ایّوب 26

۱ 1 پس ایوب در جواب گفت:

וַיַּעַן אִיּוֹב וַיֹּאמַֽר׃

۲ 2 «شخص بی‌قوت را چگونه اعانت کردی؟ و بازوی ناتوان را چگونه نجات دادی؟

מֶה־עָזַרְתָּ לְלֹא־כֹחַ הוֹשַׁעְתָּ זְרוֹעַ לֹא־עֹֽז׃

۳ 3 شخص بی‌حکمت را چه نصیحت نمودی؟ وحقیقت امر را به فراوانی اعلام کردی!

מַה־יָּעַצְתָּ לְלֹא חׇכְמָה וְתֻשִׁיָּה לָרֹב הוֹדָֽעְתָּ׃

۴ 4 برای که سخنان را بیان کردی؟ و نفخه کیست که از توصادر شد؟

אֶת־מִי הִגַּדְתָּ מִלִּין וְנִשְׁמַת־מִי יָצְאָה מִמֶּֽךָּ׃

۵ 5 ارواح مردگان می‌لرزند، زیر آبها وساکنان آنها.

הָרְפָאִים יְחוֹלָלוּ מִתַּחַת מַיִם וְשֹׁכְנֵיהֶֽם׃

۶ 6 هاویه به حضور او عریان است، وابدون را ستری نیست. (Sheol h7585)

עָרוֹם שְׁאוֹל נֶגְדּוֹ וְאֵין כְּסוּת לָאֲבַדּֽוֹן׃ (Sheol h7585)

۷ 7 شمال را بر جو پهن می‌کند، و زمین را بر نیستی آویزان می‌سازد.

נֹטֶה צָפוֹן עַל־תֹּהוּ תֹּלֶה אֶרֶץ עַל־בְּלִי־מָֽה׃

۸ 8 آبها را در ابرهای خود می‌بندد، پس ابر، زیرآنها چاک نمی شود.

צֹרֵֽר־מַיִם בְּעָבָיו וְלֹֽא־נִבְקַע עָנָן תַּחְתָּֽם׃

۹ 9 روی تخت خود رامحجوب می‌سازد و ابرهای خویش را پیش آن می‌گستراند.

מְאַחֵז פְּנֵֽי־כִסֵּה פַּרְשֵׁז עָלָיו עֲנָנֽוֹ׃

۱۰ 10 به اطراف سطح آبها حد می‌گذاردتا کران روشنایی و تاریکی.

חֹֽק־חָג עַל־פְּנֵי־מָיִם עַד־תַּכְלִית אוֹר עִם־חֹֽשֶׁךְ׃

۱۱ 11 ستونهای آسمان متزلزل می‌شود و از عتاب او حیران می‌ماند.

עַמּוּדֵי שָׁמַיִם יְרוֹפָפוּ וְיִתְמְהוּ מִגַּעֲרָתֽוֹ׃

۱۲ 12 به قوت خود دریا را به تلاطم می‌آورد، و به فهم خویش رهب را خرد می‌کند.

בְּכֹחוֹ רָגַע הַיָּם (ובתובנתו) [וּבִתְבוּנָתוֹ] מָחַץ רָֽהַב׃

۱۳ 13 به روح اوآسمانها زینت داده شد، و دست او مار تیز رو راسفت.

בְּרוּחוֹ שָׁמַיִם שִׁפְרָה חֹלְלָה יָדוֹ נָחָשׁ בָּרִֽחַ׃

۱۴ 14 اینک اینها حواشی طریق های او است. و چه آواز آهسته‌ای درباره او می‌شنویم، لکن رعد جبروت او را کیست که بفهمد؟»

הֶן־אֵלֶּה ׀ קְצוֹת דְּרָכָו וּמַה־שֵּׁמֶץ דָּבָר נִשְׁמַע־בּוֹ וְרַעַם גְּבוּרֹתָו מִי יִתְבּוֹנָֽן׃