عبرانیان 10

۱ 1 زیرا که چون شریعت را سایه نعمتهای آینده است، نه نفس صورت آن چیزها، آن هرگز نمی تواند هر سال به همان قربانی هایی که پیوسته می‌گذرانند، تقرب جویندگان را کامل گرداند.

For the law having a shadow of good things to come, and not the very image of the things, can never with those sacrifices which they offered year by year continually make the comers thereunto perfect.

۲ 2 والا آیا گذرانیدن آنها موقوف نمی شدچونکه عبادت‌کنندگان، بعد از آنکه یک بار پاک شدند، دیگر حس گناهان را در ضمیر نمی داشتند؟

For then would they not have ceased to be offered? because that the worshippers once purged should have had no more conscience of sins.

۳ 3 بلکه در اینها هر سال یادگاری گناهان می‌شود.

But in those sacrifices there is a remembrance again made of sins every year.

۴ 4 زیرا محال است که خون گاوهاو بزها رفع گناهان را بکند.

For it is not possible that the blood of bulls and of goats should take away sins.

۵ 5 لهذا هنگامی که داخل جهان می‌شود، می‌گوید: «قربانی و هدیه را نخواستی، لکن جسدی برای من مهیا ساختی.

Why when he comes into the world, he says, Sacrifice and offering you would not, but a body have you prepared me:

۶ 6 به قربانی های سوختنی و قربانی های گناه رغبت نداشتی.

In burnt offerings and sacrifices for sin you have had no pleasure.

۷ 7 آنگاه گفتم، اینک می‌آیم (در طومار کتاب درحق من مکتوب است ) تا اراده تو را‌ای خدا بجاآورم.»

Then said I, See, I come (in the volume of the book it is written of me, ) to do your will, O God.

۸ 8 چون پیش می‌گوید: «هدایا و قربانی‌ها وقربانی های سوختنی و قربانی های گناه رانخواستی و به آنها رغبت نداشتی، » که آنها رابحسب شریعت می‌گذرانند،

Above when he said, Sacrifice and offering and burnt offerings and offering for sin you would not, neither had pleasure therein; which are offered by the law;

۹ 9 بعد گفت که «اینک می‌آیم تا اراده تو را‌ای خدا بجا آورم.» پس اول را برمی دارد، تا دوم را استوار سازد.

Then said he, See, I come to do your will, O God. He takes away the first, that he may establish the second.

۱۰ 10 و به این اراده مقدس شده‌ایم، به قربانی جسد عیسی مسیح، یک مرتبه فقط.

By the which will we are sanctified through the offering of the body of Jesus Christ once for all.

۱۱ 11 و هر کاهن هر روزه به خدمت مشغول بوده، می‌ایستد وهمان قربانی‌ها را مکرر می‌گذراند که هرگز رفع گناهان را نمی تواند کرد.

And every priest stands daily ministering and offering oftentimes the same sacrifices, which can never take away sins:

۱۲ 12 لکن او چون یک قربانی برای گناهان گذرانید، به‌دست راست خدابنشست تا ابدالاباد.

But this man, after he had offered one sacrifice for sins for ever, sat down on the right hand of God;

۱۳ 13 و بعد از آن منتظر است تادشمنانش پای انداز او شوند.

From now on expecting till his enemies be made his footstool.

۱۴ 14 از آنرو که به یک قربانی مقدسان را کامل گردانیده است تا ابدالاباد.

For by one offering he has perfected for ever them that are sanctified.

۱۵ 15 و روح‌القدس نیزبرای ما شهادت می‌دهد، زیرا بعد از آنکه گفته بود:

Whereof the Holy Ghost also is a witness to us: for after that he had said before,

۱۶ 16 «این است آن عهدی که بعد از آن ایام باایشان خواهم بست، خداوند می‌گوید احکام خود را در دلهای ایشان خواهم نهاد و بر ذهن ایشان مرقوم خواهم داشت،

This is the covenant that I will make with them after those days, says the Lord, I will put my laws into their hearts, and in their minds will I write them;

۱۷ 17 (باز می‌گوید) وگناهان و خطایای ایشان را دیگر به یاد نخواهم آورد.»

And their sins and iniquities will I remember no more.

۱۸ 18 اما جایی که آمرزش اینها هست، دیگرقربانی گناهان نیست.

Now where remission of these is, there is no more offering for sin.

۱۹ 19 پس‌ای برادران، چونکه به خون عیسی دلیری داریم تا به مکان اقدس داخل شویم

Having therefore, brothers, boldness to enter into the holiest by the blood of Jesus,

۲۰ 20 ازطریق تازه و زنده که آن را بجهت ما از میان پرده یعنی جسم خود مهیا نموده است،

By a new and living way, which he has consecrated for us, through the veil, that is to say, his flesh;

۲۱ 21 و کاهنی بزرگ را بر خانه خدا داریم،

And having an high priest over the house of God;

۲۲ 22 پس به دل راست، در یقین ایمان، دلهای خود را از ضمیر بد پاشیده و بدنهای خود را به آب پاک غسل داده، نزدیک بیاییم؛

Let us draw near with a true heart in full assurance of faith, having our hearts sprinkled from an evil conscience, and our bodies washed with pure water.

