ایّوب 36

۱ 1 و الیهو باز‌گفت:

حوصله کن و به آنچه که دربارهٔ خدا می‌گویم گوش بده.

۲ 2 «برای من‌اندکی صبرکن تا تو را اعلام نمایم، زیرا از برای خدا هنوز سخنی باقی است.

۳ 3 علم خود را از دورخواهم آورد و به خالق خویش، عدالت راتوصیف خواهم نمود.

من با دانش وسیع خود به تو نشان خواهم داد که خالق من عادل است.

۴ 4 چونکه حقیقت کلام من دروغ نیست، و آنکه در علم کامل است نزد توحاضر است.

بدان کسی که در مقابل تو ایستاده، مردی فاضل است و آنچه می‌گوید عین حقیقت می‌باشد.

۵ 5 اینک خدا قدیر است و کسی رااهانت نمی کند و در قوت عقل قادر است.

فهم و دانایی خدا کامل است. او قادر به انجام هر کاری است، با وجود این کسی را خوار نمی‌شمارد.

۶ 6 شریررا زنده نگاه نمی دارد و داد مسکینان را می‌دهد.

او بدکاران را بی‌سزا نمی‌گذارد و به داد مظلومان می‌رسد.

۷ 7 چشمان خود را از عادلان برنمی گرداند، بلکه ایشان را با پادشاهان بر کرسی تا به ابد می‌نشاند، پس سرافراشته می‌شوند.

از نیکان حمایت کرده، آنها را چون پادشاهان سرافراز می‌نماید و عزت ابدی به آنها می‌بخشد.

۸ 8 اما هرگاه به زنجیرهابسته شوند، و به بندهای مصیبت گرفتار گردند،

هرگاه در زحمت بیفتند و اسیر و گرفتار شوند،

۹ 9 آنگاه اعمال ایشان را به ایشان می‌نمایاند وتقصیرهای ایشان را از اینکه تکبر نموده‌اند،

خدا اعمال گناه‌آلود و تکبر ایشان را که موجب گرفتاریشان شده به آنها نشان می‌دهد

۱۰ 10 وگوشهای ایشان را برای تادیب باز می‌کند، و امرمی فرماید تا از گناه بازگشت نمایند.

و به ایشان کمک می‌کند که به سخنان او توجه نمایند و از گناه دست بکشند.

۱۱ 11 پس اگربشنوند و او را عبادت نمایند، ایام خویش را درسعادت بسر خواهند برد، و سالهای خود را درشادمانی.

اگر به او گوش داده، از او اطاعت کنند، آنگاه تمام عمر شادمان و خوشبخت خواهند بود؛

۱۲ 12 و اما اگر نشنوند از تیغ خواهند افتاد، و بدون معرفت، جان را خواهند سپرد.

و اگر گوش ندهند، در جنگ هلاک شده، در جهل و نادانی خواهند مرد.

۱۳ 13 اماآنانی که در دل، فاجرند غضب را ذخیره می‌نمایند، و چون ایشان را می‌بندد استغاثه نمی نمایند.

اشخاص خدانشناس در دل خود خشم را می‌پرورانند و حتی وقتی خدا آنها را تنبیه می‌کند از او کمک نمی‌طلبند.

۱۴ 14 ایشان در عنفوان جوانی می‌میرندو حیات ایشان با فاسقان (تلف می‌شود).

آنها به سوی فساد و هرزگی کشیده می‌شوند و در عنفوان جوانی می‌میرند.

۱۵ 15 مصیبت کشان را به مصیبت ایشان نجات می‌بخشد و گوش ایشان را در تنگی باز می‌کند.

خدا به‌وسیلۀ سختی و مصیبت با انسان سخن می‌گوید و او را از رنجهایش می‌رهاند.

۱۶ 16 «پس تو را نیز از دهان مصیبت بیرون می‌آورد، در مکان وسیع که در آن تنگی نمی بود وزاد سفره تو از فربهی مملو می‌شد،

خدا می‌خواهد تو را از این سختی و مصیبت برهاند و تو را کامیاب سازد تا بتوانی در امنیت و وفور نعمت زندگی کنی.

۱۷ 17 و تو ازداوری شریر پر هستی، لیکن داوری و انصاف باهم ملتصقند.

