ایّوب 19

۱ 1 پس ایوب در جواب گفت:

Then Job answered and said,

۲ 2 «تا به کی جان مرا می‌رنجانید؟ و مرا به سخنان خود فرسوده می‌سازید؟

How long will ye vex my soul, and destroy me with words? only know that the Lord has dealt with me thus.

۳ 3 این ده مرتبه است که مرا مذمت نمودید، و خجالت نمی کشید که با من سختی می‌کنید؟

Ye speak against me; ye do not feel for me, but bear hard upon me.

۴ 4 و اگر فی الحقیقه خطا کرده‌ام، خطای من نزد من می‌ماند.

Yea verily, I have erred in truth, (but the error abides with myself) in having spoken words which it was not right [to speak]; and my words err, and are unreasonable.

۵ 5 اگر فی الواقع بر من تکبر نمایید و عار مرا بر من اثبات کنید،

But alas! for ye magnify yourselves against me, and insult me with reproach.

۶ 6 پس بدانید که خدا دعوی مرا منحرف ساخته، و به دام خود مرا احاطه نموده است.

Know then that it is the Lord that has troubled [me], and has raised his bulwark against me.

۷ 7 اینک از ظلم، تضرع می‌نمایم و مستجاب نمی شوم و استغاثه می‌کنم و دادرسی نیست.

Behold, I laugh at reproach; I will not speak: [or] I will cry out, but [there is] nowhere judgment.

۸ 8 طریق مرا حصارنموده است که از آن نمی توانم گذشت و برراههای من تاریکی را گذارده است.

I am fenced round about, and can by no means escape: he has set darkness before my face.

۹ 9 جلال مرا ازمن کنده است و تاج را از سر من برداشته،

And he has stripped me of my glory, and has taken the crown from my head.

۱۰ 10 مرا ازهر طرف خراب نموده، پس هلاک شدم. و مثل درخت، ریشه امید مرا کنده است.

He has torn me around about, and I am gone: and he has cut off my hope like a tree.

۱۱ 11 غضب خودرا بر من افروخته، و مرا یکی از دشمنان خودشمرده است.

And he has dreadfully handled me in anger, and has counted me for an enemy.

۱۲ 12 فوجهای او با هم می‌آیند و راه خود را بر من بلند می‌کنند و به اطراف خیمه من اردو می‌زنند.

His troops also came upon me with one accord, liars in wait compassed my ways.

۱۳ 13 «برادرانم را از نزد من دور کرده است وآشنایانم از من بالکل بیگانه شده‌اند.

My brethren have stood aloof from me; they have recognized strangers [rather] than me: and my friends have become pitiless.

۱۴ 14 خویشانم مرا ترک نموده و آشنایانم مرا فراموش کرده‌اند.

My nearest of kin have not acknowledged me, and they that knew my name, have forgotten me.

۱۵ 15 نزیلان خانه‌ام و کنیزانم مرا غریب می‌شمارند، و در نظر ایشان بیگانه شده‌ام.

[As for] my household, and my maid-servants, I was a stranger before them.

۱۶ 16 غلام خود راصدا می‌کنم و مرا جواب نمی دهد، اگر‌چه او را به دهان خود التماس بکنم.

I called my servant, and he hearkened not; and my mouth intreated [him].

۱۷ 17 نفس من نزد زنم مکروه شده است و تضرع من نزد اولاد رحم مادرم.

And I besought my wife, and earnestly intreated the sons of my concubines.

۱۸ 18 بچه های کوچک نیز مرا حقیرمی شمارند و چون برمی خیزم به ضد من حرف می‌زنند.

But they rejected me for ever; whenever I rise up, they speak against me.

۱۹ 19 همه اهل مشورتم از من نفرت می‌نمایند، و کسانی را که دوست می‌داشتم از من برگشته‌اند.

They that saw me abhorred me: the very persons whom I had loved, rose up against me.

۲۰ 20 استخوانم به پوست و گوشتم چسبیده است، و با پوست دندانهای خودخلاصی یافته‌ام.

My flesh is corrupt under my skin, and my bones are held in [my] teeth.

۲۱ 21 بر من ترحم کنید! ترحم کنیدشما‌ای دوستانم! زیرا دست خدا مرا لمس نموده است.

Pity me, pity me, O friends; for it is the hand of the Lord that has touched me.

۲۲ 22 چرا مثل خدا بر من جفا می‌کنید وازگوشت من سیر نمی شوید.

Wherefore do ye persecute me as also the Lord [does], and are not satisfied with my flesh?

۲۳ 23 کاش که سخنانم الان نوشته می‌شد! کاش که در کتابی ثبت می‌گردید،

For oh that my words were written, and that they were recorded in a book forever,

۲۴ 24 و با قلم آهنین و سرب بر صخره‌ای تا به ابد کنده می‌شد!

with an iron pen and lead, or graven in the rocks!

۲۵ 25 و من می‌دانم که ولی من زنده است، و در ایام آخر، بر زمین خواهدبرخاست.

For I know that he is eternal who is about to deliver me,

۲۶ 26 و بعد از آنکه این پوست من تلف شود، بدون جسدم نیز خدا را خواهم دید.

[and] to raise up upon the earth my skin that endures these [sufferings]: for these things have been accomplished to me of the Lord;

۲۷ 27 ومن او را برای خود خواهم دید. و چشمان من بر اوخواهد نگریست و نه چشم دیگری. اگر‌چه گرده هایم در اندرونم تلف شده باشد.

which I am conscious of in myself, which mine eye has seen, and not another, but all have been fulfilled to me in [my] bosom.

۲۸ 28 اگربگویید چگونه بر او جفا نماییم و حال آنگاه اصل امر در من یافت می‌شود.

But if ye shall also say, What shall we say before him, and [so] find the root of the matter in him?

۲۹ 29 پس از شمشیربترسید، زیرا که سزاهای شمشیر غضبناک است، تا دانسته باشید که داوری خواهد بود.»

Do ye also beware of deceit: for wrath will come upon transgressors; and then shall they know where their substance is.