ایّوب 39
| «آیا وقت زاییدن بز کوهی را می‌دانی؟ یا زمان وضع حمل آهو را نشان می‌دهی؟ | ۱ 1 |
Knowest thou the time when the wild goats of the rock bring forth? [Or] canst thou mark when the hinds do calve?
| آیا ماههایی را که کامل می‌سازندحساب توانی کرد؟ یا زمان زاییدن آنهارامی دانی؟ | ۲ 2 |
Canst thou number the months that they fulfil? Or knowest thou the time when they bring forth?
| خم شده، بچه های خود را می‌زایند واز دردهای خود فارغ می‌شوند. | ۳ 3 |
They bow themselves, they bring forth their young, They cast out their pains.
| بچه های آنهاقوی شده، در بیابان نمو می‌کنند، می‌روند و نزدآنها برنمی گردند. | ۴ 4 |
Their young ones become strong, they grow up in the open field; They go forth, and return not again.
| کیست که خر وحشی را رهاکرده، آزاد ساخت. و کیست که بندهای گورخر راباز نمود. | ۵ 5 |
Who hath sent out the wild ass free? Or who hath loosed the bonds of the swift ass,
| که من بیابان را خانه او ساختم، وشوره زار را مسکن او گردانیدم. | ۶ 6 |
Whose home I have made the wilderness, And the salt land his dwelling-place?
| به غوغای شهراستهزاء می‌کند و خروش رمه بان را گوش نمی گیرد. | ۷ 7 |
He scorneth the tumult of the city, Neither heareth he the shoutings of the driver.
| دایره کوهها چراگاه او است و هرگونه سبزه را می‌طلبد. | ۸ 8 |
The range of the mountains is his pasture, And he searcheth after every green thing.
| آیا گاو وحشی راضی شود که تو را خدمت نماید، یا نزد آخور تو منزل گیرد؟ | ۹ 9 |
Will the wild-ox be content to serve thee? Or will he abide by thy crib?
| آیا گاو وحشی را به ریسمانش به شیار توانی بست؟ یا وادیها را از عقب تو مازو خواهد نمود؟ | ۱۰ 10 |
Canst thou bind the wild-ox with his band in the furrow? Or will he harrow the valleys after thee?
| آیا از اینکه قوتش عظیم است بر او اعتمادخواهی کرد؟ و کار خود را به او حواله خواهی نمود؟ | ۱۱ 11 |
Wilt thou trust him, because his strength is great? Or wilt thou leave to him thy labor?
| آیا براو توکل خواهی کرد که محصولت را باز آورد و آن را به خرمنگاهت جمع کند؟ | ۱۲ 12 |
Wilt thou confide in him, that he will bring home thy seed, And gather [the grain] of thy threshing-floor?
| «بال شترمرغ به شادی متحرک می‌شود واما پر و بال او مثل لقلق نیست. | ۱۳ 13 |
The wings of the ostrich wave proudly; [But] are they the pinions and plumage of love?
| زیرا که تخمهای خود را به زمین وامی گذارد و بر روی خاک آنها را گرم می‌کند | ۱۴ 14 |
For she leaveth her eggs on the earth, And warmeth them in the dust,
| و فراموش می‌کند که پا آنها را می‌افشرد، و وحوش صحرا آنها راپایمال می‌کنند. | ۱۵ 15 |
And forgetteth that the foot may crush them, Or that the wild beast may trample them.
| با بچه های خود سختی می کند که گویا از آن او نیستند، محنت او باطل است و متاسف نمی شود. | ۱۶ 16 |
She dealeth hardly with her young ones, as if they were not hers: Though her labor be in vain, [she is] without fear;
| زیرا خدا او را ازحکمت محروم ساخته، و از فطانت او را نصیبی نداده است. | ۱۷ 17 |
Because God hath deprived her of wisdom, Neither hath he imparted to her understanding.
| هنگامی که به بلندی پرواز می‌کنداسب و سوارش را استهزا می‌نماید. | ۱۸ 18 |
What time she lifteth up herself on high, She scorneth the horse and his rider.
| «آیا تو اسب را قوت داده و گردن او را به یال ملبس گردانیده‌ای؟ | ۱۹ 19 |
Hast thou given the horse [his] might? Hast thou clothed his neck with the quivering mane?
| آیا او را مثل ملخ به جست وخیز آورده‌ای؟ خروش شیهه او مهیب است. | ۲۰ 20 |
Hast thou made him to leap as a locust? The glory of his snorting is terrible.
| در وادی پا زده، از قوت خود وجدمی نماید و به مقابله مسلحان بیرون می‌رود. | ۲۱ 21 |
He paweth in the valley, and rejoiceth in his strength: He goeth out to meet the armed men.
| برخوف استهزاء کرده، هراسان نمی شود، و از دم شمشیر برنمی گردد. | ۲۲ 22 |
He mocketh at fear, and is not dismayed; Neither turneth he back from the sword.
| ترکش بر او چکچک می‌کند، و نیزه درخشنده و مزراق | ۲۳ 23 |
The quiver rattleth against him, The flashing spear and the javelin.
| با خشم وغیض زمین را می‌نوردد. و چون کرنا صدا می‌کندنمی ایستد، | ۲۴ 24 |
He swalloweth the ground with fierceness and rage; Neither believeth he that it is the voice of the trumpet.
| وقتی که کرنا نواخته شود هه هه می‌گوید و جنگ را از دور استشمام می‌کند، وخروش سرداران و غوغا را. | ۲۵ 25 |
As oft as the trumpet [soundeth] he saith, Aha! And he smelleth the battle afar off, The thunder of the captains, and the shouting.
| آیا از حکمت توشاهین می‌پرد؟ و بالهای خود را بطرف جنوب پهن می‌کند؟ | ۲۶ 26 |
Is it by thy wisdom that the hawk soareth, [And] stretcheth her wings toward the south?
| آیا از فرمان تو عقاب صعودمی نماید و آشیانه خود را به‌جای بلند می‌سازد؟ | ۲۷ 27 |
Is it at thy command that the eagle mounteth up, And maketh her nest on high?
| بر صخره ساکن شده، ماوا می‌سازد. بر صخره تیز و بر ملاذ منیع. | ۲۸ 28 |
On the cliff she dwelleth, and maketh her home, Upon the point of the cliff, and the stronghold.
| از آنجا خوراک خود را به نظر می‌آورد و چشمانش از دور می‌نگرد. | ۲۹ 29 |
From thence she spieth out the prey; Her eyes behold it afar off.
| بچه هایش خون را می‌مکند و جایی که کشتگانند او آنجا است.» | ۳۰ 30 |
Her young ones also suck up blood: And where the slain are, there is she.
