پیدایش 8

۱ 1 بهایمی را که با وی در کشتی بودند، بیادآورد. و خدا بادی بر زمین وزانید و آب ساکن گردید.

God considered Noah, all the wild animals, and all the livestock that were with him in the ark. God made a wind blow over the earth, and the waters started going down.

۲ 2 و چشمه های لجه و روزنهای آسمان بسته شد، و باران از آسمان باز ایستاد.

The fountains of the deep and the windows of heaven were closed, and it stopped raining.

۳ 3 و آب رفته رفته از روی زمین برگشت. و بعد از انقضای صد و پنجاه روز، آب کم شد،

The flood waters went down slowly from the earth, and after the end of a hundred and fifty days the waters had gone down.

۴ 4 و روز هفدهم ازماه هفتم، کشتی بر کوههای آرارات قرار گرفت.

The ark came to rest in the seventh month, on the seventeenth day of the month, upon the mountains of Ararat.

۵ 5 و تا ماه دهم، آب رفته رفته کمتر می‌شد، و درروز اول از ماه دهم، قله های کوهها ظاهر گردید.

The waters continued to go down until the tenth month. On the first day of the month, the tops of the mountains appeared.

۶ 6 و واقع شد بعد از چهل روز که نوح دریچه کشتی را که ساخته بود، باز کرد.

It came about after forty days that Noah opened the window of the ark which he had made.

۷ 7 و زاغ را رهاکرد. او بیرون رفته، در تردد می‌بود تا آب از زمین خشک شد.

He sent out a raven and it flew back and forth until the waters were dried up from the earth.

۸ 8 پس کبوتر را از نزد خود رها کرد تاببیند که آیا آب از روی زمین کم شده است.

Then he sent out a dove to see if the waters had gone down from the surface of the earth,

۹ 9 اماکبوتر چون نشیمنی برای کف پای خود نیافت، زیرا که آب در تمام روی زمین بود، نزد وی به کشتی برگشت. پس دست خود را دراز کرد و آن را گرفته نزد خود به کشتی در‌آورد.

but the dove found no place to rest her foot, and she returned to him in the ark, for the waters were still covering the whole earth. He reached out with his hand, and took and brought her into the ark with him.

۱۰ 10 و هفت روز دیگر نیز درنگ کرده، باز کبوتر را از کشتی رها کرد.

He waited another seven days and again he sent out the dove from the ark.

۱۱ 11 و در وقت عصر، کبوتر نزد وی برگشت، و اینک برگ زیتون تازه در منقار وی است. پس نوح دانست که آب از روی زمین کم شده است.

The dove returned to him in the evening. Look! In her mouth was a freshly plucked olive leaf. So Noah knew that the waters had gone down from the earth.

۱۲ 12 و هفت روز دیگر نیز توقف نموده، کبوتر را رها کرد، و او دیگر نزد وی برنگشت.

He waited another seven days, and sent out the dove again. She did not return again to him.

۱۳ 13 و در سال ششصد و یکم در روز اول از ماه اول، آب از روی زمین خشک شد. پس نوح پوشش کشتی را برداشته، نگریست، و اینک روی زمین خشک بود.

It came about in the six hundred and first year, in the first month, on the first day of the month, that the waters were dried up from off the earth. Noah removed the covering of the ark, looked out, and saw that, behold, the surface of the ground was dry.

۱۴ 14 و در روز بیست و هفتم از ماه دوم، زمین خشک شد.

In the second month, on the twenty-seventh day of the month, the earth was dry.

۱۵ 15 آنگاه خدا نوح رامخاطب ساخته، گفت:

God said to Noah,

۱۶ 16 «از کشتی بیرون شو، توو زوجه ات و پسرانت و ازواج پسرانت با تو.

“Go out of the ark, you, your wife, your sons, and your sons' wives with you.

۱۷ 17 وهمه حیواناتی را که نزد خود داری، هرذی جسدی را از پرندگان و بهایم و کل حشرات خزنده بر زمین، با خود بیرون آور، تا بر زمین منتشر شده، در جهان بارور و کثیر شوند.»

Take out with you every living creature of all flesh that is with you—the birds, the animals, and every creeping thing that creeps upon the earth—so that they may grow unto very large numbers of living creatures throughout the earth, be fruitful, and multiply upon the earth.”

۱۸ 18 پس نوح و پسران او و زنش و زنان پسرانش، با وی بیرون آمدند.

So Noah went out with his sons, his wife, and his sons' wives with him.

۱۹ 19 و همه حیوانات و همه حشرات و همه پرندگان، و هر‌چه بر زمین حرکت می‌کند، به اجناس آنها، از کشتی به در شدند.

Every living creature, every creeping thing, and every bird, everything that moves on the earth, according to their families, left the ark.

۲۰ 20 و نوح مذبحی برای خداوند بنا کرد، و از هر بهیمه پاک واز هر پرنده پاک گرفته، قربانی های سوختنی برمذبح گذرانید.

Noah built an altar to Yahweh. He took some of the clean animals and some of the clean birds, and offered burnt offerings on the altar.

۲۱ 21 و خداوند بوی خوش بویید و خداوند در دل خود گفت: «بعد از این دیگر زمین را بسبب انسان لعنت نکنم، زیرا که خیال دل انسان از طفولیت بد است، و بار دیگر همه حیوانات را هلاک نکنم، چنانکه کردم.

Yahweh smelled the pleasing aroma and said in his heart, “I will not again curse the ground because of mankind, even though the intentions of their hearts is evil from childhood. Nor will I again destroy everything living, as I have done.

۲۲ 22 مادامی که جهان باقی است، زرع و حصاد، و سرما و گرما، و زمستان و تابستان، و روز و شب موقوف نخواهد شد.»

While the earth remains, seed time and harvest, cold and heat, summer and winter, and day and night will not cease.”

A Dove is Sent Forth from the Ark