< ایّوب 34 >

پس الیهو تکلم نموده، گفت: ۱ 1
pronuntians itaque Heliu etiam haec locutus est
«ای حکیمان سخنان مرا بشنوید، و‌ای عارفان، به من گوش گیرید. ۲ 2
audite sapientes verba mea et eruditi auscultate me
زیرا گوش، سخنان را امتحان می‌کند، چنانکه کام، طعام را ذوق می‌نماید. ۳ 3
auris enim verba probat et guttur escas gustu diiudicat
انصاف را برای خود اختیار کنیم، و درمیان خود نیکویی را بفهمیم. ۴ 4
iudicium eligamus nobis et inter nos videamus quid sit melius
چونکه ایوب گفته است که بی‌گناه هستم. و خدا داد مرا از من برداشته است. ۵ 5
quia dixit Iob iustus sum et Deus subvertit iudicium meum
هرچند انصاف با من است دروغگو شمرده شده‌ام، و هرچند بی‌تقصیرم، جراحت من علاج ناپذیر است. ۶ 6
in iudicando enim me mendacium est violenta sagitta mea absque ullo peccato
کدام شخص مثل ایوب است که سخریه را مثل آب می‌نوشد ۷ 7
quis est vir ut est Iob qui bibit subsannationem quasi aquam
که در رفاقت بدکاران سالک می‌شود، و با مردان شریر رفتار می‌نماید. ۸ 8
qui graditur cum operantibus iniquitatem et ambulat cum viris impiis
زیرا گفته است انسان رافایده‌ای نیست که رضامندی خدا را بجوید. ۹ 9
dixit enim non placebit vir Deo etiam si cucurrerit cum eo
پس الان‌ای صاحبان فطانت مرا بشنوید، حاشااز خدا که بدی کند. و از قادرمطلق، که ظلم نماید. ۱۰ 10
ideo viri cordati audite me absit a Deo impietas et ab Omnipotente iniquitas
زیرا که انسان را به حسب عملش مکافات می‌دهد، و بر هرکس موافق راهش می‌رساند. ۱۱ 11
opus enim hominis reddet ei et iuxta vias singulorum restituet
وبه درستی که خدا بدی نمی کند، و قادر مطلق انصاف را منحرف نمی سازد. ۱۲ 12
vere enim Deus non condemnabit frustra nec Omnipotens subvertet iudicium
کیست که زمین رابه او تفویض نموده، و کیست که تمامی ربع مسکون را به او سپرده باشد. ۱۳ 13
quem constituit alium super terram aut quem posuit super orbem quem fabricatus est
اگر او دل خود رابه وی مشغول سازد، اگر روح و نفخه خویش رانزد خود بازگیرد، ۱۴ 14
si direxerit ad eum cor suum spiritum illius et flatum ad se trahet
تمامی بشر با هم هلاک می‌شوند و انسان به خاک راجع می‌گردد. ۱۵ 15
deficiet omnis caro simul et homo in cinerem revertetur
پس اگر فهم داری این را بشنو، و به آواز کلام من گوش ده. ۱۶ 16
si habes ergo intellectum audi quod dicitur et ausculta vocem eloquii mei
آیا کسی‌که از انصاف نفرت دارد سلطنت خواهد نمود؟ و آیا عادل کبیر را به گناه اسنادمی دهی؟ ۱۷ 17
numquid qui non amat iudicium sanare potest et quomodo tu eum qui iustus est in tantum condemnas
آیا به پادشاه گفته می‌شود که لئیم هستی، یا به نجیبان که شریر می‌باشید؟ ۱۸ 18
qui dicit regi apostata qui vocat duces impios
پس چگونه به آنکه امیران را طرفداری نمی نماید ودولتمند را بر فقیر ترجیح نمی دهد. زیرا که جمیع ایشان عمل دستهای وی‌اند. ۱۹ 19
qui non accipit personas principum nec cognovit tyrannum cum disceptaret contra pauperem opus enim manuum eius sunt universi
درلحظه‌ای در نصف شب می‌میرند. قوم مشوش شده، می‌گذرند، و زورآوران بی‌واسطه دست انسان هلاک می‌شوند. ۲۰ 20
