ایّوب 4

۱ 1 و الیفاز تیمانی در جواب گفت:

Da gab ihm Eliphaz aus Teman also Antwort:

۲ 2 «اگر کسی جرات کرده، با تو سخن گوید، آیا تورا ناپسند می‌آید؟ لیکن کیست که بتواند از سخن‌گفتن بازایستد؟

"Hat man vor dich zur Prüfung je ein Ding gebracht, worüber du den Mut verloren hättest? Wer konnte je den Worten Einhalt tun?

۳ 3 اینک بسیاری را ادب آموخته‌ای و دستهای ضعیف را تقویت داده‌ای.

Fürwahr, so viele hast du selbst belehrt, so manchen schwachen Arm gestählt.

۴ 4 سخنان تو لغزنده را قایم داشت، و تو زانوهای لرزنده را تقویت دادی.

Den Strauchelnden hielt aufrecht deine Rede; die müden Kniee stärktest du.

۵ 5 لیکن الان به تو رسیده است و ملول شده‌ای، تو را لمس کرده است وپریشان گشته‌ای.

Jetzt kommt's an dich, da wirst du mutlos; wo dich's erfaßt, verzweifelst du.

۶ 6 آیا توکل تو بر تقوای تونیست؟ و امید تو بر کاملیت رفتار تو نی؟

War deine Gottesfurcht nicht dein Vertrauen, und dein unsträflich Leben deine Hoffnung?

۷ 7 الان فکر کن! کیست که بی‌گناه هلاک شد؟ و راستان درکجا تلف شدند؟

Bedenke nur: Wer kommt je schuldlos um? Wo gehen Redliche zugrunde?

۸ 8 چنانکه من دیدم آنانی که شرارت را شیار می‌کنند و شقاوت را می‌کارندهمان را می‌دروند.

Die Unrecht pflügen, Böses säen, die ernten's auch. So weiß ich es.

۹ 9 از نفخه خدا هلاک می‌شوندو از باد غضب او تباه می‌گردند.

Durch Gottes Odem gehen sie zugrunde; durch seinen Zornhauch sterben sie.

۱۰ 10 غرش شیر ونعره سبع و دندان شیربچه‌ها شکسته می‌شود.

Der Löwen Stimmen selber, das Gebrüll der Leuen, der jungen Löwen Zähne werden ausgetilgt.

۱۱ 11 شیر نر از نابودن شکار هلاک می‌شود وبچه های شیر ماده پراکنده می‌گردند.

Der Löwe geht zugrunde aus Beutemangel; der Löwin Junge müssen sich zerstreuen.

۱۲ 12 «سخنی به من در خفا رسید، و گوش من آواز نرمی از آن احساس نمود.

Zu mir drang ein verstohlen Wort; mein Ohr vernahm davon nur ein Geflüster.

۱۳ 13 در تفکرها ازرویاهای شب، هنگامی که خواب سنگین بر مردم غالب شود،

Im Wundertraum, bei Nachtgesichten, wenn Tiefschlaf auf die Menschen fällt,

۱۴ 14 خوف و لرز بر من مستولی شد که جمیع استخوانهایم را به جنبش آورد.

da fuhr in mich ein Schrecken und ein Zittern, und Angst ließ mein Gebein erbeben.

۱۵ 15 آنگاه روحی از پیش روی من گذشت، و مویهای بدنم برخاست.

Und über meinen Rücken lief es kalt; ein Schauder schüttelt' meinen Leib.

۱۶ 16 در آنجا ایستاد، اما سیمایش راتشخیص ننمودم. صورتی در‌پیش نظرم بود. خاموشی بود و آوازی شنیدم

Das Unbekannte stand vor mir; vor meinem Auge schwebte her ein Schatten. - Ein Säuseln hörte ich und eine Stimme:

۱۷ 17 که آیا انسان به حضور خدا عادل شمرده شود؟ و آیا مرد در نظرخالق خود طاهر باشد؟

'Ist gegen Gott ein Mensch gerecht; vor seinem Schöpfer einer rein?'

۱۸ 18 اینک بر خادمان خوداعتماد ندارد، و به فرشتگان خویش، حماقت نسبت می‌دهد.

Er traut dies seinen Dienern selbst nicht zu, und seinen Engeln flößt er Schrecken ein.

۱۹ 19 پس چند مرتبه زیاده به ساکنان خانه های گلین، که اساس ایشان در غبار است، که مثل بید فشرده می‌شوند!

Nun vollends gar der Lehmhausmensch, der Sterbliche, aus Staub gebaut, noch leichter als die Motten zu zerdrücken!

۲۰ 20 از صبح تا شام خردمی شوند، تا به ابد هلاک می‌شوند و کسی آن را به‌خاطر نمی آورد.

Vom Morgen bis zum Abend werden sie vernichtet; unwiderruflich gehen sie zugrunde.

۲۱ 21 آیا طناب خیمه ایشان ازایشان کنده نمی شود؟ پس بدون حکمت می‌میرند.

Ja, wird denn nicht ihr Vorzug ihnen weggenommen? Durch Unvernunft nur sterben sie."