ایّوب 21

۱ 1 پس ایوب در جواب گفت:

Därefter tog Job till orda och sade:

۲ 2 «بشنوید، کلام مرا بشنوید. و این، تسلی شماباشد.

Hören åtminstone på mina ord; låten det vara den tröst som I given mig.

۳ 3 با من تحمل نمایید تا بگویم، و بعد ازگفتنم استهزا نمایید.

Haven fördrag med mig, så att jag får tala; sedan jag har talat, må du bespotta.

۴ 4 و اما من، آیا شکایتم نزدانسان است؟ پس چرا بی‌صبر نباشم؟

Är då min klagan, såsom när människor eljest klaga? Eller huru skulle jag kunna vara annat än otålig?

۵ 5 به من توجه کنید و تعجب نمایید، و دست به دهان بگذارید.

Akten på mig, så skolen I häpna och nödgas lägga handen på munnen.

۶ 6 هرگاه به یاد می‌آورم، حیران می‌شوم. و لرزه جسد مرا می‌گیرد.

Ja, när jag tänker därpå, då förskräckes jag själv, och förfäran griper mitt kött.

۷ 7 چرا شریران زنده می‌مانند، پیر می‌شوند و در توانایی قوی می‌گردند؟

Varför få de ogudaktiga leva, ja, med åldern växa till i rikedom?

۸ 8 ذریت ایشان به حضور ایشان، با ایشان استوار می‌شوند و اولاد ایشان در نظرایشان.

De se sina barn leva kvar hos sig, och sin avkomma hava de inför sina ögon.

۹ 9 خانه های ایشان، از ترس ایمن می‌باشد وعصای خدا بر ایشان نمی آید.

Deras hus stå trygga, ej hemsökta av förskräckelse; Gud låter sitt ris icke komma vid dem.

۱۰ 10 گاو نر ایشان جماع می‌کند و خطا نمی کند و گاو ایشان می‌زایدو سقط نمی نماید.

När deras boskap parar sig, är det icke förgäves; lätt kalva deras kor, och icke i otid.

۱۱ 11 بچه های خود را مثل گله بیرون می‌فرستند و اطفال ایشان رقص می‌کنند.

Sina barn släppa de ut såsom en hjord, deras piltar hoppa lustigt omkring.

۱۲ 12 با دف وعود می‌سرایند، و با صدای نای شادی می‌نمایند.

De stämma upp med pukor och harpor, och glädja sig vid pipors ljud.

۱۳ 13 روزهای خود را در سعادتمندی صرف می‌کنند، و به لحظه‌ای به هاویه فرودمی روند. (Sheol h7585)

De förnöta sina dagar i lust, och ned till dödsriket fara de i frid. (Sheol h7585)

۱۴ 14 و به خدا می‌گویند: از ما دور شو زیراکه معرفت طریق تو را نمی خواهیم.

Och de sade dock till Gud: "Vik ifrån oss, dina vägar vilja vi icke veta av.

۱۵ 15 قادرمطلق کیست که او را عبادت نماییم، و ما را چه فایده که از او استدعا نماییم.

Vad är den Allsmäktige, att vi skulle tjäna honom? och vad skulle det hjälpa oss att åkalla honom?"

۱۶ 16 اینک سعادتمندی ایشان در دست ایشان نیست. کاش که مشورت شریران از من دور باشد.

Det är sant, i deras egen hand står ej deras lycka, och de ogudaktigas rådslag vare fjärran ifrån mig!

۱۷ 17 «بسا چراغ شریران خاموش می‌شود وذلت ایشان به ایشان می‌رسد، و خدا در غضب خود دردها را نصیب ایشان می‌کند.

Men huru ofta utslocknar väl de ogudaktigas lampa, huru ofta händer det att ofärd kommer över dem, och att han tillskiftar dem lotter i vrede?

۱۸ 18 مثل سفال پیش روی باد می‌شوند و مثل کاه که گردبادپراکنده می‌کند.

De borde ju bliva såsom halm för vinden, lika agnar som stormen rycker bort.

۱۹ 19 خدا گناهش را برای فرزندانش ذخیره می‌کند، و او را مکافات می‌رساند و خواهد دانست.

"Gud spar åt hans barn att lida för hans ondska." Ja, men honom själv borde han vedergälla, så att han finge känna det.

۲۰ 20 چشمانش هلاکت او را خواهد دید، و از خشم قادر مطلق خواهدنوشید.

Med egna ögon borde han se sitt fall, och av den Allsmäktiges vrede borde han få dricka.

۲۱ 21 زیرا که بعد از او در خانه‌اش او را چه شادی خواهد بود، چون عدد ماههایش منقطع شود؟

Ty vad frågar han efter sitt hus, när han själv är borta, när hans månaders antal har nått sin ände?

۲۲ 22 آیا خدا را علم توان آموخت؟ چونکه اوبر اعلی علیین داوری می‌کند.

"Skall man då lära Gud förstånd, honom som dömer över de högsta?"

۲۳ 23 یکی در عین قوت خود می‌میرد، در حالی که بالکل در امنیت وسلامتی است.

Ja, den ene får dö i sin välmaktstid, där han sitter i allsköns frid och ro;

۲۴ 24 قدحهای او پر از شیر است، ومغز استخوانش تر و تازه است.

hans stävor hava fått stå fulla med mjölk, och märgen i hans ben har bevarat sin saft.

۲۵ 25 و دیگری درتلخی جان می‌میرد و از نیکویی هیچ لذت نمی برد.

Den andre måste dö med bedrövad själ, och aldrig fick han njuta av någon lycka.

۲۶ 26 اینها باهم در خاک می‌خوابند و کرمها ایشان را می‌پوشانند.

Tillsammans ligga de så i stoftet, och förruttnelsens maskar övertäcka dem.

۲۷ 27 اینک افکار شما رامی دانم و تدبیراتی که ناحق بر من می‌اندیشید.

Se, jag känner väl edra tankar och de funder med vilka I viljen nedslå mig.

۲۸ 28 زیرا می‌گویید کجاست خانه امیر، و خیمه های مسکن شریران؟

I spörjen ju: "Vad har blivit av de höga herrarnas hus, av hyddorna när de ogudaktiga bodde?"

۲۹ 29 آیا از راه گذریان نپرسیدید؟ ودلایل ایشان را انکار نمی توانید نمود،

Haven I då ej frågat dem som vida foro, och akten I ej på deras vittnesbörd:

۳۰ 30 که شریران برای روز ذلت نگاه داشته می‌شوند و درروز غضب، بیرون برده می‌گردند.

att den onde bliver sparad på ofärdens dag och bärgad undan på vredens dag?

۳۱ 31 کیست که راهش را پیش رویش بیان کند، و جزای آنچه راکه کرده است به او برساند؟

Vem vågar ens förehålla en sådan hans väg? Vem vedergäller honom, vad han än må göra?

۳۲ 32 که آخر او را به قبرخواهند برد، و بر مزار او نگاهبانی خواهند کرد.

Och när han har blivit bortförd till graven, så vakar man sedan där vid kullen.

۳۳ 33 کلوخهای وادی برایش شیرین می‌شود وجمیع آدمیان در عقب او خواهند رفت، چنانکه قبل از او بیشماره رفته‌اند.

Ljuvligt får han vilja under dalens torvor. I hans spår drager hela världen fram; före honom har och otaliga gått.

۳۴ 34 پس چگونه مراتسلی باطل می‌دهید که در جوابهای شما محض خیانت می‌ماند!»

Huru kunnen I då bjuda mig så fåfänglig tröst? Av edra svar står allenast trolösheten kvar.