ایّوب 4

۱ 1 و الیفاز تیمانی در جواب گفت:

Então respondeu Eliphaz o temanita, e disse:

۲ 2 «اگر کسی جرات کرده، با تو سخن گوید، آیا تورا ناپسند می‌آید؟ لیکن کیست که بتواند از سخن‌گفتن بازایستد؟

Se intentarmos fallar-te, enfadar-te-has? mas quem poderia conter as palavras?

۳ 3 اینک بسیاری را ادب آموخته‌ای و دستهای ضعیف را تقویت داده‌ای.

Eis que ensinaste a muitos, e esforçaste as mãos fracas.

۴ 4 سخنان تو لغزنده را قایم داشت، و تو زانوهای لرزنده را تقویت دادی.

As tuas palavras levantaram os que tropeçavam e os joelhos desfallecentes fortificaste.

۵ 5 لیکن الان به تو رسیده است و ملول شده‌ای، تو را لمس کرده است وپریشان گشته‌ای.

Mas agora a ti te vem, e te enfadas: e, tocando-te a ti, te perturbas.

۶ 6 آیا توکل تو بر تقوای تونیست؟ و امید تو بر کاملیت رفتار تو نی؟

Porventura não era o teu temor de Deus a tua confiança, e a tua esperança a sinceridade dos teus caminhos?

۷ 7 الان فکر کن! کیست که بی‌گناه هلاک شد؟ و راستان درکجا تلف شدند؟

Lembra-te agora qual é o innocente que jamais perecesse? e onde foram os sinceros destruidos?

۸ 8 چنانکه من دیدم آنانی که شرارت را شیار می‌کنند و شقاوت را می‌کارندهمان را می‌دروند.

Como eu tenho visto, os que lavram iniquidade, e semeam trabalho segam o mesmo.

۹ 9 از نفخه خدا هلاک می‌شوندو از باد غضب او تباه می‌گردند.

Com o bafo de Deus perecem; e com o assopro da sua ira se consomem.

۱۰ 10 غرش شیر ونعره سبع و دندان شیربچه‌ها شکسته می‌شود.

O bramido do leão, e a voz do leão feroz, e os dentes dos leõezinhos se quebrantam.

۱۱ 11 شیر نر از نابودن شکار هلاک می‌شود وبچه های شیر ماده پراکنده می‌گردند.

Perece o leão velho, porque não ha preza; e os filhos da leoa andam esparzidos.

۱۲ 12 «سخنی به من در خفا رسید، و گوش من آواز نرمی از آن احساس نمود.

Uma palavra se me disse em segredo; e os meus ouvidos perceberam um sussurro d'ella.

۱۳ 13 در تفکرها ازرویاهای شب، هنگامی که خواب سنگین بر مردم غالب شود،

Entre imaginações de visões da noite, quando cae sobre os homens o somno profundo;

۱۴ 14 خوف و لرز بر من مستولی شد که جمیع استخوانهایم را به جنبش آورد.

Sobreveiu-me o espanto e o tremor, e todos os meus ossos estremeceram.

۱۵ 15 آنگاه روحی از پیش روی من گذشت، و مویهای بدنم برخاست.

Então um espirito passou por diante de mim; fez-me arrepiar os cabellos da minha carne;

۱۶ 16 در آنجا ایستاد، اما سیمایش راتشخیص ننمودم. صورتی در‌پیش نظرم بود. خاموشی بود و آوازی شنیدم

Parou elle, porém não conheci a sua feição; um vulto estava diante dos meus olhos: e, calando-me, ouvi uma voz que dizia:

۱۷ 17 که آیا انسان به حضور خدا عادل شمرده شود؟ و آیا مرد در نظرخالق خود طاهر باشد؟

Seria porventura o homem mais justo do que Deus? seria porventura o varão mais puro do que o seu Creador?

۱۸ 18 اینک بر خادمان خوداعتماد ندارد، و به فرشتگان خویش، حماقت نسبت می‌دهد.

Eis-que nos seus servos não confiaria, e aos seus anjos imputaria loucura:

۱۹ 19 پس چند مرتبه زیاده به ساکنان خانه های گلین، که اساس ایشان در غبار است، که مثل بید فشرده می‌شوند!

Quanto menos n'aquelles que habitam em casas de lodo, cujo fundamento está no pó, e são machucados como a traça!

۲۰ 20 از صبح تا شام خردمی شوند، تا به ابد هلاک می‌شوند و کسی آن را به‌خاطر نمی آورد.

Desde a manhã até á tarde são despedaçados: e eternamente perecem sem que d'isso se faça caso.

۲۱ 21 آیا طناب خیمه ایشان ازایشان کنده نمی شود؟ پس بدون حکمت می‌میرند.

Porventura se não passa com elles a sua excellencia? morrem, porém sem sabedoria.