ایّوب 4
| و الیفاز تیمانی در جواب گفت: | ۱ 1 |
Then Eliphaz the Temanite answered and said,
| «اگر کسی جرات کرده، با تو سخن گوید، آیا تورا ناپسند می‌آید؟ لیکن کیست که بتواند از سخن‌گفتن بازایستد؟ | ۲ 2 |
If anyone tries to speak with you, will you be impatient? But who can stop himself from speaking?
| اینک بسیاری را ادب آموخته‌ای و دستهای ضعیف را تقویت داده‌ای. | ۳ 3 |
See, you have instructed many; you have strengthened weak hands.
| سخنان تو لغزنده را قایم داشت، و تو زانوهای لرزنده را تقویت دادی. | ۴ 4 |
Your words have supported him who was falling; you have made feeble knees firm.
| لیکن الان به تو رسیده است و ملول شده‌ای، تو را لمس کرده است وپریشان گشته‌ای. | ۵ 5 |
But now trouble has come to you, and you are weary; it touches you, and you are troubled.
| آیا توکل تو بر تقوای تونیست؟ و امید تو بر کاملیت رفتار تو نی؟ | ۶ 6 |
Is not your fear your confidence, and the integrity of your ways your hope?
| الان فکر کن! کیست که بی‌گناه هلاک شد؟ و راستان درکجا تلف شدند؟ | ۷ 7 |
Think about this, please: Who has ever perished when innocent? Or when were the upright people ever cut off?
| چنانکه من دیدم آنانی که شرارت را شیار می‌کنند و شقاوت را می‌کارندهمان را می‌دروند. | ۸ 8 |
According to what I have seen, those who plow iniquity and sow trouble reap it.
| از نفخه خدا هلاک می‌شوندو از باد غضب او تباه می‌گردند. | ۹ 9 |
By the breath of God they perish; by the blast of his anger they are consumed.
| غرش شیر ونعره سبع و دندان شیربچه‌ها شکسته می‌شود. | ۱۰ 10 |
The roaring of the lion, the voice of the fierce lion, the teeth of the young lions—they are broken.
| شیر نر از نابودن شکار هلاک می‌شود وبچه های شیر ماده پراکنده می‌گردند. | ۱۱ 11 |
The old lion perishes for lack of victims; the cubs of the lioness are scattered everywhere.
| «سخنی به من در خفا رسید، و گوش من آواز نرمی از آن احساس نمود. | ۱۲ 12 |
Now a certain matter was secretly brought to me, and my ear received a whisper about it.
| در تفکرها ازرویاهای شب، هنگامی که خواب سنگین بر مردم غالب شود، | ۱۳ 13 |
Then came thoughts from visions in the night, when deep sleep falls on people.
| خوف و لرز بر من مستولی شد که جمیع استخوانهایم را به جنبش آورد. | ۱۴ 14 |
It was at night when fear and trembling came upon me, and all my bones shook.
| آنگاه روحی از پیش روی من گذشت، و مویهای بدنم برخاست. | ۱۵ 15 |
Then a spirit passed before my face, and the hair of my flesh stood up.
| در آنجا ایستاد، اما سیمایش راتشخیص ننمودم. صورتی در‌پیش نظرم بود. خاموشی بود و آوازی شنیدم | ۱۶ 16 |
The spirit stood still, but I could not discern its appearance. A form was before my eyes; there was silence, and I heard a voice that said,
| که آیا انسان به حضور خدا عادل شمرده شود؟ و آیا مرد در نظرخالق خود طاهر باشد؟ | ۱۷ 17 |
“Can a mortal man be more righteous than God? Can a man be more pure than his Maker?
| اینک بر خادمان خوداعتماد ندارد، و به فرشتگان خویش، حماقت نسبت می‌دهد. | ۱۸ 18 |
See, if God puts no trust in his servants; if he accuses his angels of folly,
| پس چند مرتبه زیاده به ساکنان خانه های گلین، که اساس ایشان در غبار است، که مثل بید فشرده می‌شوند! | ۱۹ 19 |
how much more is this true of those who live in houses of clay, whose foundation is in the dust, who are crushed sooner than a moth?
| از صبح تا شام خردمی شوند، تا به ابد هلاک می‌شوند و کسی آن را به‌خاطر نمی آورد. | ۲۰ 20 |
Between morning and evening they are destroyed; they perish forever without anyone noticing them.
| آیا طناب خیمه ایشان ازایشان کنده نمی شود؟ پس بدون حکمت می‌میرند. | ۲۱ 21 |
Are not their tent cords plucked up among them? They die; they die without wisdom.
