ایّوب 6

۱ 1 و ایوب جواب داده، گفت:

Da antwortete Hiob folgendermaßen:

۲ 2 «کاش که غصه من سنجیده شود. و مشقت مرا درمیزان با آن بگذارند.

»Ach, würde doch mein Unmut genau gewogen und legte man mein Unglück zugleich auf die Waage!

۳ 3 زیرا که الان از ریگ دریاسنگینتر است. از این سبب سخنان من بیهوده می‌باشد.

Denn dann würde es schwerer erfunden werden als der Sand am Meere; darum ist meine Rede irre gegangen.

۴ 4 زیرا تیرهای قادرمطلق در اندرون من است. و روح من زهر آنها را می‌آشامد، و ترسهای خدا بر من صف آرایی می‌کند.

Denn die Pfeile des Allmächtigen stecken in mir, deren brennendes Gift mein Geist in sich einsaugt: Gottes Schrecknisse stellen sich in Schlachtordnung gegen mich auf.

۵ 5 آیا گورخر باداشتن علف عرعر می‌کند؟ و یا گاو بر آذوقه خودبانگ می‌زند؟

Schreit etwa ein Wildesel auf grasiger Weide? Oder brüllt ein Rind bei seinem Futterkorn?

۶ 6 آیا چیز بی‌مزه، بی‌نمک خورده می‌شود؟ و یا در سفیده تخم، طعم می‌باشد؟

Genießt man fade Speisen ohne Salz? Oder ist Wohlgeschmack im Schleim des Eidotters?

۷ 7 جان من از لمس نمودن آنها کراهت دارد. آنهابرای من مثل خوراک، زشت است.

Meine Seele sträubt sich dagegen, solche Sachen anzurühren, und ihnen gleicht die Ekelhaftigkeit meiner Speise.«

۸ 8 «کاش که مسالت من برآورده شود، و خداآرزوی مرا به من بدهد!

»O daß doch meine Bitte erfüllt würde und Gott mir meine Hoffnung gewährte!

۹ 9 و خدا راضی شود که مرا خرد کند، و دست خود را بلند کرده، مرامنقطع سازد!

Gefiele es doch Gott, mich zu zermalmen! Streckte er doch seine Hand aus und schnitte meinen Lebensfaden ab!

۱۰ 10 آنگاه معهذا مرا تسلی می‌شد ودر عذاب الیم شاد می‌شدم، چونکه کلمات حضرت قدوس را انکار ننمودم.

So würde doch das noch ein Trost für mich sein – ja aufhüpfen wollte ich trotz des schonungslosen Schmerzes –, daß ich die Gebote des Heiligen nie verleugnet habe.

۱۱ 11 من چه قوت دارم که انتظار بکشم و عاقبت من چیست که صبرنمایم؟

Wie groß ist denn meine Kraft noch, daß ich ausharren könnte? Und welcher Ausgang wartet meiner, daß ich mich noch gedulden sollte?

۱۲ 12 آیا قوت من قوت سنگها است؟ و یاگوشت من برنج است؟

Ist meine Kraft etwa hart wie die Kraft der Steine oder mein Leib aus Erz gegossen?

۱۳ 13 آیا بالکل بی‌اعانت نیستم؟ و مساعدت از من مطرود نشده است؟

Ach, bin ich nicht ganz und gar hilflos? Und ist mir nicht alles entrissen, worauf ich mich stützen könnte?«

۱۴ 14 حق شکسته دل از دوستش ترحم است، اگر‌چه هم ترس قادر مطلق را ترک نماید.

»Dem Verzweifelnden gebührt Liebe von seinem Nächsten, selbst wenn er die Furcht vor dem Allmächtigen preisgibt.

۱۵ 15 اما برادران من مثل نهرها مرا فریب دادند، مثل رودخانه وادیها که می‌گذرند.

