ایّوب 30
| «و اما الان کسانی که از من خردسالترندبر من استهزا می‌کنند، که کراهت می‌داشتم از اینکه پدران ایشان را با سگان گله خود بگذارم. | ۱ 1 |
Pero ahora se ríen de mí personas mucho más jóvenes que yo; personas a cuyos padres no pondría a trabajar con mis perros pastores.
| قوت دستهای ایشان نیز برای من چه فایده داشت؟ کسانی که توانایی ایشان ضایع شده بود، | ۲ 2 |
Son demasiado débiles para serme útiles y están agotados.
| از احتیاج و قحطی بی‌تاب شده، زمین خشک را در ظلمت خرابی و ویرانی می‌خاییدند. | ۳ 3 |
Adelgazados por el hambre y la necesidad, tratan de comer la tierra seca en el desierto oscuro y desolado.
| خبازی را در میان بوته‌ها می‌چیدند، و ریشه شورگیاه نان ایشان بود. | ۴ 4 |
Allí recogen hierbas del desierto y las hojas de los arbustos, y comen las raíces de las retamas.
| از میان (مردمان ) رانده می‌شدند. از عقب ایشان مثل دزدان، هیاهومی کردند. | ۵ 5 |
Fueron expulsados de la comunidad.
| در گریوه های وادیها ساکن می‌شدند. در حفره های زمین و در صخره‌ها. | ۶ 6 |
La gente gritaba tras ellos como si fueran ladrones. Tienen que vivir en barrancos peligrosos, en cuevas y entre las rocas.
| در میان بوته‌ها عرعر می‌کردند، زیر خارها با هم جمع می‌شدند. | ۷ 7 |
Gritan como animales entre los arbustos; se acurrucan entre la maleza para refugiarse.
| ابنای احمقان و ابنای مردم بی‌نام، بیرون از زمین رانده می‌گردیدند. | ۸ 8 |
Son gente insensata, sin nombre, que ha sido expulsada de la tierra.
| و اما الان سرود ایشان شده‌ام و از برای ایشان ضرب‌المثل گردیده‌ام. | ۹ 9 |
Pero ahora se burlan de mí en sus cantos; ¡me he convertido en un chiste para ellos!
| مرا مکروه داشته، از من دورمی شوند، و از آب دهان بر رویم انداختن، بازنمی ایستند. | ۱۰ 10 |
Me desprecian y rehúyen; no dudan en escupirme a la cara.
| چونکه زه را بر من باز کرده، مرامبتلا ساخت. پس لگام را پیش رویم رها کردند. | ۱۱ 11 |
Dios ha aflojado la cuerda de mi arco y me ha humillado.
| از طرف راست من انبوه عوام الناس برخاسته، پاهایم را از پیش در می‌برند، و راههای هلاکت خویش را بر من مهیا می‌سازند. | ۱۲ 12 |
La chusma se levanta contra mí, y me hace correr; como una ciudad sitiada planifican formas de destruirme.
| راه مرا خراب کرده، به اذیتم اقدام می‌نمایند، و خود معاونی ندارند. | ۱۳ 13 |
Cortan mi vía de escape; provocan mi caída y lo hacen sin ayuda de nadie.
| گویا از ثلمه های وسیع می‌آیند، و ازمیان خرابه‌ها بر من هجوم می‌آورند. | ۱۴ 14 |
Entran por una amplia brecha; se precipitan mientras el muro se derrumba.
| ترسها برمن برگشته، آبروی مرا مثل باد تعاقب می‌کنند، و فیروزی من مثل ابر می‌گذرد. | ۱۵ 15 |
Me invaden los terrores; mi honor se lo lleva el viento; mi salvación se desvanece como una nube.
| و الان جانم بر من ریخته شده است، و روزهای مصیبت، مرا گرفتارنموده است. | ۱۶ 16 |
Y ahora mi vida se desvanece; cada día la desesperación me atenaza.
| شبانگاه استخوانهایم در اندرون من سفته می‌شود، و پیهایم آرام ندارد. | ۱۷ 17 |
Por la noche mis huesos agonizan; el dolor me roe y no cesa.
| ازشدت سختی لباسم متغیر شده است، و مرا مثل گریبان پیراهنم تنگ می‌گیرد. | ۱۸ 18 |
Dios me agarra bruscamente por la ropa; me tira del cuello de la camisa.
| مرا در گل انداخته است، که مثل خاک و خاکستر گردیده‌ام. | ۱۹ 19 |
Me ha arrojado al barro; me ha humillado como polvo y ceniza.
| «نزد تو تضرع می‌نمایم و مرا مستجاب نمی کنی، و برمی خیزم و بر من نظر نمی اندازی. | ۲۰ 20 |
Dios, clamo a ti, pero no respondes; me presento ante ti, pero ni siquiera te fijas en mí.
| خویشتن را متبدل ساخته، بر من بیرحم شده‌ای، با قوت دست خود به من جفا می‌نمایی. | ۲۱ 21 |
Te has vuelto cruel conmigo; usas tu poder para hacerme sufrir.
| مرا به باد برداشته، برآن سوار گردانیدی، و مرادر تندباد پراکنده ساختی. | ۲۲ 22 |
Me levantas y me llevas en el viento; me arrojas en el torbellino.
| زیرا می‌دانم که مرابه موت باز خواهی گردانید، و به خانه‌ای که برای همه زندگان معین است. | ۲۳ 23 |
Sé que me llevas a la muerte, al lugar donde van todos los vivos.
| یقین بر توده ویران دست خود را دراز نخواهد کرد، و چون کسی دربلا گرفتار شود، آیا به این سبب استغاثه نمی کند؟ | ۲۴ 24 |
¿Quién querría dar una patada a un hombre cuando está abatido, cuando claman por ayuda en su momento de dificultad?
| آیا برای هر مستمندی گریه نمی کردم، و دلم به جهت مسکین رنجیده نمی شد. | ۲۵ 25 |
¿No lloré por los que pasaban por momentos difíciles? ¿No me afligí por lo que sufrían los pobres?
| لکن چون امید نیکویی داشتم بدی آمد، و چون انتظار نورکشیدم ظلمت رسید. | ۲۶ 26 |
Pero cuando busqué el bien, sólo vino el mal, y cuando esperé la luz, todo lo que vino fue oscuridad.
| احشایم می‌جوشد وآرام نمی گیرد، و روزهای مصیبت مرا درگرفته است. | ۲۷ 27 |
En mi interior hay confusión, nunca se detiene; me enfrento a días de desesperación.
| ماتم‌کنان بی‌آفتاب گردش می‌کنم و درجماعت برخاسته، تضرع می‌نمایم. | ۲۸ 28 |
Estoy tan deprimido; ver el sol no ayuda. Me pongo de pie en la asamblea y clamo por ayuda.
| برادرشغالان شده‌ام، و رفیق شترمرغ گردیده‌ام. | ۲۹ 29 |
Soy como un hermano de los chacales, un compañero de los búhos.
| پوست من سیاه گشته، از من می‌ریزد، واستخوانهایم از حرارت سوخته گردیده است. | ۳۰ 30 |
Mi piel se ennegrece sobre mí; y mis huesos arden dentro de mí.
| بربط من به نوحه گری مبدل شده و نای من به آواز گریه کنندگان. | ۳۱ 31 |
Mi lira sólo toca canciones tristes, y mi pipa es la voz de los que lloran.
