursore: fugerunt, et non viderunt bonum.
| مثل کشتیهای تیزرفتار می‌گریزد و مثل عقاب که بر شکار فرود آید. | ۲۶ 26 |
Pertransierunt quasi naves poma portantes, sicut aquila volans ad escam.
| اگر فکر کنم که ناله خود را فراموش کنم و ترش رویی خود رادور کرده، گشاده رو شوم، | ۲۷ 27 |
Cum dixero: Nequaquam ita loquar: commuto faciem meam, et dolore torqueor.
| از تمامی مشقتهای خود می‌ترسم و می‌دانم که مرا بی‌گناه نخواهی شمرد، | ۲۸ 28 |
Verebar omnia opera mea, sciens quod non parceres delinquenti.
| چونکه ملزم خواهم شد. پس چرا بیجازحمت بکشم؟ | ۲۹ 29 |
Si autem et sic impius sum, quare frustra laboravi?
| اگر خویشتن را به آب برف غسل دهم، و دستهای خود را به اشنان پاک کنم، | ۳۰ 30 |
Si lotus fuero quasi aquis nivis, et fulserit velut mundissimæ manus meæ:
| آنگاه مرا در لجن فرو می‌بری، و رختهایم مرامکروه می‌دارد. | ۳۱ 31 |
Tamen sordibus intinges me, et abominabuntur me vestimenta mea.
| زیرا که او مثل من انسان نیست که او را جواب بدهم و با هم به محاکمه بیاییم. | ۳۲ 32 |
Neque enim viro qui similis mei est, respondebo: nec qui mecum in iudicio ex æquo possit audiri.
| در میان ما حکمی نیست که بر هر دوی مادست بگذارد. | ۳۳ 33 |
Non est qui utrumque valeat arguere, et ponere manum suam in ambobus.
| کاش که عصای خود را از من بردارد، و هیبت او مرا نترساند. | ۳۴ 34 |
Auferat a me virgam suam, et pavor eius non me terreat.
| آنگاه سخن می‌گفتم و از او نمی ترسیدم، لیکن من در خودچنین نیستم. | ۳۵ 35 |
Loquar, et non timebo eum: neque enim possum metuens respondere.
