ایّوب 3

۱ 1 و بعد از آن ایوب دهان خود را باز کرده، روز خود را نفرین کرد.

Después de esto abrió Job su boca, y maldijo su día.

۲ 2 و ایوب متکلم شده، گفت:

Y exclamó Job, y dijo:

۳ 3 «روزی که در آن متولد شدم، هلاک شود و شبی که گفتند مردی در رحم قرار گرفت،

Perezca el día en que yo fui nacido, y la noche que dijo: Concebido es varón.

۴ 4 آن روز تاریکی شود. و خدا از بالا بر آن اعتنانکند و روشنایی بر او نتابد.

Aquel día fuera tinieblas, y Dios no curara de él desde arriba, ni claridad resplandeciera sobre él.

۵ 5 تاریکی و سایه موت، آن را به تصرف آورند. ابر بر آن ساکن شود. کسوفات روز آن را بترساند.

Ensuciáranle tinieblas y sombra de muerte; reposara sobre él nublado, que le hiciera horrible como día caluroso.

۶ 6 و آن شب را ظلمت غلیظ فرو‌گیرد و در میان روزهای سال شادی نکند، و به شماره ماهها داخل نشود.

A aquella noche ocupara oscuridad, ni fuera contada entre los días del año, ni viniera en el número de los meses.

۷ 7 اینک آن شب نازاد باشد. و آواز شادمانی در آن شنیده نشود.

Oh si fuera aquella noche solitaria, que no viniera en ella canción;

۸ 8 لعنت کنندگان روز، آن را نفرین نمایند، که در برانگیزانیدن لویاتان ماهر می‌باشند.

Maldijéranla los que maldicen al día, los que se aparejan para levantar su llanto.

۹ 9 ستارگان شفق آن، تاریک گردد و انتظار نوربکشد و نباشد، و مژگان سحر را نبیند،

Las estrellas de su alba fueran oscurecidas; esperara la luz, y no viniera; ni viera los párpados de la mañana.

۱۰ 10 چونکه درهای رحم مادرم را نبست، و مشقت را ازچشمانم مستور نساخت.

Porque no cerró las puertas del vientre donde yo estaba, ni escondió de mis ojos la miseria.

۱۱ 11 «چرا از رحم مادرم نمردم؟ و چون از شکم بیرون آمدم چرا جان ندادم؟

¿Por qué no morí yo desde la matriz, y fui traspasado en saliendo del vientre?

۱۲ 12 چرا زانوها مراقبول کردند، و پستانها تا مکیدم؟

¿Por qué me previnieron las rodillas, y para qué los pechos que mamase?

۱۳ 13 زیرا تا بحال می‌خوابیدم و آرام می‌شدم. در خواب می‌بودم واستراحت می‌یافتم.

Porque ahora yaciera y reposara; durmiera, y entonces tuviera reposo,

۱۴ 14 با پادشاهان و مشیران جهان، که خرابه‌ها برای خویشتن بنا نمودند،

Con los reyes, y con los consejeros de la tierra, que edifican para sí los desiertos;

۱۵ 15 یابا سروران که طلا داشتند، و خانه های خود را ازنقره پر ساختند.

O con los príncipes que poseen el oro, que hinchen sus casas de plata.

۱۶ 16 یا مثل سقط پنهان شده نیست می‌بودم، مثل بچه هایی که روشنایی را ندیدند.

O ¿ por qué no fui escondido como abortivo, como los pequeñitos que nunca vieron luz?

۱۷ 17 در آنجا شریران از شورش باز می‌ایستند، و درآنجا خستگان می‌آرامند،

Allí los impíos dejaron el miedo, y allí descansaron los de cansadas fuerzas.

۱۸ 18 در آنجا اسیران دراطمینان با هم ساکنند، و آواز کارگذاران رانمی شنوند.

Allí también reposaron los cautivos, no oyeron la voz del exactor.

۱۹ 19 کوچک و بزرگ در آنجا یک‌اند. وغلام از آقایش آزاد است.

Allí está el chico y el grande: allí es el siervo libre de su señor.

۲۰ 20 چرا روشنی به مستمند داده شود؟ و زندگی به تلخ جانان؟

¿Por qué dio luz al trabajado, y vida a los amargos de ánimo?

۲۱ 21 که انتظار موت را می‌کشند و یافت نمی شود، و برای آن حفره می‌زنند بیشتر از گنجها.

Que esperan la muerte, y no la hay: y la buscan más que tesoros.

۲۲ 22 که شادی وابتهاج می‌نمایند و مسرور می‌شوند چون قبر رامی یابند؟

Que se alegran de grande alegría, y se gozan cuando hallan el sepulcro.

۲۳ 23 چرا نور داده می‌شود به کسی‌که راهش مستور است، که خدا اطرافش را مستورساخته است؟

Al hombre que no sabe por donde vaya, y que Dios le encerró.

۲۴ 24 زیرا که ناله من، پیش از خوراکم می‌آید و نعره من، مثل آب ریخته می‌شود،

Porque antes que mi pan, viene mi suspiro: y mis gemidos corren como aguas.

۲۵ 25 زیرا ترسی که از آن می‌ترسیدم، بر من واقع شد. و آنچه از آن بیم داشتم بر من رسید.

Porque el temor que me espantaba, me ha venido, y háme acontecido lo que temía.

۲۶ 26 مطمئن و آرام نبودم و راحت نداشتم وپریشانی بر من آمد.»

Nunca tuve paz, nunca me sosegué, ni nunca me reposé; y vínome turbación.