< ایّوب 4 >
و الیفاز تیمانی در جواب گفت: | ۱ 1 |
Tada odgovori Elifas Temanac i reèe:
«اگر کسی جرات کرده، با تو سخن گوید، آیا تورا ناپسند میآید؟ لیکن کیست که بتواند از سخنگفتن بازایستد؟ | ۲ 2 |
Ako ti progovorimo, da ti neæe biti dosadno? ali ko bi se mogao uzdržati da ne govori?
اینک بسیاری را ادب آموختهای و دستهای ضعیف را تقویت دادهای. | ۳ 3 |
Gle, uèio si mnoge, i ruke iznemogle krijepio si;
سخنان تو لغزنده را قایم داشت، و تو زانوهای لرزنده را تقویت دادی. | ۴ 4 |
Rijeèi su tvoje podizale onoga koji padaše, i utvrðivao si koljena koja klecahu.
لیکن الان به تو رسیده است و ملول شدهای، تو را لمس کرده است وپریشان گشتهای. | ۵ 5 |
A sada kad doðe na tebe, klonuo si; kad se tebe dotaèe, smeo si se.
آیا توکل تو بر تقوای تونیست؟ و امید تو بر کاملیت رفتار تو نی؟ | ۶ 6 |
Nije li pobožnost tvoja bila uzdanje tvoje? i dobrota putova tvojih nadanje tvoje?
الان فکر کن! کیست که بیگناه هلاک شد؟ و راستان درکجا تلف شدند؟ | ۷ 7 |
Opomeni se, ko je prav poginuo, i gdje su pravedni istrijebljeni?
چنانکه من دیدم آنانی که شرارت را شیار میکنند و شقاوت را میکارندهمان را میدروند. | ۸ 8 |
Kako sam ja vidio, koji oru muku i siju nevolju, to i žanju.
از نفخه خدا هلاک میشوندو از باد غضب او تباه میگردند. | ۹ 9 |
Od dihanja Božijega ginu, i od daha nozdara njegovijeh nestaje ih.
غرش شیر ونعره سبع و دندان شیربچهها شکسته میشود. | ۱۰ 10 |
Rika lavu, i glas ljutom lavu i zubi laviæima satiru se.
شیر نر از نابودن شکار هلاک میشود وبچه های شیر ماده پراکنده میگردند. | ۱۱ 11 |
Lav gine nemajuæi lova, i laviæi rasipaju se.
«سخنی به من در خفا رسید، و گوش من آواز نرمی از آن احساس نمود. | ۱۲ 12 |
Još doðe tajno do mene rijeè, i uho moje doèu je malo.
در تفکرها ازرویاهای شب، هنگامی که خواب سنگین بر مردم غالب شود، | ۱۳ 13 |
U mislima o noænijem utvarama, kad tvrd san pada na ljude,
خوف و لرز بر من مستولی شد که جمیع استخوانهایم را به جنبش آورد. | ۱۴ 14 |
Strah poduze me i drhat, od kojega ustreptaše sve kosti moje,
آنگاه روحی از پیش روی من گذشت، و مویهای بدنم برخاست. | ۱۵ 15 |
I duh proðe ispred mene, i dlake na tijelu mojem nakostriješiše se.
در آنجا ایستاد، اما سیمایش راتشخیص ننمودم. صورتی درپیش نظرم بود. خاموشی بود و آوازی شنیدم | ۱۶ 16 |
Stade, ali mu ne poznah lica; prilika bijaše pred oèima mojima, i muèeæi èuh glas:
که آیا انسان به حضور خدا عادل شمرده شود؟ و آیا مرد در نظرخالق خود طاهر باشد؟ | ۱۷ 17 |
Eda li je èovjek pravedniji od Boga? eda li je èovjek èistiji od tvorca svojega?
اینک بر خادمان خوداعتماد ندارد، و به فرشتگان خویش، حماقت نسبت میدهد. | ۱۸ 18 |
Gle, slugama svojim ne vjeruje, i u anðela svojih nalazi nedostataka;
پس چند مرتبه زیاده به ساکنان خانه های گلین، که اساس ایشان در غبار است، که مثل بید فشرده میشوند! | ۱۹ 19 |
Akamoli u onijeh koji stoje u kuæama zemljanijem, kojima je temelj na prahu i satiru se brže nego moljac.
از صبح تا شام خردمی شوند، تا به ابد هلاک میشوند و کسی آن را بهخاطر نمی آورد. | ۲۰ 20 |
Od jutra do veèera satru se, i nestane ih navijek da niko i ne opazi.
آیا طناب خیمه ایشان ازایشان کنده نمی شود؟ پس بدون حکمت میمیرند. | ۲۱ 21 |
Slava njihova ne prolazi li s njima? Umiru, ali ne u mudrosti.