ایّوب 4
| و الیفاز تیمانی در جواب گفت: | ۱ 1 |
Then responded Eliphaz the Temanite, and said: —
| «اگر کسی جرات کرده، با تو سخن گوید، آیا تورا ناپسند می‌آید؟ لیکن کیست که بتواند از سخن‌گفتن بازایستد؟ | ۲ 2 |
If one attempt a word unto thee, wilt thou be impatient? But, to restrain speech, who, can endure?
| اینک بسیاری را ادب آموخته‌ای و دستهای ضعیف را تقویت داده‌ای. | ۳ 3 |
Lo! thou hast admonished many, and, slack hands, hast thou been wont to uphold:
| سخنان تو لغزنده را قایم داشت، و تو زانوهای لرزنده را تقویت دادی. | ۴ 4 |
Him that was stumbling, have thy words raised up, and, sinking knees, hast thou strengthened.
| لیکن الان به تو رسیده است و ملول شده‌ای، تو را لمس کرده است وپریشان گشته‌ای. | ۵ 5 |
But, now, it cometh upon thee, and thou despairest, It smiteth even thee, and thou art dismayed.
| آیا توکل تو بر تقوای تونیست؟ و امید تو بر کاملیت رفتار تو نی؟ | ۶ 6 |
Is not, thy reverence, thy confidence? And is not, thy hope, the very integrity of thy ways?
| الان فکر کن! کیست که بی‌گناه هلاک شد؟ و راستان درکجا تلف شدند؟ | ۷ 7 |
Remember, I pray thee, who, being innocent, hath perished, or when, the upright, have been cut off.
| چنانکه من دیدم آنانی که شرارت را شیار می‌کنند و شقاوت را می‌کارندهمان را می‌دروند. | ۸ 8 |
So far as I have seen, They who plow for iniquity and sow misery, reap the same:
| از نفخه خدا هلاک می‌شوندو از باد غضب او تباه می‌گردند. | ۹ 9 |
By the blast of GOD, they perish, And, by the breath of his nostrils, are they consumed:
| غرش شیر ونعره سبع و دندان شیربچه‌ها شکسته می‌شود. | ۱۰ 10 |
[Notwithstanding] the roaring of the lion, and the noise of the howling lion, yet, the teeth of the fierce lions, are broken:
| شیر نر از نابودن شکار هلاک می‌شود وبچه های شیر ماده پراکنده می‌گردند. | ۱۱ 11 |
The strong lion perishing for lack of prey, Even the whelps of the lioness, are scattered.
| «سخنی به من در خفا رسید، و گوش من آواز نرمی از آن احساس نمود. | ۱۲ 12 |
But, unto me, something was brought by stealth, —and mine ear caught a whispering of the same:
| در تفکرها ازرویاهای شب، هنگامی که خواب سنگین بر مردم غالب شود، | ۱۳ 13 |
When there were thoughts, from visions of the night, —When deep sleep falleth upon men,
| خوف و لرز بر من مستولی شد که جمیع استخوانهایم را به جنبش آورد. | ۱۴ 14 |
Dread, came upon me, and trembling, The multitude of my bones, it put in dread:
| آنگاه روحی از پیش روی من گذشت، و مویهای بدنم برخاست. | ۱۵ 15 |
Then, a spirit, over my face, floated along, The hair of my flesh bristled-up:
| در آنجا ایستاد، اما سیمایش راتشخیص ننمودم. صورتی در‌پیش نظرم بود. خاموشی بود و آوازی شنیدم | ۱۶ 16 |
It stood still, but I could not distinguish its appearance, I looked, but there was no form before mine eyes, —A whispering voice, I heard: —
| که آیا انسان به حضور خدا عادل شمرده شود؟ و آیا مرد در نظرخالق خود طاهر باشد؟ | ۱۷ 17 |
Shall, mortal man, be more just than GOD? Or a man be more pure than, his Maker?
| اینک بر خادمان خوداعتماد ندارد، و به فرشتگان خویش، حماقت نسبت می‌دهد. | ۱۸ 18 |
Lo! in his own servants, he trusteth not, and, his own messengers, he chargeth with error:
| پس چند مرتبه زیاده به ساکنان خانه های گلین، که اساس ایشان در غبار است، که مثل بید فشرده می‌شوند! | ۱۹ 19 |
How much more the dwellers in houses of clay, which, in the dust, have their foundation, which are crushed sooner than a moth:
| از صبح تا شام خردمی شوند، تا به ابد هلاک می‌شوند و کسی آن را به‌خاطر نمی آورد. | ۲۰ 20 |
Betwixt morning and evening, are they broken in pieces, With none to save, they utterly perish:
| آیا طناب خیمه ایشان ازایشان کنده نمی شود؟ پس بدون حکمت می‌میرند. | ۲۱ 21 |
Is not their tent-rope within them, torn away? They die, disrobed of wisdom!
