ایّوب 4

۱ 1 و الیفاز تیمانی در جواب گفت:

И отвечал Елифаз Феманитянин и сказал:

۲ 2 «اگر کسی جرات کرده، با تو سخن گوید، آیا تورا ناپسند می‌آید؟ لیکن کیست که بتواند از سخن‌گفتن بازایستد؟

если попытаемся мы сказать к тебе слово, - не тяжело ли будет тебе? Впрочем кто может возбранить слову!

۳ 3 اینک بسیاری را ادب آموخته‌ای و دستهای ضعیف را تقویت داده‌ای.

Вот, ты наставлял многих и опустившиеся руки поддерживал,

۴ 4 سخنان تو لغزنده را قایم داشت، و تو زانوهای لرزنده را تقویت دادی.

падающего восставляли слова твои, и гнущиеся колени ты укреплял.

۵ 5 لیکن الان به تو رسیده است و ملول شده‌ای، تو را لمس کرده است وپریشان گشته‌ای.

А теперь дошло до тебя, и ты изнемог; коснулось тебя, и ты упал духом.

۶ 6 آیا توکل تو بر تقوای تونیست؟ و امید تو بر کاملیت رفتار تو نی؟

Богобоязненность твоя не должна ли быть твоею надеждою, и непорочность путей твоих - упованием твоим?

۷ 7 الان فکر کن! کیست که بی‌گناه هلاک شد؟ و راستان درکجا تلف شدند؟

Вспомни же, погибал ли кто невинный, и где праведные бывали искореняемы?

۸ 8 چنانکه من دیدم آنانی که شرارت را شیار می‌کنند و شقاوت را می‌کارندهمان را می‌دروند.

Как я видал, то оравшие нечестие и сеявшие зло пожинают его;

۹ 9 از نفخه خدا هلاک می‌شوندو از باد غضب او تباه می‌گردند.

от дуновения Божия погибают и от духа гнева Его исчезают.

۱۰ 10 غرش شیر ونعره سبع و دندان شیربچه‌ها شکسته می‌شود.

Рев льва и голос рыкающего умолкает, и зубы скимнов сокрушаются;

۱۱ 11 شیر نر از نابودن شکار هلاک می‌شود وبچه های شیر ماده پراکنده می‌گردند.

могучий лев погибает без добычи, и дети львицы рассеиваются.

۱۲ 12 «سخنی به من در خفا رسید، و گوش من آواز نرمی از آن احساس نمود.

И вот, ко мне тайно принеслось слово, и ухо мое приняло нечто от него.

۱۳ 13 در تفکرها ازرویاهای شب، هنگامی که خواب سنگین بر مردم غالب شود،

Среди размышлений о ночных видениях, когда сон находит на людей,

۱۴ 14 خوف و لرز بر من مستولی شد که جمیع استخوانهایم را به جنبش آورد.

объял меня ужас и трепет и потряс все кости мои.

۱۵ 15 آنگاه روحی از پیش روی من گذشت، و مویهای بدنم برخاست.

И дух прошел надо мною; дыбом стали волосы на мне.

۱۶ 16 در آنجا ایستاد، اما سیمایش راتشخیص ننمودم. صورتی در‌پیش نظرم بود. خاموشی بود و آوازی شنیدم

Он стал, - но я не распознал вида его, - только облик был пред глазами моими; тихое веяние, - и я слышу голос:

۱۷ 17 که آیا انسان به حضور خدا عادل شمرده شود؟ و آیا مرد در نظرخالق خود طاهر باشد؟

человек праведнее ли Бога? и муж чище ли Творца своего?

۱۸ 18 اینک بر خادمان خوداعتماد ندارد، و به فرشتگان خویش، حماقت نسبت می‌دهد.

Вот, Он и слугам Своим не доверяет и в Ангелах Своих усматривает недостатки:

۱۹ 19 پس چند مرتبه زیاده به ساکنان خانه های گلین، که اساس ایشان در غبار است، که مثل بید فشرده می‌شوند!

тем более - в обитающих в храминах из брения, которых основание прах, которые истребляются скорее моли.

۲۰ 20 از صبح تا شام خردمی شوند، تا به ابد هلاک می‌شوند و کسی آن را به‌خاطر نمی آورد.

Между утром и вечером они распадаются; не увидишь, как они вовсе исчезнут.

۲۱ 21 آیا طناب خیمه ایشان ازایشان کنده نمی شود؟ پس بدون حکمت می‌میرند.

Не погибают ли с ними и достоинства их? Они умирают, не достигнув мудрости.