عبرانیان 10

۱ 1 زیرا که چون شریعت را سایه نعمتهای آینده است، نه نفس صورت آن چیزها، آن هرگز نمی تواند هر سال به همان قربانی هایی که پیوسته می‌گذرانند، تقرب جویندگان را کامل گرداند.

For the law, having a shadow of the good to come, not the very image of the things, can never with the same sacrifices year by year, which they offer continually, make perfect those who draw near.

۲ 2 والا آیا گذرانیدن آنها موقوف نمی شدچونکه عبادت‌کنندگان، بعد از آنکه یک بار پاک شدند، دیگر حس گناهان را در ضمیر نمی داشتند؟

Or else would not they have ceased to be offered, because the worshipers, having been once cleansed, would have had no more consciousness of sins?

۳ 3 بلکه در اینها هر سال یادگاری گناهان می‌شود.

But in those sacrifices there is a yearly reminder of sins.

۴ 4 زیرا محال است که خون گاوهاو بزها رفع گناهان را بکند.

For it is impossible that the blood of bulls and goats should take away sins.

۵ 5 لهذا هنگامی که داخل جهان می‌شود، می‌گوید: «قربانی و هدیه را نخواستی، لکن جسدی برای من مهیا ساختی.

Therefore when he comes into the world, he says, “You did not desire sacrifice and offering, but you prepared a body for me.

۶ 6 به قربانی های سوختنی و قربانی های گناه رغبت نداشتی.

You had no pleasure in whole burnt offerings and sacrifices for sin.

۷ 7 آنگاه گفتم، اینک می‌آیم (در طومار کتاب درحق من مکتوب است ) تا اراده تو را‌ای خدا بجاآورم.»

Then I said, ‘Behold, I have come (in the scroll of the book it is written of me) to do your will, O God.’”

۸ 8 چون پیش می‌گوید: «هدایا و قربانی‌ها وقربانی های سوختنی و قربانی های گناه رانخواستی و به آنها رغبت نداشتی، » که آنها رابحسب شریعت می‌گذرانند،

Previously saying, “Sacrifices and offerings and whole burnt offerings and sacrifices for sin you did not desire, neither had pleasure in them” (those which are offered according to the law),

۹ 9 بعد گفت که «اینک می‌آیم تا اراده تو را‌ای خدا بجا آورم.» پس اول را برمی دارد، تا دوم را استوار سازد.

then he has said, “Behold, I have come to do your will.” He takes away the first, that he may establish the second,

۱۰ 10 و به این اراده مقدس شده‌ایم، به قربانی جسد عیسی مسیح، یک مرتبه فقط.

by which will we have been sanctified through the offering of the body of Jesus Christ once for all.

۱۱ 11 و هر کاهن هر روزه به خدمت مشغول بوده، می‌ایستد وهمان قربانی‌ها را مکرر می‌گذراند که هرگز رفع گناهان را نمی تواند کرد.

Every priest indeed stands day by day serving and offering often the same sacrifices, which can never take away sins,

۱۲ 12 لکن او چون یک قربانی برای گناهان گذرانید، به‌دست راست خدابنشست تا ابدالاباد.

but he, when he had offered one sacrifice for sins forever, sat down on the right hand of God,

۱۳ 13 و بعد از آن منتظر است تادشمنانش پای انداز او شوند.

from that time waiting until his enemies are made the footstool of his feet.

۱۴ 14 از آنرو که به یک قربانی مقدسان را کامل گردانیده است تا ابدالاباد.

For by one offering he has perfected forever those who are being sanctified.

۱۵ 15 و روح‌القدس نیزبرای ما شهادت می‌دهد، زیرا بعد از آنکه گفته بود:

The Holy Spirit also testifies to us, for after saying,

۱۶ 16 «این است آن عهدی که بعد از آن ایام باایشان خواهم بست، خداوند می‌گوید احکام خود را در دلهای ایشان خواهم نهاد و بر ذهن ایشان مرقوم خواهم داشت،

“This is the covenant that I will make with them after those days,” says the Lord, “I will put my laws on their heart, I will also write them on their mind;” then he says,

۱۷ 17 (باز می‌گوید) وگناهان و خطایای ایشان را دیگر به یاد نخواهم آورد.»

“I will remember their sins and their iniquities no more.”

۱۸ 18 اما جایی که آمرزش اینها هست، دیگرقربانی گناهان نیست.

Now where remission of these is, there is no more offering for sin.

