عبرانیان 10

۱ 1 زیرا که چون شریعت را سایه نعمتهای آینده است، نه نفس صورت آن چیزها، آن هرگز نمی تواند هر سال به همان قربانی هایی که پیوسته می‌گذرانند، تقرب جویندگان را کامل گرداند.

For the law having a shadow of the good things that are coming, not the same substance of the events, with the same sacrifices that are offered continually each year, they are never able to fully perfect those who are approaching.

۲ 2 والا آیا گذرانیدن آنها موقوف نمی شدچونکه عبادت‌کنندگان، بعد از آنکه یک بار پاک شدند، دیگر حس گناهان را در ضمیر نمی داشتند؟

Otherwise would they not have ceased being offered, because of those who worship, once having been cleansed, to have no further conscience of sins?

۳ 3 بلکه در اینها هر سال یادگاری گناهان می‌شود.

But in them is a reminder of sins each year.

۴ 4 زیرا محال است که خون گاوهاو بزها رفع گناهان را بکند.

For it is impossible for the blood of bulls and goats to take away sins.

۵ 5 لهذا هنگامی که داخل جهان می‌شود، می‌گوید: «قربانی و هدیه را نخواستی، لکن جسدی برای من مهیا ساختی.

Therefore when he comes into the world, he says, Sacrifice and offering thou did not desire, but thou prepared for me a body.

۶ 6 به قربانی های سوختنی و قربانی های گناه رغبت نداشتی.

In whole burnt offerings, and for sin thou were not pleased.

۷ 7 آنگاه گفتم، اینک می‌آیم (در طومار کتاب درحق من مکتوب است ) تا اراده تو را‌ای خدا بجاآورم.»

Then I said, Lo, I come (in the volume of a book it is written about me) to do thy will, O God,

۸ 8 چون پیش می‌گوید: «هدایا و قربانی‌ها وقربانی های سوختنی و قربانی های گناه رانخواستی و به آنها رغبت نداشتی، » که آنها رابحسب شریعت می‌گذرانند،

saying above, Sacrifice and offering and whole burnt offerings and for sin thou did not desire, nor were thou pleased with things that are offered according to the law.

۹ 9 بعد گفت که «اینک می‌آیم تا اراده تو را‌ای خدا بجا آورم.» پس اول را برمی دارد، تا دوم را استوار سازد.

Then he said, Lo, I come to do thy will, O God. He takes away the first, so that he may establish the second.

۱۰ 10 و به این اراده مقدس شده‌ایم، به قربانی جسد عیسی مسیح، یک مرتبه فقط.

By which will we are sanctified through the one time offering of the body of Jesus Christ.

۱۱ 11 و هر کاهن هر روزه به خدمت مشغول بوده، می‌ایستد وهمان قربانی‌ها را مکرر می‌گذراند که هرگز رفع گناهان را نمی تواند کرد.

And indeed every priest stands daily serving and offering the same sacrifices often, which can never take away sins.

۱۲ 12 لکن او چون یک قربانی برای گناهان گذرانید، به‌دست راست خدابنشست تا ابدالاباد.

But this man, having offered one sacrifice on behalf of sins forever, sat down at the right hand of God,

۱۳ 13 و بعد از آن منتظر است تادشمنانش پای انداز او شوند.

waiting henceforth until his enemies are placed a footstool of his feet.

۱۴ 14 از آنرو که به یک قربانی مقدسان را کامل گردانیده است تا ابدالاباد.

For by one offering he has fully perfected forever those being sanctified.

۱۵ 15 و روح‌القدس نیزبرای ما شهادت می‌دهد، زیرا بعد از آنکه گفته بود:

And the Holy Spirit also testifies to us, after indeed foretelling,

۱۶ 16 «این است آن عهدی که بعد از آن ایام باایشان خواهم بست، خداوند می‌گوید احکام خود را در دلهای ایشان خواهم نهاد و بر ذهن ایشان مرقوم خواهم داشت،

This is the covenant that I will ordain with them after those days, says the Lord, giving my laws on their hearts, and on their minds I will write them,

۱۷ 17 (باز می‌گوید) وگناهان و خطایای ایشان را دیگر به یاد نخواهم آورد.»

and, Their sins and their lawlessness I will, no, not further remember.

۱۸ 18 اما جایی که آمرزش اینها هست، دیگرقربانی گناهان نیست.

Now where there is remission of these, there is no more offering for sin.

