ایّوب 4

۱ 1 و الیفاز تیمانی در جواب گفت:

Maka berbicaralah Elifas, orang Teman:

۲ 2 «اگر کسی جرات کرده، با تو سخن گوید، آیا تورا ناپسند می‌آید؟ لیکن کیست که بتواند از سخن‌گفتن بازایستد؟

"Kesalkah engkau, bila orang mencoba berbicara kepadamu? Tetapi siapakah dapat tetap menutup mulutnya?

۳ 3 اینک بسیاری را ادب آموخته‌ای و دستهای ضعیف را تقویت داده‌ای.

Sesungguhnya, engkau telah mengajar banyak orang, dan tangan yang lemah telah engkau kuatkan;

۴ 4 سخنان تو لغزنده را قایم داشت، و تو زانوهای لرزنده را تقویت دادی.

orang yang jatuh telah dibangunkan oleh kata-katamu, dan lutut yang lemas telah kaukokohkan;

۵ 5 لیکن الان به تو رسیده است و ملول شده‌ای، تو را لمس کرده است وپریشان گشته‌ای.

tetapi sekarang, dirimu yang tertimpa, dan engkau kesal, dirimu terkena, dan engkau terkejut.

۶ 6 آیا توکل تو بر تقوای تونیست؟ و امید تو بر کاملیت رفتار تو نی؟

Bukankah takutmu akan Allah yang menjadi sandaranmu, dan kesalehan hidupmu menjadi pengharapanmu?

۷ 7 الان فکر کن! کیست که بی‌گناه هلاک شد؟ و راستان درکجا تلف شدند؟

Camkanlah ini: siapa binasa dengan tidak bersalah dan di manakah orang yang jujur dipunahkan?

۸ 8 چنانکه من دیدم آنانی که شرارت را شیار می‌کنند و شقاوت را می‌کارندهمان را می‌دروند.

Yang telah kulihat ialah bahwa orang yang membajak kejahatan dan menabur kesusahan, ia menuainya juga.

۹ 9 از نفخه خدا هلاک می‌شوندو از باد غضب او تباه می‌گردند.

Mereka binasa oleh nafas Allah, dan lenyap oleh hembusan hidung-Nya.

۱۰ 10 غرش شیر ونعره سبع و دندان شیربچه‌ها شکسته می‌شود.

Singa mengaum, singa meraung--patahlah gigi singa-singa muda.

۱۱ 11 شیر نر از نابودن شکار هلاک می‌شود وبچه های شیر ماده پراکنده می‌گردند.

Singa binasa karena kekurangan mangsa, dan anak-anak singa betina bercerai-berai.

۱۲ 12 «سخنی به من در خفا رسید، و گوش من آواز نرمی از آن احساس نمود.

Suatu perkataan telah disampaikan kepadaku dengan diam-diam dan telingaku menangkap bisikannya,

۱۳ 13 در تفکرها ازرویاهای شب، هنگامی که خواب سنگین بر مردم غالب شود،

waktu bermenung oleh sebab khayal malam, ketika tidur nyenyak menghinggapi orang.

۱۴ 14 خوف و لرز بر من مستولی شد که جمیع استخوانهایم را به جنبش آورد.

Aku terkejut dan gentar, sehingga tulang-tulangku gemetar.

۱۵ 15 آنگاه روحی از پیش روی من گذشت، و مویهای بدنم برخاست.

Suatu roh melewati aku, tegaklah bulu romaku.

۱۶ 16 در آنجا ایستاد، اما سیمایش راتشخیص ننمودم. صورتی در‌پیش نظرم بود. خاموشی بود و آوازی شنیدم

Ia berhenti, tetapi rupanya tidak dapat kukenal. Suatu sosok ada di depan mataku, suara berbisik-bisik kudengar:

۱۷ 17 که آیا انسان به حضور خدا عادل شمرده شود؟ و آیا مرد در نظرخالق خود طاهر باشد؟

Mungkinkah seorang manusia benar di hadapan Allah, mungkinkah seseorang tahir di hadapan Penciptanya?

۱۸ 18 اینک بر خادمان خوداعتماد ندارد، و به فرشتگان خویش، حماقت نسبت می‌دهد.

Sesungguhnya, hamba-hamba-Nya tidak dipercayai-Nya, malaikat-malaikat-Nyap didapati-Nya tersesat,

۱۹ 19 پس چند مرتبه زیاده به ساکنان خانه های گلین، که اساس ایشان در غبار است، که مثل بید فشرده می‌شوند!

lebih-lebih lagi mereka yang diam dalam pondok tanah liat, yang dasarnya dalam debu, yang mati terpijat seperti gegat.

۲۰ 20 از صبح تا شام خردمی شوند، تا به ابد هلاک می‌شوند و کسی آن را به‌خاطر نمی آورد.

Di antara pagi dan petang mereka dihancurkan, dan tanpa dihiraukan mereka binasa untuk selama-lamanya.

۲۱ 21 آیا طناب خیمه ایشان ازایشان کنده نمی شود؟ پس بدون حکمت می‌میرند.

Bukankah kemah mereka dicabut? Mereka mati, tetapi tanpa hikmat.