ایّوب 4

۱ 1 و الیفاز تیمانی در جواب گفت:

Entonces Elifaz, el temanita, respondió,

۲ 2 «اگر کسی جرات کرده، با تو سخن گوید، آیا تورا ناپسند می‌آید؟ لیکن کیست که بتواند از سخن‌گفتن بازایستد؟

“Si alguien se aventura a hablar contigo, ¿te apenarás? Pero, ¿quién puede abstenerse de hablar?

۳ 3 اینک بسیاری را ادب آموخته‌ای و دستهای ضعیف را تقویت داده‌ای.

He aquí que has instruido a muchos, has fortalecido las manos débiles.

۴ 4 سخنان تو لغزنده را قایم داشت، و تو زانوهای لرزنده را تقویت دادی.

Tus palabras han sostenido al que estaba cayendo, has hecho firmes las rodillas débiles.

۵ 5 لیکن الان به تو رسیده است و ملول شده‌ای، تو را لمس کرده است وپریشان گشته‌ای.

Pero ahora ha llegado a ti, y te desmayas. Te toca, y te sientes perturbado.

۶ 6 آیا توکل تو بر تقوای تونیست؟ و امید تو بر کاملیت رفتار تو نی؟

¿No es tu piedad tu confianza? ¿No es la integridad de tus caminos tu esperanza?

۷ 7 الان فکر کن! کیست که بی‌گناه هلاک شد؟ و راستان درکجا تلف شدند؟

“¿Recuerdas, ahora, a quien pereció siendo inocente? ¿O dónde se cortó el montante?

۸ 8 چنانکه من دیدم آنانی که شرارت را شیار می‌کنند و شقاوت را می‌کارندهمان را می‌دروند.

Según lo que he visto, los que aran la iniquidad y sembrar problemas, cosechar lo mismo.

۹ 9 از نفخه خدا هلاک می‌شوندو از باد غضب او تباه می‌گردند.

Por el soplo de Dios perecen. Por la explosión de su ira son consumidos.

۱۰ 10 غرش شیر ونعره سبع و دندان شیربچه‌ها شکسته می‌شود.

El rugido del león, y la voz del león feroz, los dientes de los jóvenes leones, están rotos.

۱۱ 11 شیر نر از نابودن شکار هلاک می‌شود وبچه های شیر ماده پراکنده می‌گردند.

El viejo león perece por falta de presa. Los cachorros de la leona están dispersos por el mundo.

۱۲ 12 «سخنی به من در خفا رسید، و گوش من آواز نرمی از آن احساس نمود.

“Ahora bien, una cosa me fue traída en secreto. Mi oído recibió un susurro de ella.

۱۳ 13 در تفکرها ازرویاهای شب، هنگامی که خواب سنگین بر مردم غالب شود،

En los pensamientos de las visiones de la noche, cuando el sueño profundo cae sobre los hombres,

۱۴ 14 خوف و لرز بر من مستولی شد که جمیع استخوانهایم را به جنبش آورد.

me invadió el miedo y el temblor, que hizo temblar todos mis huesos.

۱۵ 15 آنگاه روحی از پیش روی من گذشت، و مویهای بدنم برخاست.

Entonces un espíritu pasó ante mi rostro. El vello de mi carne se erizó.

۱۶ 16 در آنجا ایستاد، اما سیمایش راتشخیص ننمودم. صورتی در‌پیش نظرم بود. خاموشی بود و آوازی شنیدم

Se quedó quieto, pero no pude discernir su aspecto. Una forma estaba ante mis ojos. Silencio, luego escuché una voz que decía,

۱۷ 17 که آیا انسان به حضور خدا عادل شمرده شود؟ و آیا مرد در نظرخالق خود طاهر باشد؟

“¿Será el hombre mortal más justo que Dios? ¿Puede un hombre ser más puro que su Creador?

۱۸ 18 اینک بر خادمان خوداعتماد ندارد، و به فرشتگان خویش، حماقت نسبت می‌دهد.

He aquí que no se fía de sus siervos. Acusa a sus ángeles de error.

۱۹ 19 پس چند مرتبه زیاده به ساکنان خانه های گلین، که اساس ایشان در غبار است، که مثل بید فشرده می‌شوند!

Cuánto más los que habitan en casas de barro, cuyos cimientos están en el polvo, ¡que son aplastados ante la polilla!

۲۰ 20 از صبح تا شام خردمی شوند، تا به ابد هلاک می‌شوند و کسی آن را به‌خاطر نمی آورد.

Entre la mañana y la noche son destruidos. Perecen para siempre sin tener en cuenta nada.

۲۱ 21 آیا طناب خیمه ایشان ازایشان کنده نمی شود؟ پس بدون حکمت می‌میرند.

¿No está la cuerda de su tienda arrancada dentro de ellos? Mueren, y eso sin sabiduría”.