ایّوب 7
| «آیا برای انسان بر زمین مجاهده‌ای نیست؟ و روزهای وی مثل روزهای مزدور نی؟ | ۱ 1 |
人在世上豈無爭戰嗎？ 他的日子不像雇工人的日子嗎？
| مثل غلام که برای سایه اشتیاق دارد، و مزدوری که منتظر مزد خویش است، | ۲ 2 |
像奴僕切慕黑影， 像雇工人盼望工價；
| همچنین ماههای بطالت نصیب من شده است، و شبهای مشقت برای من معین گشته. | ۳ 3 |
我也照樣經過困苦的日月， 夜間的疲乏為我而定。
| چون می‌خوابم می‌گویم: کی برخیزم؟ و شب بگذرد و تا سپیده صبح ازپهلو به پهلو گردیدن خسته می‌شوم. | ۴ 4 |
我躺臥的時候便說： 我何時起來，黑夜就過去呢？ 我盡是反來覆去，直到天亮。
| جسدم ازکرمها و پاره های خاک ملبس است، و پوستم تراکیده و مقروح می‌شود. | ۵ 5 |
我的肉體以蟲子和塵土為衣； 我的皮膚才收了口又重新破裂。
| روزهایم از ماکوی جولا تیزروتر است، و بدون امید تمام می‌شود. | ۶ 6 |
我的日子比梭更快， 都消耗在無指望之中。
| به یاد آور که زندگی من باد است، و چشمانم دیگر نیکویی را نخواهد دید. | ۷ 7 |
求你想念，我的生命不過是一口氣； 我的眼睛必不再見福樂。
| چشم کسی‌که مرامی بیند دیگر به من نخواهد نگریست، وچشمانت برای من نگاه خواهد کرد و نخواهم بود. | ۸ 8 |
觀看我的人，他的眼必不再見我； 你的眼目要看我，我卻不在了。
| مثل ابر که پراکنده شده، نابود می‌شود. همچنین کسی‌که به گور فرو می‌رود، برنمی آید. (Sheol h7585) | ۹ 9 |
雲彩消散而過； 照樣，人下陰間也不再上來。 (Sheol h7585)
| به خانه خود دیگر نخواهد برگشت، و مکانش باز او را نخواهد شناخت. | ۱۰ 10 |
他不再回自己的家； 故土也不再認識他。
| پس من نیز دهان خود را نخواهم بست. از تنگی روح خود سخن می‌رانم، و از تلخی جانم شکایت خواهم کرد. | ۱۱ 11 |
我不禁止我口； 我靈愁苦，要發出言語； 我心苦惱，要吐露哀情。
| آیا من دریا هستم یا نهنگم که بر من کشیکچی قرار می‌دهی؟ | ۱۲ 12 |
我對上帝說：我豈是洋海， 豈是大魚，你竟防守我呢？
| چون گفتم که تخت خوابم مراتسلی خواهد داد و بسترم شکایت مرا رفع خواهد کرد، | ۱۳ 13 |
若說：我的床必安慰我， 我的榻必解釋我的苦情，
| آنگاه مرا به خوابها ترسان گردانیدی، و به رویاها مرا هراسان ساختی. | ۱۴ 14 |
你就用夢驚駭我， 用異象恐嚇我，
| به حدی که جانم خفه شدن را اختیار کرد و مرگ رابیشتر از این استخوانهایم. | ۱۵ 15 |
甚至我寧肯噎死，寧肯死亡， 勝似留我這一身的骨頭。
| کاهیده می‌شوم ونمی خواهم تا به ابد زنده بمانم. مرا ترک کن زیراروزهایم نفسی است. | ۱۶ 16 |
我厭棄性命，不願永活。 你任憑我吧，因我的日子都是虛空。
| «انسان چیست که او را عزت بخشی، و دل خود را با او مشغول سازی؟ | ۱۷ 17 |
人算甚麼，你竟看他為大， 將他放在心上？
| و هر بامداد از اوتفقد نمایی و هرلحظه او را بیازمایی؟ | ۱۸ 18 |
每早鑒察他， 時刻試驗他？
| تا به کی چشم خود را از من برنمی گردانی؟ مرا واگذار تاآب دهان خود را فرو برم. | ۱۹ 19 |
你到何時才轉眼不看我， 才任憑我咽下唾沫呢？
| من گناه کردم، اما با تو‌ای پاسبان بنی آدم چه کنم؟ برای چه مرا به جهت خود هدف ساخته‌ای، به حدی که برای خود بار سنگین شده‌ام؟ | ۲۰ 20 |
鑒察人的主啊，我若有罪，於你何妨？ 為何以我當你的箭靶子， 使我厭棄自己的性命？
| و چرا گناهم رانمی آمرزی، و خطایم را دور نمی سازی؟ زیرا که الان در خاک خواهم خوابید، و مرا تفحص خواهی کرد و نخواهم بود.» | ۲۱ 21 |
為何不赦免我的過犯， 除掉我的罪孽？ 我現今要躺臥在塵土中； 你要殷勤地尋找我，我卻不在了。
