ایّوب 4

۱ 1 و الیفاز تیمانی در جواب گفت:

Then Eliphaz the Temanite replied:

۲ 2 «اگر کسی جرات کرده، با تو سخن گوید، آیا تورا ناپسند می‌آید؟ لیکن کیست که بتواند از سخن‌گفتن بازایستد؟

“If one ventures a word with you, will you be wearied? Yet who can keep from speaking?

۳ 3 اینک بسیاری را ادب آموخته‌ای و دستهای ضعیف را تقویت داده‌ای.

Surely you have instructed many, and have strengthened their feeble hands.

۴ 4 سخنان تو لغزنده را قایم داشت، و تو زانوهای لرزنده را تقویت دادی.

Your words have steadied those who stumbled; you have braced the knees that were buckling.

۵ 5 لیکن الان به تو رسیده است و ملول شده‌ای، تو را لمس کرده است وپریشان گشته‌ای.

But now trouble has come upon you, and you are weary. It strikes you, and you are dismayed.

۶ 6 آیا توکل تو بر تقوای تونیست؟ و امید تو بر کاملیت رفتار تو نی؟

Is your reverence not your confidence, and the uprightness of your ways your hope?

۷ 7 الان فکر کن! کیست که بی‌گناه هلاک شد؟ و راستان درکجا تلف شدند؟

Consider now, I plead: Who, being innocent, has ever perished? Or where have the upright been destroyed?

۸ 8 چنانکه من دیدم آنانی که شرارت را شیار می‌کنند و شقاوت را می‌کارندهمان را می‌دروند.

As I have observed, those who plow iniquity and those who sow trouble reap the same.

۹ 9 از نفخه خدا هلاک می‌شوندو از باد غضب او تباه می‌گردند.

By the breath of God they perish, and by the blast of His anger they are consumed.

۱۰ 10 غرش شیر ونعره سبع و دندان شیربچه‌ها شکسته می‌شود.

The lion may roar, and the fierce lion may growl, yet the teeth of the young lions are broken.

۱۱ 11 شیر نر از نابودن شکار هلاک می‌شود وبچه های شیر ماده پراکنده می‌گردند.

The old lion perishes for lack of prey, and the cubs of the lioness are scattered.

۱۲ 12 «سخنی به من در خفا رسید، و گوش من آواز نرمی از آن احساس نمود.

Now a word came to me secretly; my ears caught a whisper of it.

۱۳ 13 در تفکرها ازرویاهای شب، هنگامی که خواب سنگین بر مردم غالب شود،

In disquieting visions in the night, when deep sleep falls on men,

۱۴ 14 خوف و لرز بر من مستولی شد که جمیع استخوانهایم را به جنبش آورد.

fear and trembling came over me and made all my bones shudder.

۱۵ 15 آنگاه روحی از پیش روی من گذشت، و مویهای بدنم برخاست.

Then a spirit glided past my face, and the hair on my body bristled.

۱۶ 16 در آنجا ایستاد، اما سیمایش راتشخیص ننمودم. صورتی در‌پیش نظرم بود. خاموشی بود و آوازی شنیدم

It stood still, but I could not discern its appearance; a form loomed before my eyes, and I heard a whispering voice:

۱۷ 17 که آیا انسان به حضور خدا عادل شمرده شود؟ و آیا مرد در نظرخالق خود طاهر باشد؟

‘Can a mortal be more righteous than God, or a man more pure than his Maker?

۱۸ 18 اینک بر خادمان خوداعتماد ندارد، و به فرشتگان خویش، حماقت نسبت می‌دهد.

If God puts no trust in His servants, and He charges His angels with error,

۱۹ 19 پس چند مرتبه زیاده به ساکنان خانه های گلین، که اساس ایشان در غبار است، که مثل بید فشرده می‌شوند!

how much more those who dwell in houses of clay, whose foundations are in the dust, who can be crushed like a moth!

۲۰ 20 از صبح تا شام خردمی شوند، تا به ابد هلاک می‌شوند و کسی آن را به‌خاطر نمی آورد.

They are smashed to pieces from dawn to dusk; unnoticed, they perish forever.

۲۱ 21 آیا طناب خیمه ایشان ازایشان کنده نمی شود؟ پس بدون حکمت می‌میرند.

Are not their tent cords pulled up, so that they die without wisdom?’