ایّوب 3
| و بعد از آن ایوب دهان خود را باز کرده، روز خود را نفرین کرد. | ۱ 1 |
После того открыл Иов уста свои и проклял день свой.
| و ایوب متکلم شده، گفت: | ۲ 2 |
И начал Иов и сказал:
| «روزی که در آن متولد شدم، هلاک شود و شبی که گفتند مردی در رحم قرار گرفت، | ۳ 3 |
погибни день, в который я родился, и ночь, в которую сказано: зачался человек!
| آن روز تاریکی شود. و خدا از بالا بر آن اعتنانکند و روشنایی بر او نتابد. | ۴ 4 |
День тот да будет тьмою; да не взыщет его Бог свыше, и да не воссияет над ним свет!
| تاریکی و سایه موت، آن را به تصرف آورند. ابر بر آن ساکن شود. کسوفات روز آن را بترساند. | ۵ 5 |
Да омрачит его тьма и тень смертная, да обложит его туча, да страшатся его, как палящего зноя!
| و آن شب را ظلمت غلیظ فرو‌گیرد و در میان روزهای سال شادی نکند، و به شماره ماهها داخل نشود. | ۶ 6 |
Ночь та, - да обладает ею мрак, да не сочтется она в днях года, да не войдет в число месяцев!
| اینک آن شب نازاد باشد. و آواز شادمانی در آن شنیده نشود. | ۷ 7 |
О! ночь та - да будет она безлюдна; да не войдет в нее веселье!
| لعنت کنندگان روز، آن را نفرین نمایند، که در برانگیزانیدن لویاتان ماهر می‌باشند. | ۸ 8 |
Да проклянут ее проклинающие день, способные разбудить левиафана!
| ستارگان شفق آن، تاریک گردد و انتظار نوربکشد و نباشد، و مژگان سحر را نبیند، | ۹ 9 |
Да померкнут звезды рассвета ее: пусть ждет она света, и он не приходит, и да не увидит она ресниц денницы
| چونکه درهای رحم مادرم را نبست، و مشقت را ازچشمانم مستور نساخت. | ۱۰ 10 |
за то, что не затворила дверей чрева матери моей и не сокрыла горести от очей моих!
| «چرا از رحم مادرم نمردم؟ و چون از شکم بیرون آمدم چرا جان ندادم؟ | ۱۱ 11 |
Для чего не умер я, выходя из утробы, и не скончался, когда вышел из чрева?
| چرا زانوها مراقبول کردند، و پستانها تا مکیدم؟ | ۱۲ 12 |
Зачем приняли меня колени? зачем было мне сосать сосцы?
| زیرا تا بحال می‌خوابیدم و آرام می‌شدم. در خواب می‌بودم واستراحت می‌یافتم. | ۱۳ 13 |
Теперь бы лежал я и почивал; спал бы, и мне было бы покойно
| با پادشاهان و مشیران جهان، که خرابه‌ها برای خویشتن بنا نمودند، | ۱۴ 14 |
с царями и советниками земли, которые застраивали для себя пустыни,
| یابا سروران که طلا داشتند، و خانه های خود را ازنقره پر ساختند. | ۱۵ 15 |
или с князьями, у которых было золото, и которые наполняли дома свои серебром;
| یا مثل سقط پنهان شده نیست می‌بودم، مثل بچه هایی که روشنایی را ندیدند. | ۱۶ 16 |
или, как выкидыш сокрытый, я не существовал бы, как младенцы, не увидевшие света.
| در آنجا شریران از شورش باز می‌ایستند، و درآنجا خستگان می‌آرامند، | ۱۷ 17 |
Там беззаконные перестают наводить страх, и там отдыхают истощившиеся в силах.
| در آنجا اسیران دراطمینان با هم ساکنند، و آواز کارگذاران رانمی شنوند. | ۱۸ 18 |
Там узники вместе наслаждаются покоем и не слышат криков приставника.
| کوچک و بزرگ در آنجا یک‌اند. وغلام از آقایش آزاد است. | ۱۹ 19 |
Малый и великий там равны, и раб свободен от господина своего.
| چرا روشنی به مستمند داده شود؟ و زندگی به تلخ جانان؟ | ۲۰ 20 |
На что дан страдальцу свет, и жизнь огорченным душою,
| که انتظار موت را می‌کشند و یافت نمی شود، و برای آن حفره می‌زنند بیشتر از گنجها. | ۲۱ 21 |
которые ждут смерти, и нет ее, которые вырыли бы ее охотнее, нежели клад,
| که شادی وابتهاج می‌نمایند و مسرور می‌شوند چون قبر رامی یابند؟ | ۲۲ 22 |
обрадовались бы до восторга, восхитились бы, что нашли гроб?
| چرا نور داده می‌شود به کسی‌که راهش مستور است، که خدا اطرافش را مستورساخته است؟ | ۲۳ 23 |
На что дан свет человеку, которого путь закрыт, и которого Бог окружил мраком?
| زیرا که ناله من، پیش از خوراکم می‌آید و نعره من، مثل آب ریخته می‌شود، | ۲۴ 24 |
Вздохи мои предупреждают хлеб мой, и стоны мои льются, как вода,
| زیرا ترسی که از آن می‌ترسیدم، بر من واقع شد. و آنچه از آن بیم داشتم بر من رسید. | ۲۵ 25 |
ибо ужасное, чего я ужасался, то и постигло меня; и чего я боялся, то и пришло ко мне.
| مطمئن و آرام نبودم و راحت نداشتم وپریشانی بر من آمد.» | ۲۶ 26 |
Нет мне мира, нет покоя, нет отрады: постигло несчастье.
