ایّوب 4

۱ 1 و الیفاز تیمانی در جواب گفت:

Entonces intervino Elifaz temanita:

۲ 2 «اگر کسی جرات کرده، با تو سخن گوید، آیا تورا ناپسند می‌آید؟ لیکن کیست که بتواند از سخن‌گفتن بازایستد؟

Si intentamos razonar contigo te será molesto. Pero, ¿quién puede refrenarse de hablar?

۳ 3 اینک بسیاری را ادب آموخته‌ای و دستهای ضعیف را تقویت داده‌ای.

Ciertamente tú enseñabas a muchos y fortalecías las manos débiles.

۴ 4 سخنان تو لغزنده را قایم داشت، و تو زانوهای لرزنده را تقویت دادی.

Tus palabras levantaban al que tropezaba y afirmabas las rodillas decaídas.

۵ 5 لیکن الان به تو رسیده است و ملول شده‌ای، تو را لمس کرده است وپریشان گشته‌ای.

Pero ahora te sucede a ti. Te desalientas, te tocó a ti y te turbas.

۶ 6 آیا توکل تو بر تقوای تونیست؟ و امید تو بر کاملیت رفتار تو نی؟

¿No es tu temor a ʼElohim tu confianza, y la integridad de tus procedimientos tu esperanza?

۷ 7 الان فکر کن! کیست که بی‌گناه هلاک شد؟ و راستان درکجا تلف شدند؟

Te ruego que recuerdes: ¿Quién pereció jamás por ser inocente? ¿Dónde fueron destruidos los rectos?

۸ 8 چنانکه من دیدم آنانی که شرارت را شیار می‌کنند و شقاوت را می‌کارندهمان را می‌دروند.

Según veo, los que aran iniquidad y siembran aflicción, las cosechan.

۹ 9 از نفخه خدا هلاک می‌شوندو از باد غضب او تباه می‌گردند.

Por el aliento de ʼElohim perecen, y por el soplo de su ira son consumidos.

۱۰ 10 غرش شیر ونعره سبع و دندان شیربچه‌ها شکسته می‌شود.

El rugido del león, la voz fiera de la leona y los dientes de sus cachorros son quebrados.

۱۱ 11 شیر نر از نابودن شکار هلاک می‌شود وبچه های شیر ماده پراکنده می‌گردند.

El león viejo perece por falta de presa, y los cachorros de la leona se dispersan.

۱۲ 12 «سخنی به من در خفا رسید، و گوش من آواز نرمی از آن احساس نمود.

Entonces un mensaje me llegó a hurtadillas, y mi oído percibió un susurro de él

۱۳ 13 در تفکرها ازرویاهای شب، هنگامی که خواب سنگین بر مردم غالب شود،

en inquietantes visiones nocturnas, cuando el sueño profundo cae sobre los hombres.

۱۴ 14 خوف و لرز بر من مستولی شد که جمیع استخوانهایم را به جنبش آورد.

Un terror se apoderó de mí, y todos mis huesos se estremecieron.

۱۵ 15 آنگاه روحی از پیش روی من گذشت، و مویهای بدنم برخاست.

Al pasar un espíritu frente a mí se eriza el pelo de mi cuerpo.

۱۶ 16 در آنجا ایستاد، اما سیمایش راتشخیص ننمودم. صورتی در‌پیش نظرم بود. خاموشی بود و آوازی شنیدم

Se detiene, pero no distingo su semblante. Una apariencia está delante de mis ojos, hay silencio… y oigo una voz reposada:

۱۷ 17 که آیا انسان به حضور خدا عادل شمرده شود؟ و آیا مرد در نظرخالق خود طاهر باشد؟

¿Será el hombre más justo que ʼElohim? ¿El hombre, más puro que su Hacedor?

۱۸ 18 اینک بر خادمان خوداعتماد ندارد، و به فرشتگان خویش، حماقت نسبت می‌دهد.

Ciertamente en sus esclavos no confía, y a sus ángeles atribuye insensatez.

۱۹ 19 پس چند مرتبه زیاده به ساکنان خانه های گلین، که اساس ایشان در غبار است، که مثل بید فشرده می‌شوند!

¡Cuánto más los que viven en casas de barro cimentadas en el polvo serán desmenuzados por la polilla!

۲۰ 20 از صبح تا شام خردمی شوند، تا به ابد هلاک می‌شوند و کسی آن را به‌خاطر نمی آورد.

Entre la mañana y la tarde son destruidos, y sin que alguno se dé cuenta, perecen para siempre.

۲۱ 21 آیا طناب خیمه ایشان ازایشان کنده نمی شود؟ پس بدون حکمت می‌میرند.

¿No les son arrancadas las cuerdas de sus tiendas? En ellas mueren, pero no adquirieron sabiduría.