ایّوب 39

۱ 1 «آیا وقت زاییدن بز کوهی را می‌دانی؟ یا زمان وضع حمل آهو را نشان می‌دهی؟

Knowest thou the time when the wild goats bring forth among the rocks, or hast thou observed the hinds when they fawn?

۲ 2 آیا ماههایی را که کامل می‌سازندحساب توانی کرد؟ یا زمان زاییدن آنهارامی دانی؟

Hast thou numbered the months of their conceiving, or knowest thou the time when they bring forth?

۳ 3 خم شده، بچه های خود را می‌زایند واز دردهای خود فارغ می‌شوند.

They bow themselves to bring forth young, and they cast them, and send forth roarings.

۴ 4 بچه های آنهاقوی شده، در بیابان نمو می‌کنند، می‌روند و نزدآنها برنمی گردند.

Their young are weaned and go to feed: they go forth, and return not to them.

۵ 5 کیست که خر وحشی را رهاکرده، آزاد ساخت. و کیست که بندهای گورخر راباز نمود.

Who hath sent out the wild ass free, and who hath loosed his bonds?

۶ 6 که من بیابان را خانه او ساختم، وشوره زار را مسکن او گردانیدم.

To whom I have given a house in the wilderness, and his dwellings in the barren land.

۷ 7 به غوغای شهراستهزاء می‌کند و خروش رمه بان را گوش نمی گیرد.

He scorneth the multitude of the city, he heareth not the cry of the driver.

۸ 8 دایره کوهها چراگاه او است و هرگونه سبزه را می‌طلبد.

He looketh round about the mountains of his pasture, and seeketh for every green thing.

۹ 9 آیا گاو وحشی راضی شود که تو را خدمت نماید، یا نزد آخور تو منزل گیرد؟

Shall the rhinoceros be willing to serve thee, or will he stay at thy crib?

۱۰ 10 آیا گاو وحشی را به ریسمانش به شیار توانی بست؟ یا وادیها را از عقب تو مازو خواهد نمود؟

Canst thou bind the rhinoceros with thy thong to plough, or will he break the clods of the valleys after thee?

۱۱ 11 آیا از اینکه قوتش عظیم است بر او اعتمادخواهی کرد؟ و کار خود را به او حواله خواهی نمود؟

Wilt thou have confidence in his great strength, and leave thy labours to him?

۱۲ 12 آیا براو توکل خواهی کرد که محصولت را باز آورد و آن را به خرمنگاهت جمع کند؟

Wilt thou trust him that he will render thee the seed, and gather it into thy barnfloor?

۱۳ 13 «بال شترمرغ به شادی متحرک می‌شود واما پر و بال او مثل لقلق نیست.

The wing of the ostrich is like the wings of the heron, and of the hawk.

۱۴ 14 زیرا که تخمهای خود را به زمین وامی گذارد و بر روی خاک آنها را گرم می‌کند

When she leaveth her eggs on the earth, thou perhaps wilt warm them in the dust.

۱۵ 15 و فراموش می‌کند که پا آنها را می‌افشرد، و وحوش صحرا آنها راپایمال می‌کنند.

She forgetteth that the foot may tread upon them, or that the beasts of the field may break them.

۱۶ 16 با بچه های خود سختی می کند که گویا از آن او نیستند، محنت او باطل است و متاسف نمی شود.

She is hardened against her young ones, as though they were not hers, she hath laboured in vain, no fear constraining her.

۱۷ 17 زیرا خدا او را ازحکمت محروم ساخته، و از فطانت او را نصیبی نداده است.

For God hath deprived her of wisdom, neither hath he given her understanding.

۱۸ 18 هنگامی که به بلندی پرواز می‌کنداسب و سوارش را استهزا می‌نماید.

When time shall be, she setteth up her wings on high: she scorneth the horse and his rider.

۱۹ 19 «آیا تو اسب را قوت داده و گردن او را به یال ملبس گردانیده‌ای؟

Wilt thou give strength to the horse, or clothe his neck with neighing?

۲۰ 20 آیا او را مثل ملخ به جست وخیز آورده‌ای؟ خروش شیهه او مهیب است.

Wilt thou lift him up like the locusts? the glory of his nostrils is terror.

۲۱ 21 در وادی پا زده، از قوت خود وجدمی نماید و به مقابله مسلحان بیرون می‌رود.

He breaketh up the earth with his hoof, he pranceth boldly, he goeth forward to meet armed men.

۲۲ 22 برخوف استهزاء کرده، هراسان نمی شود، و از دم شمشیر برنمی گردد.

He despiseth fear, he turneth not his back to the sword,

۲۳ 23 ترکش بر او چکچک می‌کند، و نیزه درخشنده و مزراق

Above him shall the quiver rattle, the spear and shield shall glitter.

۲۴ 24 با خشم وغیض زمین را می‌نوردد. و چون کرنا صدا می‌کندنمی ایستد،

Chasing and raging he swalloweth the ground, neither doth he make account when the noise of the trumpet soundeth.

۲۵ 25 وقتی که کرنا نواخته شود هه هه می‌گوید و جنگ را از دور استشمام می‌کند، وخروش سرداران و غوغا را.

When he heareth the trumpet he saith: Ha, ha: he smelleth the battle afar off, the encouraging of the captains, and the shouting of the army.

۲۶ 26 آیا از حکمت توشاهین می‌پرد؟ و بالهای خود را بطرف جنوب پهن می‌کند؟

Doth the hawk wax feathered by thy wisdom, spreading her wings to the south?

۲۷ 27 آیا از فرمان تو عقاب صعودمی نماید و آشیانه خود را به‌جای بلند می‌سازد؟

Will the eagle mount up at thy command, and make her nest in high places?

۲۸ 28 بر صخره ساکن شده، ماوا می‌سازد. بر صخره تیز و بر ملاذ منیع.

She abideth among the rocks, and dwelleth among cragged flints, and stony hills, where there is no access.

۲۹ 29 از آنجا خوراک خود را به نظر می‌آورد و چشمانش از دور می‌نگرد.

From thence she looketh for the prey, and her eyes behold afar off.

۳۰ 30 بچه هایش خون را می‌مکند و جایی که کشتگانند او آنجا است.»

Her young ones shall suck up blood: and wheresoever the carcass shall be, she is immediately there.