subito morientur et in media nocte turbabuntur populi et pertransibunt et auferent violentum absque manu
«زیرا چشمان او بر راههای انسان می‌باشد، و تمامی قدمهایش را می‌نگرد. ۲۱ 21
oculi enim eius super vias hominum et omnes gressus eorum considerat
ظلمتی نیست و سایه موت نی، که خطاکاران خویشتن را درآن پنهان نمایند. ۲۲ 22
non sunt tenebrae et non est umbra mortis ut abscondantur ibi qui operantur iniquitatem
زیرا اندک زمانی بر احدی تامل نمی کند تا او پیش خدا به محاکمه بیاید. ۲۳ 23
neque enim ultra in hominis potestate est ut veniat ad Deum in iudicium
زورآوران را بدون تفحص خرد می‌کند، ودیگران را به‌جای ایشان قرار می‌دهد. ۲۴ 24
conteret multos innumerabiles et stare faciet alios pro eis
هرآینه اعمال ایشان را تشخیص می‌نماید، و شبانگاه ایشان را واژگون می‌سازد تا هلاک شوند. ۲۵ 25
novit enim opera eorum et idcirco inducet noctem et conterentur
به‌جای شریران ایشان را می‌زند، در مکان نظرکنندگان. ۲۶ 26
quasi impios percussit eos in loco videntium
از آن جهت که از متابعت اومنحرف شدند، و در همه طریقهای وی تامل ننمودند. ۲۷ 27
qui quasi de industria recesserunt ab eo et omnes vias eius intellegere noluerunt
تا فریاد فقیر را به او برسانند، و اوفغان مسکینان را بشنود. ۲۸ 28
ut pervenire facerent ad eum clamorem egeni et audiret vocem pauperum
چون او آرامی دهدکیست که در اضطراب اندازد، و چون روی خودرا بپوشاند کیست که او را تواند دید. خواه به امتی خواه به انسانی مساوی است، ۲۹ 29
ipso enim concedente pacem quis est qui condemnet ex quo absconderit vultum quis est qui contempletur eum et super gentem et super omnes homines
تا مردمان فاجرسلطنت ننمایند و قوم را به دام گرفتار نسازند. ۳۰ 30
qui regnare facit hominem hypocritam propter peccata populi
لیکن آیا کسی هست که به خدا بگوید: سزایافتم، دیگر عصیان نخواهم ورزید. ۳۱ 31
quia ergo ego locutus sum ad Deum te quoque non prohibeo
و آنچه راکه نمی بینم تو به من بیاموز، و اگر گناه کردم باردیگر نخواهم نمود. ۳۲ 32
si erravi tu doce me si iniquitatem locutus sum ultra non addam
آیا برحسب رای تو جزاداده، خواهد گفت: چونکه تو رد می‌کنی پس تواختیار کن و نه من. و آنچه صواب می‌دانی بگو. ۳۳ 33
numquid a te Deus expetit eam quia displicuit tibi tu enim coepisti loqui et non ego quod si quid nosti melius loquere
صاحبان فطانت به من خواهند گفت، بلکه هرمرد حکیمی که مرا می‌شنود ۳۴ 34
viri intellegentes loquantur mihi et vir sapiens audiat me
که ایوب بدون معرفت حرف می‌زند و کلام او از روی تعقل نیست. ۳۵ 35
Iob autem stulte locutus est et verba illius non sonant disciplinam
کاش که ایوب تا به آخر آزموده شود، زیرا که مثل شریران جواب می‌دهد. ۳۶ 36
pater mi probetur Iob usque ad finem ne desinas in hominibus iniquitatis
چونکه برگناه خود طغیان را مزید می‌کند و در میان مادستک می‌زند و به ضد خدا سخنان بسیارمی گوید.» ۳۷ 37
quia addit super peccata sua blasphemiam inter nos interim constringatur et tunc ad iudicium provocet sermonibus suis Deum

< ایّوب 34 >