عبرانیان 10

۱ 1 زیرا که چون شریعت را سایه نعمتهای آینده است، نه نفس صورت آن چیزها، آن هرگز نمی تواند هر سال به همان قربانی هایی که پیوسته می‌گذرانند، تقرب جویندگان را کامل گرداند.

For the law is only a shadow of the good things to come, not the realities themselves. It can never, by the same sacrifices offered year after year, make perfect those who draw near to worship.

۲ 2 والا آیا گذرانیدن آنها موقوف نمی شدچونکه عبادت‌کنندگان، بعد از آنکه یک بار پاک شدند، دیگر حس گناهان را در ضمیر نمی داشتند؟

If it could, would not the offerings have ceased? For the worshipers would have been cleansed once for all, and would no longer have felt the guilt of their sins.

۳ 3 بلکه در اینها هر سال یادگاری گناهان می‌شود.

Instead, those sacrifices are an annual reminder of sins,

۴ 4 زیرا محال است که خون گاوهاو بزها رفع گناهان را بکند.

because it is impossible for the blood of bulls and goats to take away sins.

۵ 5 لهذا هنگامی که داخل جهان می‌شود، می‌گوید: «قربانی و هدیه را نخواستی، لکن جسدی برای من مهیا ساختی.

Therefore, when Christ came into the world, He said: “Sacrifice and offering You did not desire, but a body You prepared for Me.

۶ 6 به قربانی های سوختنی و قربانی های گناه رغبت نداشتی.

In burnt offerings and sin offerings You took no delight.

۷ 7 آنگاه گفتم، اینک می‌آیم (در طومار کتاب درحق من مکتوب است ) تا اراده تو را‌ای خدا بجاآورم.»

Then I said, ‘Here I am, it is written about Me in the scroll: I have come to do Your will, O God.’”

۸ 8 چون پیش می‌گوید: «هدایا و قربانی‌ها وقربانی های سوختنی و قربانی های گناه رانخواستی و به آنها رغبت نداشتی، » که آنها رابحسب شریعت می‌گذرانند،

In the passage above He says, “Sacrifices and offerings, burnt offerings and sin offerings You did not desire, nor did You delight in them” (although they are offered according to the law).

۹ 9 بعد گفت که «اینک می‌آیم تا اراده تو را‌ای خدا بجا آورم.» پس اول را برمی دارد، تا دوم را استوار سازد.

Then He adds, “Here I am, I have come to do Your will.” He takes away the first to establish the second.

۱۰ 10 و به این اراده مقدس شده‌ایم، به قربانی جسد عیسی مسیح، یک مرتبه فقط.

And by that will, we have been sanctified through the sacrifice of the body of Jesus Christ once for all.

۱۱ 11 و هر کاهن هر روزه به خدمت مشغول بوده، می‌ایستد وهمان قربانی‌ها را مکرر می‌گذراند که هرگز رفع گناهان را نمی تواند کرد.

Day after day every priest stands to minister and to offer again and again the same sacrifices, which can never take away sins.

۱۲ 12 لکن او چون یک قربانی برای گناهان گذرانید، به‌دست راست خدابنشست تا ابدالاباد.

But when this Priest had offered for all time one sacrifice for sins, He sat down at the right hand of God.

۱۳ 13 و بعد از آن منتظر است تادشمنانش پای انداز او شوند.

Since that time, He waits for His enemies to be made a footstool for His feet,

۱۴ 14 از آنرو که به یک قربانی مقدسان را کامل گردانیده است تا ابدالاباد.

because by a single offering He has made perfect for all time those who are being sanctified.

۱۵ 15 و روح‌القدس نیزبرای ما شهادت می‌دهد، زیرا بعد از آنکه گفته بود:

The Holy Spirit also testifies to us about this. First He says:

۱۶ 16 «این است آن عهدی که بعد از آن ایام باایشان خواهم بست، خداوند می‌گوید احکام خود را در دلهای ایشان خواهم نهاد و بر ذهن ایشان مرقوم خواهم داشت،

“This is the covenant I will make with them after those days, declares the Lord. I will put My laws in their hearts and inscribe them on their minds.”

۱۷ 17 (باز می‌گوید) وگناهان و خطایای ایشان را دیگر به یاد نخواهم آورد.»

Then He adds: “Their sins and lawless acts I will remember no more.”

۱۸ 18 اما جایی که آمرزش اینها هست، دیگرقربانی گناهان نیست.

And where these have been forgiven, an offering for sin is no longer needed.

