ایّوب 28

۱ 1 «یقین برای نقره معدنی است، و به جهت طلا جایی است که آن را قال می‌گذارند.

Sylv hev sin stad, der dei det finn, og gullet, som dei reinsa vinn,

۲ 2 آهن از خاک گرفته می‌شود و مس ازسنگ گداخته می‌گردد.

og jarn fram or jordi fær, og kopar ut or steinen bræ’r;

۳ 3 مردم برای تاریکی حدمی گذارند و تا نهایت تمام تفحص می‌نمایند، تابه سنگهای ظلمت غلیظ و سایه موت.

På natteskuggen gjer dei slutt og myrkheims steinar granskar ut.

۴ 4 کانی دور از ساکنان زمین می‌کنند، از راه گذریان فراموش می‌شوند و دور از مردمان آویخته شده، به هر طرف متحرک می‌گردند.

Djupt under by med annsamt liv i gruvor bergmenn kliv og sviv.

۵ 5 از زمین نان بیرون می‌آید، و ژرفیهایش مثل آتش سرنگون می‌شود.

På jordi brødkorn fram dei driv, men inni upp som eld dei riv.

۶ 6 سنگهایش مکان یاقوت کبود است. وشمشهای طلا دارد.

Safiren sit i steinar der, og der seg og gullklumpar ter,

۷ 7 آن راه را هیچ مرغ شکاری نمی داند، و چشم شاهین آن را ندیده است،

Ei ørnen kjenner denne veg, for haukesyn han løyner seg.

۸ 8 وجانوران درنده بر آن قدم نزده‌اند، و شیر غران برآن گذر نکرده.

Ei stolte rovdyr vegen fann, og løva aldri gjeng på han.

۹ 9 دست خود را به سنگ خارا درازمی کنند، و کوهها را از بیخ برمی کنند.

På harde steinen dei handi legg; då sturtar mang ein bergevegg.

۱۰ 10 نهرها ازصخره‌ها می‌کنند و چشم ایشان هر چیز نفیس رامی بیند.

I berget seg gangar grev og skodar mang ein skatt so gjæv.

۱۱ 11 نهرها را از تراوش می‌بندند وچیزهای پنهان شده را به روشنایی بیرون می‌آورند.

Dei dytter til for rennand’ å, det løynde fram for ljoset må.

۱۲ 12 اما حکمت از کجا پیدا می‌شود؟ وجای فطانت کجا است؟

Men visdomen, kvar er han å få? Og kvar skal ein vitet nå?

۱۳ 13 انسان قیمت آن رانمی داند و در زمین زندگان پیدا نمی شود.

Slett ingen veit hans verd og vinst; i manneheim han ikkje finst;

۱۴ 14 لجه می‌گوید که در من نیست، و دریا می‌گوید که نزدمن نمی باشد.

Avgrunnen dyn: «Her ei han er!» Og havet segjer: «Ikkje her!»

۱۵ 15 زر خالص به عوضش داده نمی شود و نقره برای قیمتش سنجیده نمی گردد.

Du kann’kje kjøpa han for gull, men sylv ei vega prisen full,

۱۶ 16 به زر خالص اوفیر آن را قیمت نتوان کرد، و نه به جزع گرانبها و یاقوت کبود.

og ei for gull ifrå Ofir, ei for onyks, ei for safir.

۱۷ 17 با طلا و آبگینه آن را برابر نتوان کرد، و زیورهای طلای خالص بدل آن نمی شود.

Ei gull og glas er nok til kaup, og ei til byte fingull-staup.

۱۸ 18 مرجان و بلور مذکورنمی شود و قیمت حکمت از لعل گرانتر است.

Korall, krystall gjeld ikkje her. Visdom er meir enn perlor verd.

۱۹ 19 زبرجد حبش با آن مساوی نمی شود و به زرخالص سنجیده نمی گردد.

Topas frå Kus er altfor ring, ja, reinast gull vert ingen ting.

۲۰ 20 پس حکمت ازکجا می‌آید؟ و مکان فطانت کجا است؟

Visdomen, kvar kjem han ifrå? Og kvar skal ein til vitet nå?

۲۱ 21 ازچشم تمامی زندگان پنهان است، و از مرغان هوامخفی می‌باشد.

Det ingen veit på denne jord; ei fugl det fann, kvar helst han for.

۲۲ 22 ابدون و موت می‌گویند که آوازه آن را به گوش خود شنیده‌ایم.

Avgrunn og daude segjer greidt: «Eit gjetord er alt det me veit.»

۲۳ 23 خدا راه آن را درک می‌کند و او مکانش را می‌داند.

Men Gud han kjenner denne veg; han veit kvar visdom løyner seg.

۲۴ 24 زیراکه او تا کرانه های زمین می‌نگرد و آنچه را که زیرتمامی آسمان است می‌بیند.

Han skodar heilt til heimsens tram, og under himmeln ser han fram.

۲۵ 25 تا وزن از برای بادقرار دهد، و آبها را به میزان بپیماید.

Då vinden han med vegti vog og sette mål for vatnet og,

۲۶ 26 هنگامی که قانونی برای باران قرار داد، و راهی برای سهام رعد،

då han gav regnet lovi si og ljomet veg å ganga i,

۲۷ 27 آنگاه آن را دید و آن را بیان کرد. آن رامهیا ساخت و هم تفتیشش نمود.

då såg han og synte fram og granska honom umhugsam.

۲۸ 28 و به انسان گفت: اینک ترس خداوند حکمت است، و ازبدی اجتناب نمودن، فطانت می‌باشد.»

Til menneskja han sagde so: «I Herrens otte visdom sit, og fly det vonde, det er vit.»»