ایّوب 30

۱ 1 «و اما الان کسانی که از من خردسالترندبر من استهزا می‌کنند، که کراهت می‌داشتم از اینکه پدران ایشان را با سگان گله خود بگذارم.

“Nanso mprempren wɔserew me, nnipa a manyin sen wɔn, na wɔn agyanom mfata sɛ wɔne me nguan ho akraman tena.

۲ 2 قوت دستهای ایشان نیز برای من چه فایده داشت؟ کسانی که توانایی ایشان ضایع شده بود،

Mfaso bɛn na wɔn nsa mu ahoɔden wɔ ma me, bere a wɔn ahoɔden afi wɔn mu?

۳ 3 از احتیاج و قحطی بی‌تاب شده، زمین خشک را در ظلمت خرابی و ویرانی می‌خاییدند.

Ohia ne ɔkɔm ama wɔn ho atetew, wɔnantew asase kesee ne asase bonin so anadwo.

۴ 4 خبازی را در میان بوته‌ها می‌چیدند، و ریشه شورگیاه نان ایشان بود.

Wɔboaboaa nkyenhaban ano wɔ nkyɛkyerɛ mu, na wɔde sare so nnua ntin yɛɛ wɔn aduan.

۵ 5 از میان (مردمان ) رانده می‌شدند. از عقب ایشان مثل دزدان، هیاهومی کردند.

Wɔn mfɛfo pam wɔn fii wɔn mu, na wohuroo wɔn sɛ akorɔmfo.

۶ 6 در گریوه های وادیها ساکن می‌شدند. در حفره های زمین و در صخره‌ها.

Wɔhyɛɛ wɔn ma wɔtenaa suka a emu awo, abotan ne fam ntokuru mu,

۷ 7 در میان بوته‌ها عرعر می‌کردند، زیر خارها با هم جمع می‌شدند.

wosuu sɛ mfurum wɔ wuram na wɔfofɔree so wɔ ɔdɔtɔ ase.

۸ 8 ابنای احمقان و ابنای مردم بی‌نام، بیرون از زمین رانده می‌گردیدند.

Kuw a wɔmfra na wonni din, wɔpam wɔn fii asase no so.

۹ 9 و اما الان سرود ایشان شده‌ام و از برای ایشان ضرب‌المثل گردیده‌ام.

“Na nnɛ yi wɔn mmabarima de dwom bɔ me akutia; mayɛ abusude wɔ wɔn mu.

۱۰ 10 مرا مکروه داشته، از من دورمی شوند، و از آب دهان بر رویم انداختن، بازنمی ایستند.

Wokyi me na wontwiw mmɛn me; wɔmmfɛre sɛ wɔtete ntasu gu mʼanim.

۱۱ 11 چونکه زه را بر من باز کرده، مرامبتلا ساخت. پس لگام را پیش رویم رها کردند.

Afei a Onyankopɔn abubu me tadua na ɔde amanehunu aba me so yi, wɔyɛ nea wɔpɛ wɔ mʼanim.

۱۲ 12 از طرف راست من انبوه عوام الناس برخاسته، پاهایم را از پیش در می‌برند، و راههای هلاکت خویش را بر من مهیا می‌سازند.

Abusuakuw no tow hyɛ me so wɔ me nifa so; wosum mʼanan mfiri, na wosisi mpie tia me.

۱۳ 13 راه مرا خراب کرده، به اذیتم اقدام می‌نمایند، و خود معاونی ندارند.

Wosisiw mʼakwan; na wonya me sɛe me na obiara mmoa me.

۱۴ 14 گویا از ثلمه های وسیع می‌آیند، و ازمیان خرابه‌ها بر من هجوم می‌آورند.

Wɔba te sɛ nea wofi ntokuru a ano abae mu; wɔnam mmubui no mu munumunum ba.

۱۵ 15 ترسها برمن برگشته، آبروی مرا مثل باد تعاقب می‌کنند، و فیروزی من مثل ابر می‌گذرد.

Ahunahuna ma me ho dwiriw me; mʼanuonyam atu kɔ sɛnea mframa abɔ agu, me bammɔ atu ayera sɛ omununkum.