۱۹ 19 پس‌ای برادران، چونکه به خون عیسی دلیری داریم تا به مکان اقدس داخل شویم

Having therefore, brothers, boldness to enter into the holy place by the blood of Jesus,

۲۰ 20 ازطریق تازه و زنده که آن را بجهت ما از میان پرده یعنی جسم خود مهیا نموده است،

by the way which he dedicated for us, a new and living way, through the veil, that is to say, his flesh,

۲۱ 21 و کاهنی بزرگ را بر خانه خدا داریم،

and having a great priest over God’s house,

۲۲ 22 پس به دل راست، در یقین ایمان، دلهای خود را از ضمیر بد پاشیده و بدنهای خود را به آب پاک غسل داده، نزدیک بیاییم؛

let’s draw near with a true heart in fullness of faith, having our hearts sprinkled from an evil conscience and having our body washed with pure water,

۲۳ 23 و اعتراف امید را محکم نگاه داریم زیراکه وعده‌دهنده امین است.

let’s hold fast the confession of our hope without wavering; for he who promised is faithful.

۲۴ 24 و ملاحظه یکدیگررا بنماییم تا به محبت و اعمال نیکو ترغیب نماییم.

Let’s consider how to provoke one another to love and good works,

۲۵ 25 و از با هم آمدن در جماعت غافل نشویم چنانکه بعضی را عادت است، بلکه یکدیگر را نصیحت کنیم و زیادتر به اندازه‌ای که می‌بینید که آن روز نزدیک می‌شود.

not forsaking our own assembling together, as the custom of some is, but exhorting one another, and so much the more as you see the Day approaching.

۲۶ 26 زیرا که بعد از پذیرفتن معرفت راستی اگرعمد گناهکار شویم، دیگر قربانی گناهان باقی نیست،

For if we sin willfully after we have received the knowledge of the truth, there remains no more a sacrifice for sins,

۲۷ 27 بلکه انتظار هولناک عذاب و غیرت آتشی که مخالفان را فرو خواهد برد.

but a certain fearful expectation of judgment, and a fierceness of fire which will devour the adversaries.

۲۸ 28 هر‌که شریعت موسی را خوار شمرد، بدون رحم به دویا سه شاهد کشته می‌شود.

A man who disregards Moses’ law dies without compassion on the word of two or three witnesses.

۲۹ 29 پس به چه مقدارگمان می‌کنید که آن کس، مستحق عقوبت سخت‌تر شمرده خواهد شد که پسر خدا راپایمال کرد و خون عهدی را که به آن مقدس گردانیده شد، ناپاک شمرد و روح نعمت رابی حرمت کرد؟

How much worse punishment do you think he will be judged worthy of who has trodden under foot the Son of God, and has counted the blood of the covenant with which he was sanctified an unholy thing, and has insulted the Spirit of grace?

۳۰ 30 زیرا می‌شناسیم او را که گفته است: «خداوند می‌گوید انتقام از آن من است؛ من مکافات خواهم داد.» و ایض: «خداوند قوم خودرا داوری خواهد نمود.»

For we know him who said, “Vengeance belongs to me. I will repay,” says the Lord. Again, “The Lord will judge his people.”

۳۱ 31 افتادن به‌دستهای خدای زنده چیزی هولناک است.

It is a fearful thing to fall into the hands of the living God.

۳۲ 32 ولیکن ایام سلف را به یاد آورید که بعد ازآنکه منور گردیدید، متحمل مجاهده‌ای عظیم ازدردها شدید،

But remember the former days, in which, after you were enlightened, you endured a great struggle with sufferings:

۳۳ 33 چه از اینکه از دشنامها وزحمات تماشای مردم می‌شدید، و چه از آنکه شریک با کسانی می‌بودید که در چنین چیزها بسرمی بردند.

partly, being exposed to both reproaches and oppressions, and partly, becoming partakers with those who were treated so.

۳۴ 34 زیرا که با اسیران نیز همدردمی بودید و تاراج اموال خود را نیز به خوشی می‌پذیرفتید، چون دانستید که خود شما را درآسمان مال نیکوتر و باقی است.

For you both had compassion on me in my chains and joyfully accepted the plundering of your possessions, knowing that you have for yourselves a better possession and an enduring one in the heavens.

۳۵ 35 پس ترک مکنید دلیری خود را که مقرون به مجازات عظیم می‌باشد.

Therefore do not throw away your boldness, which has a great reward.

۳۶ 36 زیرا که شما را صبر لازم است تااراده خدا را بجا آورده، وعده را بیابید.

For you need endurance so that, having done the will of God, you may receive the promise.

۳۷ 37 زیرا که «بعد از اندک زمانی، آن آینده خواهد آمد وتاخیر نخواهد نمود.

“In a very little while, he who comes will come and will not wait.

۳۸ 38 لکن عادل به ایمان زیست خواهد نمود و اگر مرتد شود نفس من باوی خوش نخواهد شد.»

But the righteous one will live by faith. If he shrinks back, my soul has no pleasure in him.”

۳۹ 39 لکن ما از مرتدان نیستیم تا هلاک شویم، بلکه از ایمانداران تا جان خود را دریابیم.

But we are not of those who shrink back to destruction, but of those who have faith to the saving of the soul.