۱۹ 19 پس‌ای برادران، چونکه به خون عیسی دلیری داریم تا به مکان اقدس داخل شویم

Having therefore, brothers, boldness for entrance into the holy things by the blood of Jesus,

۲۰ 20 ازطریق تازه و زنده که آن را بجهت ما از میان پرده یعنی جسم خود مهیا نموده است،

which he inaugurated for us, a new and living way through the curtain, that is, his flesh,

۲۱ 21 و کاهنی بزرگ را بر خانه خدا داریم،

and a great priest over the house of God,

۲۲ 22 پس به دل راست، در یقین ایمان، دلهای خود را از ضمیر بد پاشیده و بدنهای خود را به آب پاک غسل داده، نزدیک بیاییم؛

let us approach with a true heart in full assurance of faith, our hearts sprinkled from an evil conscience, and our body washed in pure water.

۲۳ 23 و اعتراف امید را محکم نگاه داریم زیراکه وعده‌دهنده امین است.

Let us hold firm the affirmation of the hope unwavering, for he who promised is faithful.

۲۴ 24 و ملاحظه یکدیگررا بنماییم تا به محبت و اعمال نیکو ترغیب نماییم.

And let us examine each other for provocation of love and good works.

۲۵ 25 و از با هم آمدن در جماعت غافل نشویم چنانکه بعضی را عادت است، بلکه یکدیگر را نصیحت کنیم و زیادتر به اندازه‌ای که می‌بینید که آن روز نزدیک می‌شود.

Not forsaking the assembling together of ourselves, as is the habit of some, but exhorting, and so much the more as long as ye see the day approaching.

۲۶ 26 زیرا که بعد از پذیرفتن معرفت راستی اگرعمد گناهکار شویم، دیگر قربانی گناهان باقی نیست،

For when we sin willfully after taking the knowledge of the truth, there remains no more a sacrifice for sins,

۲۷ 27 بلکه انتظار هولناک عذاب و غیرت آتشی که مخالفان را فرو خواهد برد.

but a certain fearful expectation of judgment and of fire, a fervor that is going to devour the opposition.

۲۸ 28 هر‌که شریعت موسی را خوار شمرد، بدون رحم به دویا سه شاهد کشته می‌شود.

Any man who has disregarded the law of Moses dies without mercies from two or three witnesses.

۲۹ 29 پس به چه مقدارگمان می‌کنید که آن کس، مستحق عقوبت سخت‌تر شمرده خواهد شد که پسر خدا راپایمال کرد و خون عهدی را که به آن مقدس گردانیده شد، ناپاک شمرد و روح نعمت رابی حرمت کرد؟

By how much worse punishment do ye think he will deserve who has trampled the Son of God, and who considered profane the blood of the covenant by which he was sanctified, and who treated the Spirit of grace contemptuously?

۳۰ 30 زیرا می‌شناسیم او را که گفته است: «خداوند می‌گوید انتقام از آن من است؛ من مکافات خواهم داد.» و ایض: «خداوند قوم خودرا داوری خواهد نمود.»

For we know him who said, Vengeance is for me, I will repay, says the Lord. And again, The Lord will judge his people.

۳۱ 31 افتادن به‌دستهای خدای زنده چیزی هولناک است.

It is a fearful thing to fall into the hands of the living God.

۳۲ 32 ولیکن ایام سلف را به یاد آورید که بعد ازآنکه منور گردیدید، متحمل مجاهده‌ای عظیم ازدردها شدید،

But remember the former days, in which, after being enlightened, ye endured a great contest of sufferings,

۳۳ 33 چه از اینکه از دشنامها وزحمات تماشای مردم می‌شدید، و چه از آنکه شریک با کسانی می‌بودید که در چنین چیزها بسرمی بردند.

partly made a spectacle, both by reviling and afflictions, and partly having become companions of those so treated.

۳۴ 34 زیرا که با اسیران نیز همدردمی بودید و تاراج اموال خود را نیز به خوشی می‌پذیرفتید، چون دانستید که خود شما را درآسمان مال نیکوتر و باقی است.

For ye were both compassionate about my bonds, and ye accepted with joy the plundering of your possessions, knowing yourselves to have a superior and an enduring existence in the heavens.

۳۵ 35 پس ترک مکنید دلیری خود را که مقرون به مجازات عظیم می‌باشد.

Therefore do not throw off your boldness, which has great recompense of reward.

۳۶ 36 زیرا که شما را صبر لازم است تااراده خدا را بجا آورده، وعده را بیابید.

For ye have need of perseverance, so that, having done the will of God, ye may receive the promise.

۳۷ 37 زیرا که «بعد از اندک زمانی، آن آینده خواهد آمد وتاخیر نخواهد نمود.

For yet a very little while, he who is coming will come, and will not delay.

۳۸ 38 لکن عادل به ایمان زیست خواهد نمود و اگر مرتد شود نفس من باوی خوش نخواهد شد.»

But the righteous man will live from faith, and if he should withdraw, my soul is not pleased with him.

۳۹ 39 لکن ما از مرتدان نیستیم تا هلاک شویم، بلکه از ایمانداران تا جان خود را دریابیم.

But we are not of retreat for destruction, but of faith for the preservation of the soul.