ایّوب 4

۱ 1 و الیفاز تیمانی در جواب گفت:

Then answered Eliphaz the Themanite, and said,

۲ 2 «اگر کسی جرات کرده، با تو سخن گوید، آیا تورا ناپسند می‌آید؟ لیکن کیست که بتواند از سخن‌گفتن بازایستد؟

If we essay to address a word to thee, wilt thou be wearied? yet who is able to refrain from speaking?

۳ 3 اینک بسیاری را ادب آموخته‌ای و دستهای ضعیف را تقویت داده‌ای.

Behold, thou hast [ere this] corrected many, and weak hands thou wast wont to strengthen.

۴ 4 سخنان تو لغزنده را قایم داشت، و تو زانوهای لرزنده را تقویت دادی.

Him that stumbled thy words used to uphold, and to sinking knees thou gavest vigor.

۵ 5 لیکن الان به تو رسیده است و ملول شده‌ای، تو را لمس کرده است وپریشان گشته‌ای.

Yet now, when it cometh to thee, thou art wearied: it toucheth even thee, and thou art terrified.

۶ 6 آیا توکل تو بر تقوای تونیست؟ و امید تو بر کاملیت رفتار تو نی؟

Is not then thy fear of God still thy confidence, thy hope equal to the integrity of thy ways?

۷ 7 الان فکر کن! کیست که بی‌گناه هلاک شد؟ و راستان درکجا تلف شدند؟

Remember, I pray thee, who ever perished, being innocent? or where were the righteous destroyed?

۸ 8 چنانکه من دیدم آنانی که شرارت را شیار می‌کنند و شقاوت را می‌کارندهمان را می‌دروند.

Even as I have seen, that those who plough wrong-doing, and sow trouble, have to reap the same.

۹ 9 از نفخه خدا هلاک می‌شوندو از باد غضب او تباه می‌گردند.

Before the breathing of God they perish, and before the breath of his nostrils they come to their end.

۱۰ 10 غرش شیر ونعره سبع و دندان شیربچه‌ها شکسته می‌شود.

The roaring of the lion, and the voice of the fierce lion, and the teeth of the young lions, are broken.

۱۱ 11 شیر نر از نابودن شکار هلاک می‌شود وبچه های شیر ماده پراکنده می‌گردند.

The old lion perisheth for lack of prey, and the whelps of the lioness have to scatter themselves abroad.

۱۲ 12 «سخنی به من در خفا رسید، و گوش من آواز نرمی از آن احساس نمود.

But to me a word came by stealth, and my ear took in a scarcely perceptible whisper thereof.

۱۳ 13 در تفکرها ازرویاهای شب، هنگامی که خواب سنگین بر مردم غالب شود،

In intense thoughts out of visions of the night, when deep sleep falleth on men:

۱۴ 14 خوف و لرز بر من مستولی شد که جمیع استخوانهایم را به جنبش آورد.

Dread came over me, with trembling, and it caused all my bones to shudder.

۱۵ 15 آنگاه روحی از پیش روی من گذشت، و مویهای بدنم برخاست.

Then flitted a spirit past before my face; the hair of my body stood up:

۱۶ 16 در آنجا ایستاد، اما سیمایش راتشخیص ننمودم. صورتی در‌پیش نظرم بود. خاموشی بود و آوازی شنیدم

It stood still, but I could not recognize its form; a figure was before my eyes, a slight whisper, then a [louder] voice I heard, saying,

۱۷ 17 که آیا انسان به حضور خدا عادل شمرده شود؟ و آیا مرد در نظرخالق خود طاهر باشد؟

Can a mortal be more righteous than God? or can a man be more pure than his Maker?

۱۸ 18 اینک بر خادمان خوداعتماد ندارد، و به فرشتگان خویش، حماقت نسبت می‌دهد.

Behold, in his servants he putteth no trust, and his angels he chargeth with folly:

۱۹ 19 پس چند مرتبه زیاده به ساکنان خانه های گلین، که اساس ایشان در غبار است، که مثل بید فشرده می‌شوند!

How much less in those that dwell in houses of clay, whose foundation is in the dust, who are crushed till they come to be eaten by the moth?

۲۰ 20 از صبح تا شام خردمی شوند، تا به ابد هلاک می‌شوند و کسی آن را به‌خاطر نمی آورد.

From morning to evening are they broken to pieces: without laying it [to heart] they perish for ever.

۲۱ 21 آیا طناب خیمه ایشان ازایشان کنده نمی شود؟ پس بدون حکمت می‌میرند.

Behold, their excellency which is in them is torn away: they die, and this without wisdom.