۱۶ 16 و الان جانم بر من ریخته شده است، و روزهای مصیبت، مرا گرفتارنموده است.

“Na mprempren, me nkwa resa; na amanehununna akyekyere me.

۱۷ 17 شبانگاه استخوانهایم در اندرون من سفته می‌شود، و پیهایم آرام ندارد.

Anadwo wowɔ me nnompe mu; ɔyaw a ɛwe me no nnyae.

۱۸ 18 ازشدت سختی لباسم متغیر شده است، و مرا مثل گریبان پیراهنم تنگ می‌گیرد.

Onyankopɔn fi ne tumi mu yɛ sɛ adurade ma me; omia me te sɛ mʼatade kɔn.

۱۹ 19 مرا در گل انداخته است، که مثل خاک و خاکستر گردیده‌ام.

Ɔtow me kyene dontori mu na ɔma me yɛ sɛ mfutuma ne nsõ.

۲۰ 20 «نزد تو تضرع می‌نمایم و مرا مستجاب نمی کنی، و برمی خیزم و بر من نظر نمی اندازی.

“Onyankopɔn, misu mefrɛ wo, nanso wummua me. Mesɔre gyina, nanso wohwɛ me kɛkɛ.

۲۱ 21 خویشتن را متبدل ساخته، بر من بیرحم شده‌ای، با قوت دست خود به من جفا می‌نمایی.

Woba me so anibere so; wode wʼabasa mu tumi tow hyɛ me so.

۲۲ 22 مرا به باد برداشته، برآن سوار گردانیدی، و مرادر تندباد پراکنده ساختی.

Wuhwim me na wode mframa pia me; wudenkyidenkyi me wɔ ahum mu.

۲۳ 23 زیرا می‌دانم که مرابه موت باز خواهی گردانید، و به خانه‌ای که برای همه زندگان معین است.

Minim sɛ wode me bɛkɔ owu mu, faako a woahyɛ ama ateasefo nyinaa no.

۲۴ 24 یقین بر توده ویران دست خود را دراز نخواهد کرد، و چون کسی دربلا گرفتار شود، آیا به این سبب استغاثه نمی کند؟

“Ampa ara obiara mfa ne nsa nka onipa a ɔrebrɛ bere a ɔresu pɛ mmoa wɔ nʼamanehunu mu.

۲۵ 25 آیا برای هر مستمندی گریه نمی کردم، و دلم به جهت مسکین رنجیده نمی شد.

Mansu amma wɔn a wɔwɔ ɔhaw mu ana? Me kra werɛ anhow amma ahiafo ana?

۲۶ 26 لکن چون امید نیکویی داشتم بدی آمد، و چون انتظار نورکشیدم ظلمت رسید.

Nanso bere a mʼani da papa so no, bɔne bae; bere a mepɛɛ hann no sum na edurui.

۲۷ 27 احشایم می‌جوشد وآرام نمی گیرد، و روزهای مصیبت مرا درگرفته است.

Me yafunu mu a ɛwowɔ me no nnyae da; na nna a amanehunu wɔ mu da mʼanim.

۲۸ 28 ماتم‌کنان بی‌آفتاب گردش می‌کنم و درجماعت برخاسته، تضرع می‌نمایم.

Menenam a mabiri, nanso ɛnyɛ sɛ owia na ahyew me; migyina aguabɔbea na misu pɛ mmoa.

۲۹ 29 برادرشغالان شده‌ام، و رفیق شترمرغ گردیده‌ام.

Madan nnompo nuabarima, me ne mpatu na ɛbɔ.

۳۰ 30 پوست من سیاه گشته، از من می‌ریزد، واستخوانهایم از حرارت سوخته گردیده است.

Me honam ani biri na ehuanhuan; atiridii ama me ho adɔ.

۳۱ 31 بربط من به نوحه گری مبدل شده و نای من به آواز گریه کنندگان.

Me sanku bɔ kwadwom, na mʼatɛntɛbɛn ma agyaadwotwa nnyigyei.