Meine Freunde aber haben sich treulos bewiesen wie ein Wildbach, wie die Rinnsale von Wildbächen, die (in der Regenzeit) überströmen,

۱۶ 16 که از یخ سیاه فام می‌باشند، و برف در آنها مخفی است.

die trübe vom Eiswasser dahinfließen, wenn der (geschmolzene) Schnee sich in ihnen birgt;

۱۷ 17 وقتی که آب از آنها می‌رود، نابود می‌شوند. و چون گرماشود، از جای خود ناپدید می‌گردند.

doch zur Zeit, wo die Sonnenglut sie trifft, versiegen sie: wenn es heiß wird, sind sie spurlos verschwunden.

۱۸ 18 کاروانیان از راه خود منحرف می‌شوند، و در بیابان داخل شده، هلاک می‌گردند.

Da schlängeln sich die Pfade ihres Laufes, verdunsten in die leere Luft und verlieren sich.

۱۹ 19 کاروانیان تیما به آنهانگران بودند. قافله های سبا امید آن را داشتند.

Die Handelszüge von Thema schauen nach ihnen aus, die Wanderzüge der Sabäer setzen ihre Hoffnung auf sie,

۲۰ 20 از امید خود خجل گردیدند. به آنجا رسیدند وشرمنده گشتند.

werden jedoch in ihrem Vertrauen betrogen: sie kommen hin und sehen sich getäuscht.

۲۱ 21 زیرا که الان شما مثل آنهاشده‌اید، مصیبتی دیدید و ترسان گشتید.

So seid auch ihr jetzt ein Nichts für mich geworden: ihr seht das Schreckliche und seid fassungslos!

۲۲ 22 آیاگفتم که چیزی به من ببخشید؟ یا ارمغانی از اموال خود به من بدهید؟

Habe ich etwa gebeten: ›Gebt mir etwas und macht mir ein Geschenk von eurem Vermögen;

۲۳ 23 یا مرا از دست دشمن رهاکنید؟ و مرا از دست ظالمان فدیه دهید؟

rettet mich aus der Hand meines Bedrängers und kauft mich los aus der Gewalt unbarmherziger Gläubiger‹?«

۲۴ 24 «مرا تعلیم دهید و من خاموش خواهم شد، و مرا بفهمانید که در چه چیز خطا کردم.

»Belehrt mich, so will ich schweigen, und macht mir klar, worin ich mich verfehlt habe!

۲۵ 25 سخنان راستی چقدر زورآور است! اما تنبیه شما چه نتیجه می‌بخشد؟

Wie eindringlich sind Worte der Wahrheit! Aber was beweist der Tadel, den ihr aussprecht?

۲۶ 26 آیا گمان می‌برید که سخنان را تنبیه می‌نمایید و سخنان مایوس را که مثل باد است؟

Beabsichtigt ihr, Worte von mir richtigzustellen? Für den Wind sind ja doch die Worte eines Verzweifelnden!

۲۷ 27 یقین برای یتیم قرعه می‌اندازیدو دوست خود را مال تجارت می‌شمارید.

Sogar über ein Waisenkind würdet ihr das Los werfen und euren eigenen Freund verschachern!

۲۸ 28 پس الان التفات کرده، بر من توجه نمایید، و روبه‌روی شما دروغ نخواهم گفت.

Nun aber – versteht euch doch dazu, mich anzublicken: ich werde euch doch wahrlich nicht ins Angesicht belügen!

۲۹ 29 برگردید و بی‌انصافی نباشد، و باز برگردید زیرا عدالت من قایم است.

O kehrt euch her zu mir: tut mir nicht unrecht! Nein, kehrt euch her zu mir; noch steht das Recht in dieser Sache auf meiner Seite!

۳۰ 30 آیا در زبان من بی‌انصافی می‌باشد؟ و آیا کام من چیزهای فاسد را تمیز نمی دهد؟

Entsteht denn durch meine Zunge Unrecht? Oder fehlt mir das Vermögen, Unglücksschläge zu unterscheiden?«