< ایّوب 9 >
Så tog Job til Orde og svarede:
«یقین میدانم که چنین است. لیکن انسان نزد خدا چگونه عادل شمرده شود؟ | ۲ 2 |
"Jeg ved forvist, at således er det, hvad Ret har en dødelig over for Gud?
اگر بخواهد با وی منازعه نماید، یکی از هزار او را جواب نخواهد داد. | ۳ 3 |
Vilde Gud gå i Rette med ham, kan han ikke svare på et af tusind!
اودر ذهن حکیم و در قوت تواناست. کیست که با اومقاومت کرده و کامیاب شده باشد؟ | ۴ 4 |
Viis af Hjerte og vældig i Kraft hvo trodsede ham og slap vel derfra?
آنکه کوههارا منتقل میسازد و نمی فهمند، و در غضب خویش آنها را واژگون میگرداند، | ۵ 5 |
Han flytter Bjerge så let som intet, vælter dem om i sin Vrede,
که زمین را ازمکانش میجنباند، و ستونهایش متزلزل میشود. | ۶ 6 |
ryster Jorden ud af dens Fuger, så dens Grundstøtter bæver;
که آفتاب را امر میفرماید و طلوع نمی کند وستارگان را مختوم میسازد. | ۷ 7 |
han taler til solen, så skinner den ikke, for Stjernerne sætter han Segl,
که به تنهایی، آسمانها را پهن میکند و بر موجهای دریامی خرامد. | ۸ 8 |
han udspænder Himlen ene, skrider hen over Havets Kamme,
که دب اکبر و جبار و ثریا را آفرید، و برجهای جنوب را | ۹ 9 |
han skabte Bjørnen, Orion, Syvstjernen og Sydens Kamre,
که کارهای عظیم بیقیاس را میکند و کارهای عجیب بیشمار را. | ۱۰ 10 |
han øver ufattelig Vælde og Undere uden Tal!
اینک از من میگذرد و او را نمی بینم، و عبور میکند واو را احساس نمی نمایم. | ۱۱ 11 |
Går han forbi mig, ser jeg ham ikke, farer han hen, jeg mærker ham ikke;
اینک او میرباید وکیست که او را منع نماید؟ و کیست که به او تواندگفت: چه میکنی؟ | ۱۲ 12 |
røver han, hvem mon der hindrer ham i det? Hvo siger til ham: "Hvad gør du?"
خدا خشم خود را بازنمی دارد و مددکاران رحب زیر او خم میشوند. | ۱۳ 13 |
Gud lægger ikke Bånd på sin Vrede, Rahabs Hjælpere bøjed sig under ham;
«پس به طریق اولی، من کیستم که او راجواب دهم و سخنان خود را بگزینم تا با اومباحثه نمایم؟ | ۱۴ 14 |
hvor kan jeg da give ham Svar og rettelig føje min Tale for ham!
که اگر عادل میبودم، او راجواب نمی دادم، بلکه نزد داور خود استغاثه مینمودم. | ۱۵ 15 |
Har jeg end Ret, jeg kan dog ej svare, må bede min Dommer om Nåde!
اگر او را میخواندم و مرا جواب میداد، باور نمی کردم که آواز مرا شنیده است. | ۱۶ 16 |
Nævned jeg ham, han svared mig ikke, han hørte, tror jeg, ikke min Røst,
زیرا که مرا به تندبادی خرد میکند و بیسبب، زخمهای مرا بسیار میسازد. | ۱۷ 17 |
han, som river mig bort i Stormen, giver mig - Sår på Sår uden Grund,
مرا نمی گذارد که نفس بکشم، بلکه مرا به تلخیها پر میکند. | ۱۸ 18 |
ikke lader mig drage Ånde, men lader mig mættes med beskeing.
اگردرباره قوت سخن گوییم، اینک او قادر است؛ واگر درباره انصاف، کیست که وقت را برای من تعیین کند؟ | ۱۹ 19 |
Gælder det Kæmpekraft, melder han sig! Gælder det Ret, hvo stævner ham da!
اگر عادل میبودم دهانم مرا مجرم میساخت، و اگر کامل میبودم مرا فاسق میشمرد. | ۲۰ 20 |
Har jeg end Ret, må min Mund dog fælde mig, er jeg end skyldfri, han gør mig dog vrang!
اگر کامل هستم، خویشتن رانمی شناسم، و جان خود را مکروه میدارم. | ۲۱ 21 |
Skyldfri er jeg, ser bort fra min Sjæl og agter mit Liv for intet!
این امر برای همه یکی است. بنابراین میگویم که اوصالح است و شریر را هلاک میسازد. | ۲۲ 22 |
Lige meget; jeg påstår derfor: Skyldfri og skyldig gør han til intet!
اگرتازیانه ناگهان بکشد، به امتحان بیگناهان استهزامی کند. | ۲۳ 23 |
Når Svøben kommer med Død i et Nu, så spotter han skyldfries Hjertekval;
جهان بهدست شریران داده شده است و روی حاکمانش را میپوشاند. پس اگر چنین نیست، کیست که میکند؟ | ۲۴ 24 |
Jorden gav han i gudløses Hånd, hylder dens Dommeres Øjne til, hvem ellers, om ikke han?
و روزهایم از پیک تیزرفتار تندروتر است، میگریزد و نیکویی رانمی بیند. | ۲۵ 25 |
Raskere end Løberen fløj mine Dage, de svandt og så ikke Lykke,
مثل کشتیهای تیزرفتار میگریزد و مثل عقاب که بر شکار فرود آید. | ۲۶ 26 |
gled hen som Både af Si, som en Ørn, der slår ned på Bytte.
اگر فکر کنم که ناله خود را فراموش کنم و ترش رویی خود رادور کرده، گشاده رو شوم، | ۲۷ 27 |
Dersom jeg siger: "Mit Suk vil jeg glemme, glatte mit Ansigt og være glad,"
از تمامی مشقتهای خود میترسم و میدانم که مرا بیگناه نخواهی شمرد، | ۲۸ 28 |
må jeg dog grue for al min Smerte, jeg ved, du kender mig ikke fri.
چونکه ملزم خواهم شد. پس چرا بیجازحمت بکشم؟ | ۲۹ 29 |
Jeg skal nu engang være skyldig, hvorfor da slide til ingen Nytte?
اگر خویشتن را به آب برف غسل دهم، و دستهای خود را به اشنان پاک کنم، | ۳۰ 30 |
Toed jeg mig i Sne og tvætted i Lud mine Hænder,
آنگاه مرا در لجن فرو میبری، و رختهایم مرامکروه میدارد. | ۳۱ 31 |
du dypped mig dog i Pølen, så Klæderne væmmedes ved mig.
زیرا که او مثل من انسان نیست که او را جواب بدهم و با هم به محاکمه بیاییم. | ۳۲ 32 |
Thi du er ikke en Mand som jeg, så jeg kunde svare, så vi kunde gå for Retten sammen;
در میان ما حکمی نیست که بر هر دوی مادست بگذارد. | ۳۳ 33 |
vi savner en Voldgiftsmand til at lægge sin Hånd på os begge!
کاش که عصای خود را از من بردارد، و هیبت او مرا نترساند. | ۳۴ 34 |
Fried han mig for sin Stok, og skræmmed hans Rædsler mig ikke,
آنگاه سخن میگفتم و از او نمی ترسیدم، لیکن من در خودچنین نیستم. | ۳۵ 35 |
da talte jeg uden at frygte ham, thi min Dom om mig selv er en anden!