۱۹ 19 پس‌ای برادران، چونکه به خون عیسی دلیری داریم تا به مکان اقدس داخل شویم

Therefore, brothers, since we have confidence to enter the Most Holy Place by the blood of Jesus,

۲۰ 20 ازطریق تازه و زنده که آن را بجهت ما از میان پرده یعنی جسم خود مهیا نموده است،

by the new and living way opened for us through the curtain of His body,

۲۱ 21 و کاهنی بزرگ را بر خانه خدا داریم،

and since we have a great priest over the house of God,

۲۲ 22 پس به دل راست، در یقین ایمان، دلهای خود را از ضمیر بد پاشیده و بدنهای خود را به آب پاک غسل داده، نزدیک بیاییم؛

let us draw near with a sincere heart in full assurance of faith, having our hearts sprinkled to cleanse us from a guilty conscience and our bodies washed with pure water.

۲۳ 23 و اعتراف امید را محکم نگاه داریم زیراکه وعده‌دهنده امین است.

Let us hold resolutely to the hope we profess, for He who promised is faithful.

۲۴ 24 و ملاحظه یکدیگررا بنماییم تا به محبت و اعمال نیکو ترغیب نماییم.

And let us consider how to spur one another on to love and good deeds.

۲۵ 25 و از با هم آمدن در جماعت غافل نشویم چنانکه بعضی را عادت است، بلکه یکدیگر را نصیحت کنیم و زیادتر به اندازه‌ای که می‌بینید که آن روز نزدیک می‌شود.

Let us not neglect meeting together, as some have made a habit, but let us encourage one another, and all the more as you see the Day approaching.

۲۶ 26 زیرا که بعد از پذیرفتن معرفت راستی اگرعمد گناهکار شویم، دیگر قربانی گناهان باقی نیست،

If we deliberately go on sinning after we have received the knowledge of the truth, no further sacrifice for sins remains,

۲۷ 27 بلکه انتظار هولناک عذاب و غیرت آتشی که مخالفان را فرو خواهد برد.

but only a fearful expectation of judgment and of raging fire that will consume all adversaries.

۲۸ 28 هر‌که شریعت موسی را خوار شمرد، بدون رحم به دویا سه شاهد کشته می‌شود.

Anyone who rejected the law of Moses died without mercy on the testimony of two or three witnesses.

۲۹ 29 پس به چه مقدارگمان می‌کنید که آن کس، مستحق عقوبت سخت‌تر شمرده خواهد شد که پسر خدا راپایمال کرد و خون عهدی را که به آن مقدس گردانیده شد، ناپاک شمرد و روح نعمت رابی حرمت کرد؟

How much more severely do you think one deserves to be punished who has trampled on the Son of God, profaned the blood of the covenant that sanctified him, and insulted the Spirit of grace?

۳۰ 30 زیرا می‌شناسیم او را که گفته است: «خداوند می‌گوید انتقام از آن من است؛ من مکافات خواهم داد.» و ایض: «خداوند قوم خودرا داوری خواهد نمود.»

For we know Him who said, “Vengeance is Mine; I will repay,” and again, “The Lord will judge His people.”

۳۱ 31 افتادن به‌دستهای خدای زنده چیزی هولناک است.

It is a fearful thing to fall into the hands of the living God.

۳۲ 32 ولیکن ایام سلف را به یاد آورید که بعد ازآنکه منور گردیدید، متحمل مجاهده‌ای عظیم ازدردها شدید،

Remember the early days that you were in the light. In those days, you endured a great conflict in the face of suffering.

۳۳ 33 چه از اینکه از دشنامها وزحمات تماشای مردم می‌شدید، و چه از آنکه شریک با کسانی می‌بودید که در چنین چیزها بسرمی بردند.

Sometimes you were publicly exposed to ridicule and persecution; at other times you were partners with those who were so treated.

۳۴ 34 زیرا که با اسیران نیز همدردمی بودید و تاراج اموال خود را نیز به خوشی می‌پذیرفتید، چون دانستید که خود شما را درآسمان مال نیکوتر و باقی است.

You sympathized with those in prison and joyfully accepted the confiscation of your property, knowing that you yourselves had a better and permanent possession.

۳۵ 35 پس ترک مکنید دلیری خود را که مقرون به مجازات عظیم می‌باشد.

So do not throw away your confidence; it holds a great reward.

۳۶ 36 زیرا که شما را صبر لازم است تااراده خدا را بجا آورده، وعده را بیابید.

You need to persevere, so that after you have done the will of God, you will receive what He has promised.

۳۷ 37 زیرا که «بعد از اندک زمانی، آن آینده خواهد آمد وتاخیر نخواهد نمود.

For, “In just a little while, He who is coming will come and will not delay.

۳۸ 38 لکن عادل به ایمان زیست خواهد نمود و اگر مرتد شود نفس من باوی خوش نخواهد شد.»

But My righteous one will live by faith; and if he shrinks back, I will take no pleasure in him.”

۳۹ 39 لکن ما از مرتدان نیستیم تا هلاک شویم، بلکه از ایمانداران تا جان خود را دریابیم.

But we are not of those who shrink back and are destroyed, but of those who have faith and preserve their souls.