ایّوب 13

۱ 1 «اینک چشم من همه این چیزها رادیده، و گوش من آنها را شنیده وفهمیده است.

Вот, все это видело око мое, слышало ухо мое и заметило для себя.

۲ 2 چنانکه شما می‌دانید من هم می‌دانم. و من کمتر از شما نیستم.

Сколько знаете вы, знаю и я: не ниже я вас.

۳ 3 لیکن می‌خواهم با قادر مطلق سخن گویم. و آرزو دارم که با خدا محاجه نمایم.

Но я к Вседержителю хотел бы говорить и желал бы состязаться с Богом.

۴ 4 اما شما دروغها جعل می‌کنید، و جمیع شما طبیبان باطل هستید.

А вы сплетчики лжи; все вы бесполезные врачи.

۵ 5 کاش که شما به کلی ساکت می‌شدید که این برای شما حکمت می‌بود.

О, если бы вы только молчали! это было бы вменено вам в мудрость.

۶ 6 پس حجت مرابشنوید. و دعوی لبهایم را گوش گیرید.

Выслушайте же рассуждения мои и вникните в возражение уст моих.

۷ 7 آیابرای خدا به بی‌انصافی سخن خواهید راند؟ و به جهت او با فریب تکلم خواهید نمود؟

Надлежало ли вам ради Бога говорить неправду и для Него говорить ложь?

۸ 8 آیا برای او طرف داری خواهید نمود؟ و به جهت خدادعوی خواهید کرد؟

Надлежало ли вам быть лицеприятными к Нему и за Бога так препираться?

۹ 9 آیا نیکو است که او شما راتفتیش نماید؟ یا چنانکه انسان را مسخره می‌نمایند او را مسخره می‌سازید.

Хорошо ли будет, когда Он испытает вас? Обманете ли Его, как обманывают человека?

۱۰ 10 البته شما را توبیخ خواهد کرد. اگر در خفا طرف داری نمایید.

Строго накажет Он вас, хотя вы и скрытно лицемерите.

۱۱ 11 آیا جلال او شما را هراسان نخواهد ساخت؟ و هیبت او بر شما مستولی نخواهد شد؟

Неужели величие Его не устрашает вас, и страх Его не нападает на вас?

۱۲ 12 ذکرهای شما، مثل های غبار است. وحصارهای شما، حصارهای گل است.

Напоминания ваши подобны пеплу; оплоты ваши - оплоты глиняные.

۱۳ 13 «از من ساکت شوید و من سخن خواهم گفت. و هرچه خواهد، بر من واقع شود.

Замолчите предо мною, и я буду говорить, что бы ни постигло меня.

۱۴ 14 چراگوشت خود را با دندانم بگیرم و جان خود را دردستم بنهم؟

Для чего мне терзать тело мое зубами моими и душу мою полагать в руку мою?

۱۵ 15 اگرچه مرا بکشد، برای او انتظارخواهم کشید. لیکن راه خود را به حضور او ثابت خواهم ساخت.

Вот, Он убивает меня, но я буду надеяться; я желал бы только отстоять пути мои пред лицом Его!

۱۶ 16 این نیز برای من نجات خواهدشد. زیرا ریاکار به حضور او حاضر نمی شود.

И это уже в оправдание мне, потому что лицемер не пойдет пред лице Его!

۱۷ 17 بشنوید! سخنان مرا بشنوید. و دعوی من به گوشهای شما برسد.

Выслушайте внимательно слово мое и объяснение мое ушами вашими.

۱۸ 18 اینک الان دعوی خود رامرتب ساختم. و می‌دانم که عادل شمرده خواهم شد.

Вот, я завел судебное дело: знаю, что буду прав.

۱۹ 19 کیست که بامن مخاصمه کند؟ پس خاموش شده جان را تسلیم خواهم کرد.

Кто в состоянии оспорить меня? Ибо я скоро умолкну и испущу дух.

۲۰ 20 فقطدو چیز به من مکن. آنگاه خود را از حضور توپنهان نخواهم ساخت.

Двух только вещей не делай со мною, и тогда я не буду укрываться от лица Твоего:

۲۱ 21 دست خود را از من دورکن. و هیبت تو مرا هراسان نسازد.

удали от меня руку Твою, и ужас Твой да не потрясает меня.

۲۲ 22 آنگاه بخوان و من جواب خواهم داد، یا اینکه من بگویم و مراجواب بده.

Тогда зови, и я буду отвечать, или буду говорить я, а Ты отвечай мне.

۲۳ 23 خطایا و گناهانم چقدر است؟ تقصیر و گناه مرا به من بشناسان.

Сколько у меня пороков и грехов? покажи мне беззаконие мое и грех мой.

۲۴ 24 چرا روی خود را از من می‌پوشانی؟ و مرا دشمن خودمی شماری؟

Для чего скрываешь лице Твое и считаешь меня врагом Тебе?

۲۵ 25 آیا برگی را که از باد رانده شده است می‌گریزانی؟ و کاه خشک را تعاقب می‌کنی؟

Не сорванный ли листок Ты сокрушаешь и не сухую ли соломинку преследуешь?

۲۶ 26 زیرا که چیزهای تلخ را به ضد من می‌نویسی، و گناهان جوانی‌ام را نصیب من می‌سازی.

Ибо Ты пишешь на меня горькое и вменяешь мне грехи юности моей,

۲۷ 27 و پایهای مرا در کنده می‌گذاری، وجمیع راههایم را نشان می‌کنی و گرد کف پاهایم خط می‌کشی؛

и ставишь в колоду ноги мои и подстерегаешь все стези мои, - гонишься по следам ног моих.

۲۸ 28 و حال آنکه مثل چیز گندیده فاسد، و مثل جامه بید خورده هستم.

А он, как гниль, распадается, как одежда, изъеденная молью.