ایّوب 13

۱ 1 «اینک چشم من همه این چیزها رادیده، و گوش من آنها را شنیده وفهمیده است.

Siehe, das alles hat mein Auge gesehen, mein Ohr gehört und sich gemerkt.

۲ 2 چنانکه شما می‌دانید من هم می‌دانم. و من کمتر از شما نیستم.

So viel ihr wisset, weiß auch ich; ich stehe nicht hinter euch zurück.

۳ 3 لیکن می‌خواهم با قادر مطلق سخن گویم. و آرزو دارم که با خدا محاجه نمایم.

Doch zu dem Allmächtigen will ich reden, und vor Gott [El] mich zu rechtfertigen begehre ich;

۴ 4 اما شما دروغها جعل می‌کنید، و جمیع شما طبیبان باطل هستید.

ihr hingegen seid Lügenschmiede, nichtige Ärzte, ihr alle!

۵ 5 کاش که شما به کلی ساکت می‌شدید که این برای شما حکمت می‌بود.

O daß ihr doch stille schwieget! das würde euch zur Weisheit gereichen.

۶ 6 پس حجت مرابشنوید. و دعوی لبهایم را گوش گیرید.

Höret doch meine Rechtfertigung, und horchet auf die Beweisgründe meiner Lippen!

۷ 7 آیابرای خدا به بی‌انصافی سخن خواهید راند؟ و به جهت او با فریب تکلم خواهید نمود؟

Wollt ihr für Gott [El] Unrecht reden, und für ihn Trug reden?

۸ 8 آیا برای او طرف داری خواهید نمود؟ و به جهت خدادعوی خواهید کرد؟

Wollt ihr für ihn Partei nehmen? oder wollt ihr für Gott [El] rechten?

۹ 9 آیا نیکو است که او شما راتفتیش نماید؟ یا چنانکه انسان را مسخره می‌نمایند او را مسخره می‌سازید.

Ist es gut für euch, daß er euch erforsche? oder werdet ihr ihn täuschen, wie man einen Menschen täuscht?

۱۰ 10 البته شما را توبیخ خواهد کرد. اگر در خفا طرف داری نمایید.

Strafen wird er euch, wenn ihr im Geheimen die Person ansehet.

۱۱ 11 آیا جلال او شما را هراسان نخواهد ساخت؟ و هیبت او بر شما مستولی نخواهد شد؟

Wird nicht seine Hoheit euch bestürzen, und sein Schrecken auf euch fallen?

۱۲ 12 ذکرهای شما، مثل های غبار است. وحصارهای شما، حصارهای گل است.

Eure Denksprüche sind Sprüche von Asche, eure Schutzwehren erweisen sich als Schutzwehren von Lehm.

۱۳ 13 «از من ساکت شوید و من سخن خواهم گفت. و هرچه خواهد، بر من واقع شود.

Schweiget, laßt mich, und ich will reden, was auch über mich ergehen möge.

۱۴ 14 چراگوشت خود را با دندانم بگیرم و جان خود را دردستم بنهم؟

Warum sollte ich mein Fleisch zwischen meine Zähne nehmen, und mein Leben meiner Hand anvertrauen? [O. wie anderswo: mein Leben aufs Spiel setzen]

۱۵ 15 اگرچه مرا بکشد، برای او انتظارخواهم کشید. لیکن راه خود را به حضور او ثابت خواهم ساخت.

Siehe, tötet er mich, ich werde auf ihn warten, [O. hoffen. Nach and. Les.: Siehe er will mich töten, ich habe nichts zu hoffen] nur will ich meine Wege ihm ins Angesicht rechtfertigen.

۱۶ 16 این نیز برای من نجات خواهدشد. زیرا ریاکار به حضور او حاضر نمی شود.

Auch das wird mir zur Rettung sein, daß ein Ruchloser nicht vor sein Angesicht kommen darf.

۱۷ 17 بشنوید! سخنان مرا بشنوید. و دعوی من به گوشهای شما برسد.

Höret, höret meine Rede, und meine Erklärung dringe in eure Ohren!

۱۸ 18 اینک الان دعوی خود رامرتب ساختم. و می‌دانم که عادل شمرده خواهم شد.

Siehe doch, ich habe die Rechtssache gerüstet! Ich weiß, daß ich Recht behalten werde.

۱۹ 19 کیست که بامن مخاصمه کند؟ پس خاموش شده جان را تسلیم خواهم کرد.

Wer ist es, der mit mir rechten könnte? Denn dann wollte ich schweigen und verscheiden.

۲۰ 20 فقطدو چیز به من مکن. آنگاه خود را از حضور توپنهان نخواهم ساخت.

Nur zweierlei tue mir nicht; dann werde ich mich nicht vor deinem Angesicht verbergen.

۲۱ 21 دست خود را از من دورکن. و هیبت تو مرا هراسان نسازد.

Deine Hand entferne von mir, und dein Schrecken ängstige mich nicht.

۲۲ 22 آنگاه بخوان و من جواب خواهم داد، یا اینکه من بگویم و مراجواب بده.

So rufe denn, und ich will antworten, oder ich will reden, und erwidere mir!

۲۳ 23 خطایا و گناهانم چقدر است؟ تقصیر و گناه مرا به من بشناسان.

Wie viele Missetaten und Sünden habe ich? Laß mich meine Übertretung und meine Sünde wissen!

۲۴ 24 چرا روی خود را از من می‌پوشانی؟ و مرا دشمن خودمی شماری؟

Warum verbirgst du dein Angesicht, und hältst mich für deinen Feind?

۲۵ 25 آیا برگی را که از باد رانده شده است می‌گریزانی؟ و کاه خشک را تعاقب می‌کنی؟

Willst du ein verwehtes Blatt hinwegschrecken, und die dürre Stoppel verfolgen?

۲۶ 26 زیرا که چیزهای تلخ را به ضد من می‌نویسی، و گناهان جوانی‌ام را نصیب من می‌سازی.

Denn Bitteres verhängst [Eig. schreibst, verfügst] du über mich, und lässest mich erben die Missetaten meiner Jugend;

۲۷ 27 و پایهای مرا در کنده می‌گذاری، وجمیع راههایم را نشان می‌کنی و گرد کف پاهایم خط می‌کشی؛

und meine Füße legst du in den Stock, und beobachtest alle meine Pfade, grenzest dir ein die Sohlen meiner Füße;

۲۸ 28 و حال آنکه مثل چیز گندیده فاسد، و مثل جامه بید خورده هستم.

da ich doch zerfalle [Eig. da er doch zerfällt; nämlich der vorher beschriebene Mann] wie Moder, wie ein Kleid, das die Motte zerfressen hat.