ایّوب 9

۱ 1 پس ایوب در جواب گفت:

Then Job answered and said,

۲ 2 «یقین می‌دانم که چنین است. لیکن انسان نزد خدا چگونه عادل شمرده شود؟

“I truly know that this is so. But how can a person be in the right with God?

۳ 3 اگر بخواهد با وی منازعه نماید، یکی از هزار او را جواب نخواهد داد.

If he wants to argue with God, he cannot answer him once in a thousand times.

۴ 4 اودر ذهن حکیم و در قوت تواناست. کیست که با اومقاومت کرده و کامیاب شده باشد؟

God is wise in heart and mighty in strength; who has ever hardened himself against him and succeeded?—

۵ 5 آنکه کوههارا منتقل می‌سازد و نمی فهمند، و در غضب خویش آنها را واژگون می‌گرداند،

he who removes the mountains without warning anyone when he overturns them in his anger—

۶ 6 که زمین را ازمکانش می‌جنباند، و ستونهایش متزلزل می‌شود.

he who shakes the earth out of its place and sets its supports trembling.

۷ 7 که آفتاب را امر می‌فرماید و طلوع نمی کند وستارگان را مختوم می‌سازد.

It is the same God who tells the sun not to rise, and it does not, and who covers up the stars,

۸ 8 که به تنهایی، آسمانها را پهن می‌کند و بر موجهای دریامی خرامد.

who by himself stretches out the heavens and tramples down the waves of the sea,

۹ 9 که دب اکبر و جبار و ثریا را آفرید، و برجهای جنوب را

who makes the Bear, Orion, the Pleiades, and the constellations of the south.

۱۰ 10 که کارهای عظیم بی‌قیاس را می‌کند و کارهای عجیب بی‌شمار را.

He does great and unsearchable things, and wonderful things that cannot be counted.

۱۱ 11 اینک از من می‌گذرد و او را نمی بینم، و عبور می‌کند واو را احساس نمی نمایم.

See, he goes by me, and I do not see him; he passes on also, but I do not perceive him.

۱۲ 12 اینک او می‌رباید وکیست که او را منع نماید؟ و کیست که به او تواندگفت: چه می‌کنی؟

If he takes something away, who can stop him? Who can say to him, 'What are you doing?'

۱۳ 13 خدا خشم خود را بازنمی دارد و مددکاران رحب زیر او خم می‌شوند.

God will not withdraw his anger; the helpers of Rahab bow beneath him.

۱۴ 14 «پس به طریق اولی، من کیستم که او راجواب دهم و سخنان خود را بگزینم تا با اومباحثه نمایم؟

How much less could I answer him, could I choose words to reason with him?

۱۵ 15 که اگر عادل می‌بودم، او راجواب نمی دادم، بلکه نزد داور خود استغاثه می‌نمودم.

Even if I were righteous, I could not answer him; I could only plead for mercy with my judge.

۱۶ 16 اگر او را می‌خواندم و مرا جواب می‌داد، باور نمی کردم که آواز مرا شنیده است.

Even if I called and he answered me, I would not believe that he was listening to my voice.

۱۷ 17 زیرا که مرا به تندبادی خرد می‌کند و بی‌سبب، زخمهای مرا بسیار می‌سازد.

For he breaks me with a tempest and multiplies my wounds without cause.

۱۸ 18 مرا نمی گذارد که نفس بکشم، بلکه مرا به تلخیها پر می‌کند.

He does not allow me to regain my breath; but he fills me with bitterness.

۱۹ 19 اگردرباره قوت سخن گوییم، اینک او قادر است؛ واگر درباره انصاف، کیست که وقت را برای من تعیین کند؟

If it is a matter of strength, behold, he is mighty! If it is a matter of justice, who can summon him?

۲۰ 20 اگر عادل می‌بودم دهانم مرا مجرم می‌ساخت، و اگر کامل می‌بودم مرا فاسق می‌شمرد.

Though I am in the right, my own mouth would condemn me; and though I am blameless, my words would prove me to be guilty.

۲۱ 21 اگر کامل هستم، خویشتن رانمی شناسم، و جان خود را مکروه می‌دارم.

I am blameless, but I do not care any more about myself; I despise my own life.

۲۲ 22 این امر برای همه یکی است. بنابراین می‌گویم که اوصالح است و شریر را هلاک می‌سازد.

It makes no difference, which is why I say that he destroys blameless people and wicked people together.

۲۳ 23 اگرتازیانه ناگهان بکشد، به امتحان بی‌گناهان استهزامی کند.

When a whip suddenly kills, he mocks the despair of the innocent.

۲۴ 24 جهان به‌دست شریران داده شده است و روی حاکمانش را می‌پوشاند. پس اگر چنین نیست، کیست که می‌کند؟

The earth is given into the hand of wicked people; God covers the faces of its judges. If it is not he who does it, then who is it?

۲۵ 25 و روزهایم از پیک تیزرفتار تندروتر است، می‌گریزد و نیکویی رانمی بیند.

My days are swifter than a running messenger; my days flee away; they see no good anywhere.

۲۶ 26 مثل کشتیهای تیزرفتار می‌گریزد و مثل عقاب که بر شکار فرود آید.

They are as fast as papyrus reed boats, and as fast as the eagle that swoops down on its victim.

۲۷ 27 اگر فکر کنم که ناله خود را فراموش کنم و ترش رویی خود رادور کرده، گشاده رو شوم،

If I said that I would forget about my complaints, that I would take off my sad face and be happy,

۲۸ 28 از تمامی مشقتهای خود می‌ترسم و می‌دانم که مرا بی‌گناه نخواهی شمرد،

I would be afraid of all my sorrows because I know that you will not consider me innocent.

۲۹ 29 چونکه ملزم خواهم شد. پس چرا بیجازحمت بکشم؟

I will be condemned; why, then, should I try in vain?

۳۰ 30 اگر خویشتن را به آب برف غسل دهم، و دستهای خود را به اشنان پاک کنم،

If I washed myself with snow water and made my hands ever so clean,

۳۱ 31 آنگاه مرا در لجن فرو می‌بری، و رختهایم مرامکروه می‌دارد.

God would plunge me in a ditch, and my own clothes would be disgusted with me.

۳۲ 32 زیرا که او مثل من انسان نیست که او را جواب بدهم و با هم به محاکمه بیاییم.

For God is not a man, as I am, that I could answer him, that we could come together in court.

۳۳ 33 در میان ما حکمی نیست که بر هر دوی مادست بگذارد.

There is no judge between us who might lay his hand upon us both.

۳۴ 34 کاش که عصای خود را از من بردارد، و هیبت او مرا نترساند.

There is no other judge who could take God's rod off me, who could keep his terror from frightening me.

۳۵ 35 آنگاه سخن می‌گفتم و از او نمی ترسیدم، لیکن من در خودچنین نیستم.

Then would I speak up and not fear him. But as things are now, I cannot do that.