ارمیا 20

۱ 1 و فشحور بن امیر کاهن که ناظر اول خانه خداوند بود، ارمیا نبی را که به این امورنبوت می‌کرد شنید.

Jeremiah mah thuih ih hmuennawk to thaih naah, Angraeng ih im ukkung, Immer capa qaima Pashur mah,

۲ 2 پس فشحور ارمیای نبی رازده، او را در کنده‌ای که نزد دروازه عالی بنیامین که نزد خانه خداوند بود گذاشت.

tahmaa Jeremiah to tabaeng moe, thlongthuk pacoengah Angraeng im taeng ih Benjamin khongkha aluek bangah a suek.

۳ 3 و در فردای آن روز فشحور ارمیا را از کنده بیرون آورد و ارمیاوی را گفت: «خداوند اسم تو را نه فشحور بلکه ماجور مسابیب خوانده است.

Khawnbang ah loe Pashur mah Jeremiah to prawt. To naah Jeremiah mah, Angraeng mah nang hae Pashur, tiah kawk ai, Magor-missa-bib, tiah ang kawk, tiah a naa.

۴ 4 زیرا خداوندچنین می‌گوید: اینک من تو را مورث ترس خودت و جمیع دوستانت می‌گردانم و ایشان به شمشیر دشمنان خود خواهند افتاد و چشمانت خواهد دید و تمامی یهودا را به‌دست پادشاه بابل تسلیم خواهم کرد که او ایشان را به بابل به اسیری برده، ایشان را به شمشیر به قتل خواهد رسانید.

Angraeng mah, Khenah, nangmah hoi nam puinawk boih khaeah zit kaom hmuen kang phaksak han; nihcae loe angmacae misa ih sumsen hoiah na hmaa ah dueh o tih; Judah kaminawk to Babylon siangpahrang ban ah ka paek boih han, anih mah nihcae to Babylon ah misong ah hoi o ueloe, sumsen hoiah hum o tih, tiah thuih.

۵ 5 و تمامی دولت این شهر و تمامی مشقت آن را وجمیع نفایس آن را تسلیم خواهم کرد و همه خزانه های پادشاهان یهودا را به‌دست دشمنان ایشان خواهم سپرد که ایشان را غارت کرده وگرفتار نموده، به بابل خواهند برد.

Hae vangpui thacakhaih hoi hmuenmaenawk boih, atho kana hmuenmaenawk boih, Judah siangpahrang ih tacongnawk loe nihcae misa ban ah ka paek boih han, nihcae mah lomh o ueloe, Babylon ah phaw o boih tih.

۶ 6 و تو‌ای فشحور با جمیع سکنه خانه ات به اسیری خواهیدرفت. و تو با جمیع دوستانت که نزد ایشان به دروغ نبوت کردی، به بابل داخل شده، در آنجاخواهید مرد و در آنجا دفن خواهید شد.»

Nang, Pashur hoi na imthung takoh kamianwk loe misong ah na laem o boih tih; na thuih ih amsawnlok tahngai kaminawk loe nam puinawk hoi nawnto Babylon ah na caeh o boih tih; to vangpui ah na dueh o ueloe, to ah aphum o tih, tiah a naa.

۷ 7 ‌ای خداوند مرا فریفتی پس فریفته شدم. ازمن زورآورتر بودی و غالب شدی. تمامی روزمضحکه شدم و هر کس مرا استهزا می‌کند.

Aw Angraeng, kai hae nang ling, kai loe aling ih kami ah ka oh; nang loe kai pongah tha na cak moe, nang payawk boeh; ni thokkruek kaminawk mah kai kasae ang thuih o, kami boih mah kai ang pahnuih o thuih boeh.

۸ 8 زیراهر گاه می‌خواهم تکلم نمایم ناله می‌کنم و به ظلم و غارت ندا می‌نمایم. زیرا کلام خداوند تمامی روز برای من موجب عار و استهزا گردیده است.

Lok ka thuih kruek, athii longhaih hoi amrohaih lok to ni ka thuih; to tiah Angraeng ih lok to ka thuih pongah, ni thokkruek kai kasae thuihaih hoi pahnui thuihaih to oh.

۹ 9 پس گفتم که او را ذکر نخواهم نمود و بار دیگر به اسم او سخن نخواهم گفت، آنگاه در دل من مثل آتش افروخته شد و در استخوانهایم بسته گردیدو از خودداری خسته شده، باز نتوانستم ایستاد.