اما در حال حاضر فکرت با داوری شریران درگیر است. نگران نباش داوری و عدالت اجرا خواهند شد.

۱۸ 18 باحذر باش مبادا خشم تو را به تعدی ببرد، و زیادتی کفاره تو را منحرف سازد.

مواظب باش کسی با رشوه و ثروت، تو را از راه راست منحرف نسازد.

۱۹ 19 آیا او دولت تو را به حساب خواهد آورد؟ نی، نه طلا و نه تمامی قوای توانگری را.

فریاد تو به جایی نخواهد رسید و با همۀ تلاشهای سختت نمی‌توانی از این تنگنا آزاد شوی.

۲۰ 20 برای شب آرزومند مباش، که امت‌ها را از جای ایشان می‌برد.

در آرزوی فرا رسیدن شب نباش، تا مردم را از مکانشان بیرون بِکِشی.

۲۱ 21 با حذر باش که به گناه مایل نشوی، زیرا که تو آن را بر مصیبت ترجیح داده‌ای.

از گناه دوری کن، زیرا خدا این گرفتاری را به همین سبب فرستاده است تا تو را از گناه دور نگه دارد.

۲۲ 22 اینک خدا در قوت خود متعال می‌باشد. کیست که مثل او تعلیم بدهد؟

بدان که قدرت خدا برتر از هر قدرتی است. کیست که مثل او بتواند به انسان تعلیم دهد؟

۲۳ 23 کیست که طریق او را به او تفویض کرده باشد؟ و کیست که بگویدتو بی‌انصافی نموده‌ای؟

چه کسی می‌تواند چیزی به خدا یاد دهد و یا او را به بی‌انصافی متهم سازد؟

۲۴ 24 به یاد داشته باش که اعمال او را تکبیر گویی که درباره آنها مردمان می‌سرایند.

به یاد داشته باش که کارهای او را تجلیل کنی، کارهایی که مردمان در وصف آنها سراییده‌اند.

۲۵ 25 جمیع آدمیان به آنها می‌نگرند. مردمان آنها را از دور مشاهده می‌نمایند.

همهٔ مردم کارهای خدا را مشاهده می‌کنند، هر چند از درک کامل آنها عاجزند.

۲۶ 26 اینک خدا متعال است و او را نمی شناسیم. و شماره سالهای او را تفحص نتوان کرد.

زیرا خدا به قدری عظیم است که نمی‌توان او را آنچنان که باید شناخت و به ازلیت وی پی برد.

۲۷ 27 زیرا که قطره های آب را جذب می‌کند و آنها باران را ازبخارات آن می‌چکاند.

او بخار آب را به بالا می‌فرستد و آن را به باران تبدیل می‌کند.

۲۸ 28 که ابرها آن را به شدت می‌ریزد و بر انسان به فراوانی می‌تراود.

سپس ابرها آن را به فراوانی برای انسان فرو می‌ریزند.

۲۹ 29 آیاکیست که بفهمد ابرها چگونه پهن می‌شوند، یارعدهای خیمه او را بداند؟

آیا واقعاً کسی چگونگی گسترده شدن ابرها در آسمان و برخاستن غرش رعد از درون آنها را می‌فهمد؟

۳۰ 30 اینک نور خود رابر آن می‌گستراند. و عمق های دریا را می‌پوشاند.

ببینید چگونه سراسر آسمان را با برق روشن می‌سازد، ولی اعماق دریا همچنان تاریک می‌ماند.

۳۱ 31 زیرا که به واسطه آنها قوم‌ها را داوری می‌کند، و رزق را به فراوانی می‌بخشد.

خدا با کارهای حیرت‌انگیز خود غذای فراوان در دسترس همهٔ انسانها قرار می‌دهد.

۳۲ 32 دستهای خودرا با برق می‌پوشاند، و آن را بر هدف مامورمی سازد.

او دستهای خود را با تیرهای آتشین برق پر می‌کند و هر یک از آنها را به سوی هدف پرتاب می‌نماید.

۳۳ 33 رعدش از او خبر می‌دهد و مواشی از برآمدن او اطلاع می‌دهند.

رعد او از فرا رسیدن طوفان خبر می‌دهد؛ و حتی حیوانات نیز از آمدن آن آگاه می‌شوند.