۲۳ 23 و اعتراف امید را محکم نگاه داریم زیراکه وعده‌دهنده امین است.

Let us hold fast the profession of our faith without wavering; (for he is faithful that promised; )

۲۴ 24 و ملاحظه یکدیگررا بنماییم تا به محبت و اعمال نیکو ترغیب نماییم.

And let us consider one another to provoke to love and to good works:

۲۵ 25 و از با هم آمدن در جماعت غافل نشویم چنانکه بعضی را عادت است، بلکه یکدیگر را نصیحت کنیم و زیادتر به اندازه‌ای که می‌بینید که آن روز نزدیک می‌شود.

Not forsaking the assembling of ourselves together, as the manner of some is; but exhorting one another: and so much the more, as you see the day approaching.

۲۶ 26 زیرا که بعد از پذیرفتن معرفت راستی اگرعمد گناهکار شویم، دیگر قربانی گناهان باقی نیست،

For if we sin willfully after that we have received the knowledge of the truth, there remains no more sacrifice for sins,

۲۷ 27 بلکه انتظار هولناک عذاب و غیرت آتشی که مخالفان را فرو خواهد برد.

But a certain fearful looking for of judgment and fiery indignation, which shall devour the adversaries.

۲۸ 28 هر‌که شریعت موسی را خوار شمرد، بدون رحم به دویا سه شاهد کشته می‌شود.

He that despised Moses’ law died without mercy under two or three witnesses:

۲۹ 29 پس به چه مقدارگمان می‌کنید که آن کس، مستحق عقوبت سخت‌تر شمرده خواهد شد که پسر خدا راپایمال کرد و خون عهدی را که به آن مقدس گردانیده شد، ناپاک شمرد و روح نعمت رابی حرمت کرد؟

Of how much sorer punishment, suppose you, shall he be thought worthy, who has trodden under foot the Son of God, and has counted the blood of the covenant, with which he was sanctified, an unholy thing, and has done despite to the Spirit of grace?

۳۰ 30 زیرا می‌شناسیم او را که گفته است: «خداوند می‌گوید انتقام از آن من است؛ من مکافات خواهم داد.» و ایض: «خداوند قوم خودرا داوری خواهد نمود.»

For we know him that has says, Vengeance belongs to me, I will recompense, said the Lord. And again, The Lord shall judge his people.

۳۱ 31 افتادن به‌دستهای خدای زنده چیزی هولناک است.

It is a fearful thing to fall into the hands of the living God.

۳۲ 32 ولیکن ایام سلف را به یاد آورید که بعد ازآنکه منور گردیدید، متحمل مجاهده‌ای عظیم ازدردها شدید،

But call to remembrance the former days, in which, after you were illuminated, you endured a great fight of afflictions;

۳۳ 33 چه از اینکه از دشنامها وزحمات تماشای مردم می‌شدید، و چه از آنکه شریک با کسانی می‌بودید که در چنین چیزها بسرمی بردند.

Partly, whilst you were made a spectacle both by reproaches and afflictions; and partly, whilst you became companions of them that were so used.

۳۴ 34 زیرا که با اسیران نیز همدردمی بودید و تاراج اموال خود را نیز به خوشی می‌پذیرفتید، چون دانستید که خود شما را درآسمان مال نیکوتر و باقی است.

For you had compassion of me in my bonds, and took joyfully the spoiling of your goods, knowing in yourselves that you have in heaven a better and an enduring substance.

۳۵ 35 پس ترک مکنید دلیری خود را که مقرون به مجازات عظیم می‌باشد.

Cast not away therefore your confidence, which has great recompense of reward.

۳۶ 36 زیرا که شما را صبر لازم است تااراده خدا را بجا آورده، وعده را بیابید.

For you have need of patience, that, after you have done the will of God, you might receive the promise.

۳۷ 37 زیرا که «بعد از اندک زمانی، آن آینده خواهد آمد وتاخیر نخواهد نمود.

For yet a little while, and he that shall come will come, and will not tarry.

۳۸ 38 لکن عادل به ایمان زیست خواهد نمود و اگر مرتد شود نفس من باوی خوش نخواهد شد.»

Now the just shall live by faith: but if any man draw back, my soul shall have no pleasure in him.

۳۹ 39 لکن ما از مرتدان نیستیم تا هلاک شویم، بلکه از ایمانداران تا جان خود را دریابیم.

But we are not of them who draw back to perdition; but of them that believe to the saving of the soul.