To pongah, kawbaktih atue naah maw loe anih kawng to ka thui mak ai, anih ih ahmin doeh ka thui mak ai boeh, tiah poekhaih ka tawnh. Toe anih ih lok loe ka huhnawk thungah kraeng khak ih hmai kamngaeh baktiah oh pongah, ka khaang thai ai moe, pauep doeh ka pauep thai ai.

۱۰ 10 زیرا که از بسیاری مذمت شنیدم و از هر جانب خوف بود و جمیع اصدقای من گفتند بر اوشکایت کنید و ما شکایت خواهیم نمود و مراقب لغزیدن من می‌باشند (و می‌گویند) که شاید اوفریفته خواهد شد تا بر وی غالب آمده، انتقام خود را از او بکشیم.

Kami ahminset paraihaih to ka thaih, ahmuen kruekah zit kaom hmuen to oh. Kaminawk mah kaicae khaeah, tamthang na thui oh, minawk khaeah ka thuih pae o patoeng han, tiah thuih o. Kam puinawk mah kai amthaekhaih to zing o, anih loe aling thai tih hmang, aling pazawk pacoengah, a nuiah lu la si, tiah a thuih o.

۱۱ 11 لیکن خداوند با من مثل جبار قاهر است از این جهت ستمکاران من خواهند لغزید و غالب نخواهند آمد و چونکه به فطانت رفتار ننمودند به رسوایی ابدی که فراموش نخواهند شد بی‌نهایت خجل خواهندگردید.

Toe Angraeng loe kai khaeah thacak misatuh kami baktiah oh; to pongah kai pacaekthlaek kaminawk mah na pazawk o mak ai, nihcae loe azathaih tong o tih; nihcae loe khosak hoih o mak ai; pahnet thai ai azathaih to tong o tih.

۱۲ 12 اما‌ای یهوه صبایوت که عادلان رامی آزمایی و گرده‌ها و دلها را مشاهده می‌کنی، بشود که انتقام تو را از ایشان ببینم زیرا که دعوی خویش را نزد تو کشف نمودم.

Katoeng kaminawk tanoekkung, kami poekhaih panoekkung, Aw misatuh kaminawk ih Angraeng, nihcae nuiah lu na lakhaih to na hnusak ah, kai kawng hoi kasaeng hmuen loe nang khaeah kang tathlang boeh.

۱۳ 13 برای خداوندبسرایید و خداوند را تسبیح بخوانید زیرا که جان مسکینان را از دست شریران رهایی داده است.

Angraeng khaeah laa to sah oh, Angraeng to pakoeh oh; anih mah amtang kaminawk hinghaih to kahoih ai hmuen sah kaminawk ban thung hoiah loisak boeh.

۱۴ 14 ملعون باد روزی که در آن مولود شدم ومبارک مباد روزی که مادرم مرا زایید.

Ka tapenhaih ani loe tangoenghaih ah om nasoe! Kam no mah ang tapenhaih ani loe tahamhoihhaih om hmah nasoe!

۱۵ 15 ملعون باد کسی‌که پدر مرا مژده داد و گفت که برای توولد نرینه‌ای زاییده شده است و او را بسیارشادمان گردانید.

Kam pa khaeah, nang loe caa nongpa na sak boeh; tiah kam pa palung anghoe han thui kami loe, tahamsethaih tong nasoe.

۱۶ 16 و آنکس مثل شهرهایی که خداوند آنها را شفقت ننموده واژگون ساخت بشود و فریادی در صبح و نعره‌ای در وقت ظهربشنود.

To kami loe Angraeng mah tahmenhaih tawn ai ah, phraek ih vangpui baktiah om nasoe; akhawnbang ah qahhaih lok hoi athun naah misatuk pahruekhaih lok to thaih nasoe;

۱۷ 17 زیرا که مرا از رحم نکشت تا مادرم قبر من باشد و رحم او همیشه آبستن ماند.

kam no loe kai ih taprong ah oh hanah, anih mah kam no ih zokthung ah na hum ai; kam no hoi nawnto a zok thungah oh poe hanah, na hum halat nahaeloe hoih han to mah!

۱۸ 18 چرا ازرحم بیرون آمدم تا مشقت و غم را مشاهده نمایم و روزهایم در خجالت تلف شود؟

Tipongah khosak raihaih hoi palungsethaih to tong moe, azathaih hoi ka hinghaih boeng hanah zokthung hoiah ka tapen?