< ایّوب 36 >
«برای مناندکی صبرکن تا تو را اعلام نمایم، زیرا از برای خدا هنوز سخنی باقی است. | ۲ 2 |
„Почекай мені тро́хи, й тобі покажу́, бо ще́ є про Бога слова́.
علم خود را از دورخواهم آورد و به خالق خویش، عدالت راتوصیف خواهم نمود. | ۳ 3 |
Зачну́ виклада́ти я зда́лека, і Творце́ві своєму віддам справедливість.
چونکه حقیقت کلام من دروغ نیست، و آنکه در علم کامل است نزد توحاضر است. | ۴ 4 |
Бо справді слова́ мої не неправдиві, — я з тобою безва́дний в знанні́.
اینک خدا قدیر است و کسی رااهانت نمی کند و در قوت عقل قادر است. | ۵ 5 |
Таж Бог си́льний, і не відкидає ніко́го, Він міцни́й в силі серця.
شریررا زنده نگاه نمی دارد و داد مسکینان را میدهد. | ۶ 6 |
Не лишає безбожного Він при житті, але право для бідних дає.
چشمان خود را از عادلان برنمی گرداند، بلکه ایشان را با پادشاهان بر کرسی تا به ابد مینشاند، پس سرافراشته میشوند. | ۷ 7 |
Від праведного Він очей Своїх не відверта́є, але їх садо́вить з царями на троні наза́вжди, — і вони підвищаються.
اما هرگاه به زنجیرهابسته شوند، و به بندهای مصیبت گرفتار گردند، | ۸ 8 |
А як тільки вони ланцюга́ми пов'я́зані, і тримаються в пу́тах біди́,
آنگاه اعمال ایشان را به ایشان مینمایاند وتقصیرهای ایشان را از اینکه تکبر نمودهاند، | ۹ 9 |
то Він їм представляє їх вчинок та їхні провини, що багато їх стало.
وگوشهای ایشان را برای تادیب باز میکند، و امرمی فرماید تا از گناه بازگشت نمایند. | ۱۰ 10 |
Відкриває Він ухо їх для осторо́ги, та вели́ть, щоб вернулися від беззако́ння.
پس اگربشنوند و او را عبادت نمایند، ایام خویش را درسعادت بسر خواهند برد، و سالهای خود را درشادمانی. | ۱۱ 11 |
Якщо тільки послу́хаються, та стануть служити Йому, покі́нчать вони свої дні у добрі, а ро́ки свої у приє́мнощах.
و اما اگر نشنوند از تیغ خواهند افتاد، و بدون معرفت، جان را خواهند سپرد. | ۱۲ 12 |
Коли ж не послухаються, то наскочать на ра́тище, і покі́нчать життя без знання́.
اماآنانی که در دل، فاجرند غضب را ذخیره مینمایند، و چون ایشان را میبندد استغاثه نمی نمایند. | ۱۳ 13 |
А злосерді кладуть гнів на себе, не кричать, коли в'яже Він їх.
ایشان در عنفوان جوانی میمیرندو حیات ایشان با فاسقان (تلف میشود). | ۱۴ 14 |
У мо́лодості помирає душа їх, а їхня живая — поміж блудника́ми.
مصیبت کشان را به مصیبت ایشان نجات میبخشد و گوش ایشان را در تنگی باز میکند. | ۱۵ 15 |
Він визволяє убогого з горя його, а в переслі́дуванні відкриває їм ухо.
«پس تو را نیز از دهان مصیبت بیرون میآورد، در مکان وسیع که در آن تنگی نمی بود وزاد سفره تو از فربهی مملو میشد، | ۱۶ 16 |
Також і тебе Він би ви́бавив був із тісноти́ на широ́кість, що в ній нема у́тиску, а те, що на стіл твій поклалося б, повне то́вщу було б.
و تو ازداوری شریر پر هستی، لیکن داوری و انصاف باهم ملتصقند. | ۱۷ 17 |
Та правом безбожного ти перепо́внений, право ж та суд підпира́ють люди́ну.
باحذر باش مبادا خشم تو را به تعدی ببرد، و زیادتی کفاره تو را منحرف سازد. | ۱۸ 18 |
Отож лютість нехай не намо́вить тебе до плеска́ння в долоні, а о́куп великий нехай не заве́рне з дороги тебе.
آیا او دولت تو را به حساب خواهد آورد؟ نی، نه طلا و نه تمامی قوای توانگری را. | ۱۹ 19 |
Чи в біді допоможе твій зойк та всі змі́цнення сили?
برای شب آرزومند مباش، که امتها را از جای ایشان میبرد. | ۲۰ 20 |
Не квапся до ночі тієї, коли ви́рвані будуть народи із місця свого́.
با حذر باش که به گناه مایل نشوی، زیرا که تو آن را بر مصیبت ترجیح دادهای. | ۲۱ 21 |
Стережись, не звертайся до зла, яке за́мість біди ти обрав.
اینک خدا در قوت خود متعال میباشد. کیست که مثل او تعلیم بدهد؟ | ۲۲ 22 |
Отож, Бог найвищий у силі Своїй, — хто навчає, як Він?
کیست که طریق او را به او تفویض کرده باشد؟ و کیست که بگویدتو بیانصافی نمودهای؟ | ۲۳ 23 |
Хто дорогу Його Йому вказувати бу́де? І хто скаже: „Ти кривду зробив?“
به یاد داشته باش که اعمال او را تکبیر گویی که درباره آنها مردمان میسرایند. | ۲۴ 24 |
Пам'ятай, щоб звели́чувати Його вчинок, про якого виспівують люди,
جمیع آدمیان به آنها مینگرند. مردمان آنها را از دور مشاهده مینمایند. | ۲۵ 25 |
що його бачить всяка люди́на, чоловік приглядається зда́лека.
اینک خدا متعال است و او را نمی شناسیم. و شماره سالهای او را تفحص نتوان کرد. | ۲۶ 26 |
Отож, Бог великий та недовідо́мий, і недосліди́ме число Його літ!
زیرا که قطره های آب را جذب میکند و آنها باران را ازبخارات آن میچکاند. | ۲۷ 27 |
Бо стягає Він краплі води, і доще́м вони падають з хмари Його,
که ابرها آن را به شدت میریزد و بر انسان به فراوانی میتراود. | ۲۸ 28 |
що хмари спускають його, і спада́ють дощем на багато людей.
آیاکیست که بفهمد ابرها چگونه پهن میشوند، یارعدهای خیمه او را بداند؟ | ۲۹ 29 |
Також хто зрозуміє розтя́гнення хмари, грім намету Його?
اینک نور خود رابر آن میگستراند. و عمق های دریا را میپوشاند. | ۳۰ 30 |
Отож, розтягає Він світло Своє над Собою і мо́рську глибі́нь закриває,
زیرا که به واسطه آنها قومها را داوری میکند، و رزق را به فراوانی میبخشد. | ۳۱ 31 |
бо ними Він судить наро́ди, багато поживи дає.
دستهای خودرا با برق میپوشاند، و آن را بر هدف مامورمی سازد. | ۳۲ 32 |
Він тримає в руках Своїх бли́скавку, і керує її проти цілі.
رعدش از او خبر میدهد و مواشی از برآمدن او اطلاع میدهند. | ۳۳ 33 |
Її гу́ркіт звіщає про неї, і при́хід її відчуває й худо́ба.