ایّوب 14
| قلیل الایام و پر از زحمات است. | ۱ 1 |
Mennesket, født af en Kvinde, hans Liv er stakket, han mættes af Uro;
| مثل گل می‌روید و بریده می‌شود. و مثل سایه می‌گریزد و نمی ماند. | ۲ 2 |
han spirer som Blomsten og visner, flyr som Skyggen, staar ikke fast.
| و آیا بر چنین شخص چشمان خود را می‌گشایی و مرا با خود به محاکمه می‌آوری؟ | ۳ 3 |
Og paa ham vil du rette dit Øje, ham vil du stævne for Retten!
| کیست که چیز طاهر را ازچیز نجس بیرون آورد؟ هیچکس نیست. | ۴ 4 |
Ja, kunde der komme en ren af en uren! Nej, end ikke een!
| چونکه روزهایش مقدر است و شماره ماههایش نزد توست و حدی از برایش گذاشته‌ای که از آن تجاوز نتواند نمود. | ۵ 5 |
Naar hans Dages Tal er fastsat, hans Maaneder talt hos dig, og du har sat ham en uoverskridelig Grænse,
| از او رو بگردان تاآرام گیرد. و مثل مزدور روزهای خود را به انجام رساند. | ۶ 6 |
tag saa dit Øje fra ham, lad ham i Fred, at han kan nyde sin Dag som en Daglejer!
| «زیرا برای درخت امیدی است که اگر بریده شود باز خواهد رویید، و رمونهایش نابودنخواهد شد. | ۷ 7 |
Thi for et Træ er der Haab: Fældes det, skyder det atter, det fattes ej nye Skud;
| اگر‌چه ریشه‌اش در زمین کهنه شود، و تنه آن در خاک بمیرد. | ۸ 8 |
ældes end Roden i Jorden, dør end Stubben i Mulde:
| لیکن از بوی آب، رمونه می‌کند و مثل نهال نو، شاخه‌ها می‌آورد. | ۹ 9 |
lugter det Vand, faar det nye Skud, skyder Grene som nyplantet Træ;
| اما مرد می‌میرد و فاسد می‌شود و آدمی چون جان را سپارد کجا است؟ | ۱۰ 10 |
men dør en Mand, er det ude med ham, udaander Mennesket, hvor er han da?
| چنانکه آبها از دریازایل می‌شود، و نهرها ضایع و خشک می‌گردد. | ۱۱ 11 |
Som Vand løber ud af Søen og Floden svinder og tørres,
| همچنین انسان می‌خوابد و برنمی خیزد، تانیست شدن آسمانها بیدار نخواهند شد و ازخواب خود برانگیخته نخواهند گردید. | ۱۲ 12 |
saa lægger Manden sig, rejser sig ikke, vaagner ikke, før Himlen forgaar, aldrig vækkes han af sin Søvn.
| کاش که مرا در هاویه پنهان کنی؛ و تا غضبت فرو نشیند، مرا مستور سازی؛ و برایم زمانی تعیین نمایی تا مرا به یاد آوری. (Sheol h7585) | ۱۳ 13 |
Tag dog og gem mig i Dødens Rige, skjul mig, indtil din Vrede er ovre, sæt mig en Frist og kom mig i Hu! (Sheol h7585)
| اگر مرد بمیرد باردیگر زنده شود؛ در تمامی روزهای مجاهده خودانتظار خواهم کشید، تا وقت تبدیل من برسد. | ۱۴ 14 |
Om Manden dog døde for atter at leve! Da vented jeg rolig al Stridens Tid, indtil min Afløsning kom;
| تو ندا خواهی کرد و من جواب خواهم داد، و به صنعت دست خود مشتاق خواهی شد. | ۱۵ 15 |
du skulde kalde — og jeg skulde svare — længes imod dine Hænders Værk!
| اما الان قدمهای مرا می‌شماری و آیا برگناه من پاسبانی نمی کنی؟ | ۱۶ 16 |
Derimod tæller du nu mine Skridt, du tilgiver ikke min Synd,
| معصیت من در کیسه مختوم است. و خطای مرا مسدود ساخته‌ای. | ۱۷ 17 |
forseglet ligger min Brøde i Posen, og over min Skyld har du lukket til.
| به درستی کوهی که می‌افتد فانی می‌شود وصخره از مکانش منتقل می‌گردد. | ۱۸ 18 |
Nej, ligesom Bjerget skrider og falder, som Klippen rokkes fra Grunden,
| آب سنگهارا می‌ساید، و سیلهایش خاک زمین را می‌برد. همچنین امید انسان را تلف می‌کنی، | ۱۹ 19 |
som Vandet udhuler Sten og Plaskregn bortskyller Jord, saa har du udslukt Menneskets Haab.
| بر او تا به ابد غلبه می‌کنی، پس می‌رود. روی او را تغییرمی دهی و او را رها می‌کنی. | ۲۰ 20 |
For evigt slaar du ham ned, han gaar bort, skamskænder hans Ansigt og lader ham fare.
| پسرانش به عزت می‌رسند و او نمی داند. یا به ذلت می‌افتند و ایشان را به نظر نمی آورد. | ۲۱ 21 |
Hans Sønner hædres, han ved det ikke, de synker i Ringhed, han mærker det ikke;
| برای خودش فقط جسد اواز درد بی‌تاب می‌شود. و برای خودش جان اوماتم می‌گیرد.» | ۲۲ 22 |
ikkun hans eget Kød volder Smerte, ikkun hans egen Sjæl volder Sorg.
