ایّوب 4

۱ 1 و الیفاز تیمانی در جواب گفت:

And Eliphaz the Temanite answereth and saith: —

۲ 2 «اگر کسی جرات کرده، با تو سخن گوید، آیا تورا ناپسند می‌آید؟ لیکن کیست که بتواند از سخن‌گفتن بازایستد؟

Hath one tried a word with thee? — Thou art weary! And to keep in words who is able?

۳ 3 اینک بسیاری را ادب آموخته‌ای و دستهای ضعیف را تقویت داده‌ای.

Lo, thou hast instructed many, And feeble hands thou makest strong.

۴ 4 سخنان تو لغزنده را قایم داشت، و تو زانوهای لرزنده را تقویت دادی.

The stumbling one do thy words raise up, And bowing knees thou dost strengthen.

۵ 5 لیکن الان به تو رسیده است و ملول شده‌ای، تو را لمس کرده است وپریشان گشته‌ای.

But now, it cometh in unto thee, And thou art weary; It striketh unto thee, and thou art troubled.

۶ 6 آیا توکل تو بر تقوای تونیست؟ و امید تو بر کاملیت رفتار تو نی؟

Is not thy reverence thy confidence? Thy hope — the perfection of thy ways?

۷ 7 الان فکر کن! کیست که بی‌گناه هلاک شد؟ و راستان درکجا تلف شدند؟

Remember, I pray thee, Who, being innocent, hath perished? And where have the upright been cut off?

۸ 8 چنانکه من دیدم آنانی که شرارت را شیار می‌کنند و شقاوت را می‌کارندهمان را می‌دروند.

As I have seen — ploughers of iniquity, And sowers of misery, reap it!

۹ 9 از نفخه خدا هلاک می‌شوندو از باد غضب او تباه می‌گردند.

From the breath of God they perish, And from the spirit of His anger consumed.

۱۰ 10 غرش شیر ونعره سبع و دندان شیربچه‌ها شکسته می‌شود.

The roaring of a lion, And the voice of a fierce lion, And teeth of young lions have been broken.

۱۱ 11 شیر نر از نابودن شکار هلاک می‌شود وبچه های شیر ماده پراکنده می‌گردند.

An old lion is perishing without prey, And the whelps of the lioness do separate.

۱۲ 12 «سخنی به من در خفا رسید، و گوش من آواز نرمی از آن احساس نمود.

And unto me a thing is secretly brought, And receive doth mine ear a little of it.

۱۳ 13 در تفکرها ازرویاهای شب، هنگامی که خواب سنگین بر مردم غالب شود،

In thoughts from visions of the night, In the falling of deep sleep on men,

۱۴ 14 خوف و لرز بر من مستولی شد که جمیع استخوانهایم را به جنبش آورد.

Fear hath met me, and trembling, And the multitude of my bones caused to fear.

۱۵ 15 آنگاه روحی از پیش روی من گذشت، و مویهای بدنم برخاست.

And a spirit before my face doth pass, Stand up doth the hair of my flesh;

۱۶ 16 در آنجا ایستاد، اما سیمایش راتشخیص ننمودم. صورتی در‌پیش نظرم بود. خاموشی بود و آوازی شنیدم

It standeth, and I discern not its aspect, A similitude [is] over-against mine eyes, Silence! and a voice I hear:

۱۷ 17 که آیا انسان به حضور خدا عادل شمرده شود؟ و آیا مرد در نظرخالق خود طاهر باشد؟

'Is mortal man than God more righteous? Than his Maker is a man cleaner?

۱۸ 18 اینک بر خادمان خوداعتماد ندارد، و به فرشتگان خویش، حماقت نسبت می‌دهد.

Lo, in His servants He putteth no credence, Nor in His messengers setteth praise.'

۱۹ 19 پس چند مرتبه زیاده به ساکنان خانه های گلین، که اساس ایشان در غبار است، که مثل بید فشرده می‌شوند!

Also — the inhabitants of houses of clay, (Whose foundation [is] in the dust, They bruise them before a moth.)

۲۰ 20 از صبح تا شام خردمی شوند، تا به ابد هلاک می‌شوند و کسی آن را به‌خاطر نمی آورد.

From morning to evening are beaten down, Without any regarding, for ever they perish.

۲۱ 21 آیا طناب خیمه ایشان ازایشان کنده نمی شود؟ پس بدون حکمت می‌میرند.

Hath not their excellency been removed with them? They die, and not in wisdom!